Ενυδατώστε, θρέψτε και καθαρίστε το δέρμα σας με πορτοκάλι

Υλικά:

- ξύσμα από 1 πορτοκάλι
- 1 κ.σ. αλάτι

Εκτέλεση:

Σε ένα μπολ ανακάτεψε το ξύσμα πορτοκαλιού και το αλάτι. Πρόσθεσε λίγο νερό, όσο να φτιάξεις μία πηχτή πάστα. Άπλωσε την μάσκα στο πρόσωπο σου και κάνε μασάζ με απαλές κυκλικές κινήσεις.

Άφησε την μάσκα να δράσει για 10΄-15΄και ξέπλυνε με χλιαρό νερό. Επανέλαβε 1-2 φορές την εβδομάδα.

ΠΗΓΗ: neadiatrofis.gr
πηγή

Ποιες ασθένειες “φωτογραφίζονται” στο χέρι μας

Όσο κι αν ακούγεται παράδοξο, στο χέρι μας είναι δυνατόν να αποτυπώνεται μια μεγάλη σειρά από παθολογικές καταστάσεις και γι’ αυτό αρκεί μια απλή εξέταση από έμπειρο γιατρό για να γίνει η σωστή διάγνωση του προβλήματος. Ποιες ασθένειες, όμως, μπορεί να «φωτογραφίζονται» στο χέρι μας;
Άκρα χειρ ονομάζεται το τμήμα εκείνο του ανθρώπινου σώματος που ορίζεται από τον καρπό ως τις άκρες των δακτύλων και αποτελεί ανατομικά το ακραίο μέρος του άνω άκρου.
Η κλινική παρατηρητικότητα και η οξυδέρκεια του έμπειρου κλινικού γιατρού είναι το πολυτιμότερο πνευματικό του εργαλείο, απόρροια σκληρής δουλειάς, εκπαίδευσης και πείρας ετών.
Καμιά εργαστηριακή μέθοδος ή και τελειοποίηση των υπαρχουσών, ακόμα και η ανακάλυψη άλλων σύγχρονων παρακλινικών, απεικονιστικών διαγνωστικών μεθόδων, δεν μπορεί να προσεγγίσει τη διαγνωστική αξία της φυσικής εξέτασης του ανθρώπινου σώματος.
Οι διάφορες ειδικές εξεταστικές μέθοδοι που χρησιμοποιούνται επικουρικά για την επιβεβαίωση και την ταυτοποίηση μιας νόσου, πολύτιμες κατά τ’ άλλα, εκτός από τις πρακτικές δυσκολίες που παρουσιάζουν και την οικονομική επιβάρυνση που τις συνοδεύουν, δεν αρκούν πάντοτε για να λύσουν το διαγνωστικό πρόβλημα.
Η φυσική εξέταση αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της σωστής διάγνωσης, σε συνδυασμό με την ακριβή αξιολόγηση, την ερμηνεία και τη συσχέτιση των παθολογικών ευρημάτων, τα οποία προκύπτουν από:
1. Συμπτώματα του ασθενούς (υποκειμενικά ενοχλήματα).
2. Ατομικό και οικογενειακό ιστορικό.
3. Φυσική εξέταση.
Η φυσική εξέταση είναι η υψηλή τέχνη του γιατρού να διερευνά και διακρίνει το παθολογικό σημείο από το φυσιολογικό. Κάθε νόσημα χαρακτηρίζεται από διάφορα παθολογικά σημεία, τα οποία μπορεί να είναι διάσπαρτα στο ανθρώπινο σώμα. Η ικανότητα του έμπειρου γιατρού να τα αναγνωρίζει και να τα συσχετίζει με τα υποκειμενικά ενοχλήματα του ασθενούς συνθέτει και ορίζει το υπό διερεύνηση νόσημα.
Το χέρι, κατά κάποιο παράδοξο τρόπο, αποτελεί το σημείο αναφοράς πληθώρας παθολογικών σημείων, αρκεί μάλιστα μια απλή επισκόπηση για τον εντοπισμό τους από το έμπειρο μάτι του γιατρού, ο οποίος τις περισσότερες φορές είναι σε θέση να θέσει και τη διάγνωση.
Με μια απλή χειραψία μπορούμε σχεδόν πάντοτε να καταλάβουμε τις προθέσεις του άλλου. Με μια απλή επισκόπηση του χεριού, μπορούμε να οδηγηθούμε στη διάγνωση.
Τα παθολογικά σημεία που μπορούμε να αναγνωρίσουμε εξετάζοντας το χέρι καλύπτουν σχεδόν όλες τις κατηγορίες των νοσημάτων, καθώς και μεγάλο μέρος συγγενών συνδρόμων.
Ενδεικτικά θα περιγράψουμε ορισμένα νοσήματα που συνδέονται με τα παθολογικά σημεία που διακρίνουμε κατά τη φυσική εξέταση του χεριού και στην οποία περιλαμβάνονται:
• Έλεγχος ανατομικής ακεραιότητας χεριού.
• Χρώμα δέρματος, σχήμα και χρώμα νυχιών.
• Κινητικότητα, αισθητικότητα.
• Δυσμορφίες, δυσκαμψίες δακτύλων.
• Οίδημα.
• Αντανακλαστικά.
• Έλεγχος μυών, μεσοφαλαγγικών αρθρώσεων.
• Έλεγχος σφίξεων.

Νύχια

Παθολογικά ευρήματα στα νύχια σχετικά με το χρώμα, το σχήμα, την καμπυλότητα, την πρόσφυση στο υποκείμενο δέρμα είναι:
• Λευκονυχία: ιώσεις – λοιμώξεις, νοσήματα πεπτικού/νεφρών, φάρμακα, δηλητηριάσεις.
• Κόκκινες γραμμώσεις: ενδοκαρδίτις ( splinters), ψωρίαση.
• Μπλε νύχια: λήψη minocycline.
• Κίτρινα νύχια: Φάρμακα – βαφές, νοσήματα ήπατος/πνευμόνων.
• Καφέ νύχια: διάφορα χημικά υγρά – φάρμακα.
• Μαύρα νύχια: νόσος Addison, Cushing, αιμάτωμα, μελάνωμα.
• Μικρά στίγματα στην επιφάνεια του νυχιού: ψωρίαση.
• Πληκτροδακτυλία (ανώμαλη καμπυλότητα νυχιών): νοσήματα πνεύμονος/καρδιάς, συγγενής παραλλαγή.
• Κοιλονυχία: σιδηροπενία, αναιμία.
• Ονυχοφαγία: κακή συνήθεια όπου τα νύχια τρώγονται.
• Ονυχοτιλλομάνια: τα νύχια τραβιούνται με τα δόντια για να ξεριζωθούν.
• Ονυχογρύπωση: τραύμα, μυκητιάσεις, συστηματικές νόσοι.
• Παρωνυχία: φλεγμονή στην παρυφή του νυχιού.
• Είσφρυση: παθολογική ανάπτυξη του νυχιού μέσα στο δέρμα και μυ της παρυφής του.
• Ονυχόσχαση: εύθραυστα νύχια, χημικές ουσίες.
• Ονυχόλυση (αποκόλληση του νυχιού από το υποκείμενο δέρμα – κύτης): Νοσήματα θυρεοειδούς, μυκητιάσεις, ψωρίαση, λοιμώξεις όπως ψευδομονάδα, τραυματισμός – φάρμακα.

Τριχοειδή – αρτηρίες

Παθολογικά ευρήματα που σχετίζονται με τα τριχοειδή και τις αρτηρίες είναι:
• Τροφικά έλκη (αλλοιώσεις στην κορυφή των δακτύλων): αγγειίτιδες, σακχαρώδης διαβήτης, σκληρόδερμα.
• Raynaud’ s dis και φαινόμενο (σπασμός αρτηριών): ιδιοπαθές, κάπνισμα, συστηματικός ερυθηματώδης λύκος, σκληρόδερμα.
• Παλαμιαίο ερύθημα: νοσήματα ήπατος.

Διαταραχές αισθητικότητας

• Νευρολογικά νοσήματα.
• Σακχαρώδης διαβήτης.
• Ρευματοειδής αρθρίτις.

Ατροφία μυών

• Ρευματοειδής αρθρίτις.
• Νευρολογικά νοσήματα.
• Μυϊκή δυστροφία.
• Γαμψοχειρία.

Συσπάσεις τενόντων

• Dupuytren’ s contracture: οικογενής, κίρρωση ήπατος – αλκοολισμός, επαγγελματική νόσος, σακχαρώδης διαβήτης.

Τρόμος χειρών

• Ιδιοπαθής.
• Νόσος Parkinson.
• Υπερθυρεοειδισμός.
• Αλκοολισμός.

Γενικά

• Χειράργα: νόσος μεταβολισμού, αντίστοιχος ή ποδάγρα.
• Trousseau’ s sign: τετανία (πολύ χαμηλό ασβέστιο).
• Ακρομεγαλία: αδενώματα υποφύσεως.
• Heberden’ s modules: οστεοαρθρίτις.
• Γραμμές Beau: εγκάρσιες αυλακώσεις λόγω τραυματισμού κυρίως.

Αρθρικές παραμορφώσεις

• Ρευματοειδής αρθρίτις: ωλένια απόκλιση των δακτύλων, διόγκωση των εγγύς μεσογαλαγγικών αρθρώσεων και υπεξαρθρήματα.

Συγγενή σύνδρομα

• Συνδακτυλία.
• Πολυδακτυλία.
• Αραχνοδακτυλία.
Χωρίς αμφιβολία το χέρι είναι ο καθρέφτης της υγείας μας και η ολοκληρωμένη φυσική εξέτασή του αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της ιατρικής.

Πηγές: Ελευθερία Κρικέλη, Διευθύντρια Α’ Παθολογικής Κλινικής ΜΗΤΕΡΑ, iatronet.gr

πηγή

6 πράγματα που δεν ξέρατε για την ορμόνη της αγάπης

«Ορμόνη της αγάπης» ονομάζουμε την οξυτοκίνη. Όχι την περιλάλητη ντοπαμίνη που παράγει ο οργανισμός μας όταν ερωτευόμαστε –αυτή που μας κάνει να βλέπουμε τα πάντα υπέροχα, μετά να πέφτουμε σε βαριά κατάθλιψη, και μετά να ξαναβλέπουμε τα πάντα υπέροχα και να αναρωτιόμαστε αν έχουμε τρελαθεί. Η οξυτοκίνη είναι η ορμόνη της αγκαλίτσας, εκείνη που παράγεται στον εγκέφαλό μας όταν βλέπουμε μωρά γατάκια ή όταν κουλουριαζόμαστε με τον σύντροφό μας στον καναπέ.

Είναι, επίσης, η κυρίαρχη ορμόνη στον οργανισμό των γυναικών που θηλάζουν και αυτή που ευθύνεται για διάφορα μικρά θαύματα, όπως τα παρακάτω. Διώχνει τον φόβο: Πριν από λίγο καιρό, ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βόννης διαπίστωσαν ότι η οξυτοκίνη «φρακάρει» το κέντρο του εγκεφάλου που αντιλαμβάνεται τον φόβο, κάνοντάς μας ατρόμητους (ή τουλάχιστον λιγότερο φοβισμένους) μπροστά στον κίνδυνο. Τα ευρήματα δείχνουν ότι η οξυτοκίνη θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την καταπολέμηση των αγχώδων διαταραχών.

Είναι υπεύθυνη για το Οιδιπόδειο σύμπλεγμα (ή και την έλλειψή του): Ένα άλλο πολύ ενδιαφέρον πείραμα απέδειξε ότι οι άνδρες που είχαν θετικές αναμνήσεις από τα παιδικά τους χρόνια και την σχέση τους με τη μητέρα τους, όταν βρίσκονται υπό την επιρροή της οξυτοκίνης έχουν την τάση να «μεγεθύνουν» αυτή την ανάμνηση. Αυτό πιθανότατα το περιμένατε.

Εκείνο που εξέπληξε τους επιστήμονες, όμως, είναι ότι αντίστοιχα υπό την επιρροή της ορμόνης οι άνδρες που δεν είχαν ευχάριστες ή τρυφερές αναμνήσεις από την σχέση με τη μητέρα τους, την θυμούνταν χειρότερη απ’ ό,τι στην πραγματικότητα ήταν. Αυτό, δηλαδή, που κάνει στην πραγματικότητα η οξυτοκίνη είναι να κάνει πιο έντονη την εκάστοτε ανάμνηση –θετική ή αρνητική. Μας κάνει ψεύτες: Για τις ανάγκες αυτής εδώ της έρευνας, ζητήθηκε από τους συμμετέχοντες να μαντέψουν μερικές φορές αν ένα νόμισμα θα «έρθει» κορώνα ή γράμματα, και εν συνεχεία να βαθμολογήσουν τον εαυτό τους ανάλογα με το ποσοστό επιτυχίας τους –το πόσες φορές, δηλαδή, μάντεψαν σωστά.

Όπως ήταν αναμενόμενο, ένα χρηματικό έπαθλο έβαζε τους συμμετέχοντες σε πειρασμό να «φουσκώσουν» τις επιδόσεις τους. Εκείνοι, όμως, στους οποίους χορηγήθηκε και μια δόση οξυτοκίνης, είπαν σαφώς περισσότερα ψέματα, και με πολύ λιγότερο δισταγμό.

Κάνει τον σκύλο σας να σας συμπαθεί περισσότερο: Η οξυτοκίνη δεν επηρεάζει μόνο τους ανθρώπους, αλλά και τα ζώα.

Σύμφωνα με αυτήν εδώ την έρευνα τα σκυλιά στα οποία χορηγήθηκε μικρή ποσότητα οξυτοκίνης εκδήλωσαν περισσότερα και μεγαλύτερα σημάδια τρυφερότητας προς τους ιδιοκτήτες τους, πράγμα που έκανε τους ερευνητές να δηλώσουν ότι ενδεχομένως η ορμόνη θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την θεραπεία κατοικιδίων που έχουν κακοποιηθεί, κάνοντάς τα να εμπιστευτούν τους νέους ανθρώπους του περιβάλλοντός τους.

Μπορεί να θεραπεύσει ασθένειες που σχετίζονται με το γήρας:Πειράματα που πραγματοποιήθηκαν σε ποντίκια προχωρημένης ηλικίας έδειξαν ότι η χορήγηση οξυτοκίνης κάτω από το δέρμα τους επιτάχυνε την ανάπλαση κατεστραμμένων μυϊκών ιστών –και μάλιστα σε ποσοστό αντίστοιχο του 80% της ανάπλασης που επιτύγχανε από μόνος του ο οργανισμός των νεαρών ποντικιών. Οι ερευνητές δήλωσαν εν συνεχεία ότι ενδεχομένως η οξυτοκίνη να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την θεραπεία –ή έστω την επιβράδυνση– παθήσεων που σχετίζονται με την ηλικία και στους ανθρώπους.

Μπορεί να βοηθήσει στις διατροφικές διαταραχές: Αυτή εδώ η έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι ασθενείς που έπασχαν από διατροφική ανορεξία έδειχναν μικρότερη εμμονή με το φαγητό και την εικόνα του σώματός τους όταν τους χορηγήθηκε αναπνευστικό σπρέι οξυτοκίνης. Ο επικεφαλής της έρευνας στη Σεούλ της Νότιας Κορέας δήλωσε ότι αυτή θα μπορούσε να είναι μια επαναστατική μέθοδος στη θεραπεία της νευρικής ανορεξίας.

Πηγή: MentalFloss.com

πηγή

Ο Γερμανός γιατρός που έσωζε Έλληνες επί Κατοχής

Η προσφορά του χειρουργού Χανς Λέμπερ, κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής στη Μήλο, ζωντανεύει μέσα από τις επιστολές που έστελνε σχεδόν κάθε Κυριακή στην οικογένειά του, στη Γερμανία.

Πρόκειται για συνολικά 57 επιστολές, που κυκλοφόρησαν μεταφρασμένες μόλις φέτος σε δύο βιβλία, ένα σε κάθε γλώσσα.

Την επιμέλεια και τον σχολιασμό, όπως αναφέρει η Deutsche Welle, έκανε ο δημοσιογράφος Γρηγόρης Μπελιβανάκης.

Του έσωσε το πόδι από ακρωτηριασμό

Η προσφορά όμως του γερμανού γιατρού ζωντανεύει περισσότερο μέσα από τις μνήμες, όσων είχαν την τύχη να νοσηλευτούν στα δύο νοσοκομεία, ένα για τη φρουρά και ένα για τους κατοίκους, που οργάνωσε στο νησί, και να χειρουργηθούν από τον ίδιο.

Δεν ήταν μόνο γερμανοί στρατιώτες, αλλά και ντόπιοι Έλληνες, που είχαν απόλυτη ανάγκη ιατρικής φροντίδας σε μια περίοδο πολέμου και μεγάλης ανέχειας. Ανάμεσά τους και ο Κώστας Μπαρμπαντωνάκης, πλοίαρχος του Εμπορικού Ναυτικού.

Σε ηλικία 3 χρονών έπαθε γάγγραινα στο πόδι. Αντιβιοτικά δεν υπήρχαν. Η ιατρική γνωμάτευση ήταν καταπέλτης για τον μικρό Κώστα: θα έπρεπε να του κόψουν το δεξί πόδι.

Ο μοναδικός Dr. Hans Georg Löber

Όταν το άκουσε η μητέρα του, δεν μπορούσε να σταματήσει από το κλάμα. Τη συνέχεια εξιστορεί στη DW ο Κώστας Μπαρμπαντωνάκης.

«Για καλή μου τύχη ο γιατρός Λέμπερ, που βρίσκονταν στον κήπο του σπιτιού του που συνόρευε με το τότε γερμανικό νοσοκομείο, άκουσε τη μητέρα μου που έκλαιγε, ενδιαφέρθηκε, ρώτησε γιατί κλαίει αυτή η γυναίκα - φαίνεται θα σπάραζε δεν θα έκλαιγε απλώς - έστειλε ένα φαντάρο, ένα διερμηνέα και του είπαν το γεγονός και ζήτησε να δει το παιδί που επρόκειτο να του κόψουν το πόδι».

«Και», συνεχίζει, «αντελήφθη ότι πιθανώς θα μπορούσε να το γλυτώσει. Τελικά με ανέλαβε εκείνος, δεν άφησε να μου κόψουν το πόδι. Και σήμερα βρίσκομαι αρτιμελής».

Η σύζυγός του έστελνε γυάλινα μάτια για τους ασθενείς του

Ο Κώστας Μπαρμπαντωνάκης είναι και ο χορηγός της έκδοσης του βιβλίου, «κάτι σαν μνημόσυνο στη μητέρα μου», όπως μας είπε.

Ανήκει ανάμεσα στους εκατοντάδες Έλληνες, προς τους οποίους ο γερμανός γιατρός Λέμπερ τιμώντας στο έπακρο τον όρκο του Ιπποκράτη προσέφερε απλόχερα τις ιατρικές του υπηρεσίες.

Ενώ είχε πάρει την ειδικότητα γενικού χειρουργού, έκανε εγχειρίσεις ακόμη και στα μάτια για καταρράκτη. «Ζήτησε μάλιστα πριν την εγχείριση», μας λέει ο κ. Μπαρμπαντωνάκης, - «φαίνεται ότι ήταν η πρώτη που έκανε σε αυτόν τον τομέα - να σφάξουν μια κατσίκα και να της κόψουν το κεφάλι της, να της βγάλουν το μάτι για να δει πώς ακριβώς είναι. Με οδηγό το μάτι αυτής της κατσίκας χειρούργησε τη μητέρα ενός Έλληνα, η οποία μετά έβλεπε κανονικά.

Η προσφορά του Γερμανού γιατρού δεν έχει ξεχαστεί

Υπήρχε όμως κι άλλος άνθρωπος που είχε μείνει με ένα μάτι και τον λυπόταν. Και έγραψε στη τότε αρραβωνιαστικιά του και αργότερα γυναίκα του Χέλγκα να του στείλε γυάλινα μάτια από τη Γερμανία.

Του έστειλε 40 μάτια για να διαλέξει, γιατί η γυναίκα δεν είχε καταλάβει ακριβώς το χρώμα και το έβαλε σε αυτόν τον άνθρωπο, ο οποίος τον ευγνωμονούσε. Είχε χειρουργήσει εχινόκοκκο στον πνεύμονα, που νομίζω ότι ούτε στην Αθήνα δεν χειρουργούσαν την εποχή εκείνη τέτοια περιστατικά».

Η προσφορά του γερμανού γιατρού στη Μήλο κόπηκε μαζί με το νήμα της ζωής του. Επιστρέφοντας από επίσκεψη ασθενούς στην εξοχή, έπεσε θύμα ενέδρας έξω από την Πολλώνια, στις 5 Δεκεμβρίου του 1944, πριν από 70 χρόνια.

Λίγες μέρες αργότερα, στις 21 Δεκεμβρίου, η σύζυγός του Χέλγκα, έφερε στον κόσμο το παιδί τους, τον Χανς –Γκέοργκ. Οι δυσκολίες που αντιμετώπισε η χήρα Λέμπερ για να μεγαλώσει το γιο της στην κατεστραμμένη μεταπολεμική Γερμανία δεν της επέτρεψαν να επεξεργαστεί τα τραύματα από την απώλεια.

Μέχρι τα μέσα του 1989, όταν μητέρα και γιος αποφάσισαν να ανοίξουν τις επιστολές και να ξεκινήσουν στη Μήλο πορεία μνήμης στα ίχνη προσφοράς του συζύγου και πατέρα.

Τα έσοδα στο Κέντρο Υγείας της Μήλου

Με συγκίνηση θυμάται αυτό το πρώτο ταξίδι ο Χανς-Γκέοργκ Λέμπερ: «Όταν το 1989 αποφασίσαμε να πάμε για πρώτη φορά στη Μήλο, η μητέρα μου έγραψε επιστολή σε έναν από τους συνεργάτες του πατέρα μου, τον γιατρό Κυπραίο, αλλά δεν πήρε απάντηση.

Αποφασίσαμε λοιπόν να ταξιδέψουμε και πήραμε το πολύ μικρό αεροσκάφος που πετούσε τότε προς το νησί. Όταν πήγαινε να προσγειωθεί παρατηρήσαμε μια ομάδα ανθρώπων γύρω στους 30, να περιμένουν στο αεροδρόμιο.

Απορήσαμε γιατί ο αριθμός των επιβατών ήταν μικρότερος. Όταν αποβιβαστήκαμε, είδαμε τους ανθρώπους να έρχονται προς εμάς. Και τότε διαπιστώσαμε ότι περίμεναν να μας υποδεχθούν».

Τον έκλαψαν σαν Έλληνα

«Η στιγμή είναι πολύ συγκινητική. Άνθρωποι που δεν είχαμε ξαναδεί, μας αγκάλιαζαν με δάκρυα στα μάτια για να μας πουν το καλώς ορίσατε. Τότε συνειδητοποιήσαμε ότι ο πατέρας μου θα έπρεπε να είχε προσφέρει κάτι το απερίγραπτο τα χρόνια της κατοχής στη Μήλο. Αλλιώς δεν μπορούσαμε να εξηγήσουμε τον συναισθηματικό δεσμό μετά από τόσα χρόνια. Για μας ήταν συναισθηματικά αξεπέραστο και μαζί συναρπαστικό».

Ο γιατρός Χανς Λέμπερ, αν και στην υπηρεσία του γερμανού κατακτητή, άφησε μια σημαντική παρακαταθήκη ανθρωπιάς στη Μήλο, που ακόμη και μέχρι σήμερα έχει μείνει ζωντανή στη μνήμη των ντόπιων.

Πάνω από όλα υπήρξε γιατρός. Ίσως να ακούγεται περίεργο, αλλά όταν σκοτώθηκε οι Μηλιοί τον έκλαψαν σαν δικό τους άνθρωπο. Ακόμη και σήμερα, 70 χρόνια μετά το θάνατό του συνεχίζει να προσφέρει στη δημόσια υγεία, όπως έκανε το 1943 και το 1944. «Αποφασίσαμε όλες οι εισπράξεις από το βιβλίο να διατίθενται στο Κέντρο Υγείας της Μήλου», μας είπε ο γιός του, Χανς-Γκέοργκ Λέμπερ.
πηγή

Το μαγνήσιο και ΟΧΙ το ασβέστιο το «κλειδί» για γερά κόκκαλα

Η αντίληψη ότι το ασβέστιο αποτελεί το «θεμέλιο λίθο» για την απόκτηση γερών οστών έχει παγιωθεί στις κοινωνίες μας. Παρόλα αυτά, δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα – το ασβέστιο αποτελεί απλώς ΈΝΑ από τα αναρίθμητα μεταλλικά στοιχεία που χρειάζεται ο οργανισμός μας για να οικοδομήσει γερά οστά. Η καθημερινή συμπερίληψη μαγνησίου στη διατροφή μας, και όχι η αποκλειστική «εστίαση» στο ασβέστιο, μπορεί να αποτελέσει την οδό για τη δημιουργία υγιών οστών κατά την εφηβεία, όπως υποδεικνύει νέα έρευνα που παρουσιάστηκε την ετήσια διάσκεψη της Αμερικανικής Παιδιατρικής Ακαδημίας (σ.σ pentapostagma.gr – Pediatric Academic Societies (PAS) – USA).
Επανεξετάζοντας τα πραγματικά οφέλη του Ασβεστίου
Η συνηθέστερη θεώρηση αποτελεί την προώθηση της χρησιμοποίησης του ασβεστίου για την αντιμετώπιση των οστεϊκών «αδυναμιών». Πόσο, χρήσιμα και αποτελεσματικά, όμως, είναι στην πραγματικότητα τα διατροφικά συμπληρώματα ασβεστίου;
Έρευνα που πραγματοποιήθηκε το έτος 2004 απέδειξε ότι τα άτομα με υπερβολικό ασβέστιο στη στεφανιαία αρτηρία, που λαμβάνουν στατίνες, αντιμετωπίζουν 17 φορές υψηλότερο κίνδυνο καρδιακών επεισοδίων από όσους έχουν χαμηλότερα επίπεδα ασβεστίου στα αιμοφόρα αγγεία. Οι επιστήμονες συμπέραναν ότι οι κύριοι ενοχοποιητικοί παράγοντες για την πρόκληση καρδιακών επεισοδίων ήταν τα επίπεδα της LDL (κακή χοληστερόλη) και της συσσώρευσης ασβεστίου.
Έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 2007 απέδειξε ότι το ασβέστιο από διατροφικές πηγές οδηγεί σε καλύτερα αποτελέσματα για την υγεία των οστών συγκριτικά με τα συμπληρώματα διατροφής σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες.
Επιπρόσθετα, έρευνα του 2008 ανακάλυψε ότι τα συμπληρώματα διατροφής ασβεστίου συνδέονται με έναν σημαντικό αριθμό καρδιακών επεισοδίων σε μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες (BMJ 2008)
Ακόμη, μία μετα-ανάλυση ερευνών που έλαβε χώρα το έτος 2010 απέδειξε ότι τα συμπληρώματα ασβεστίου (δίχως τη συνοδευτική χορήγηση βιταμίνης D) συνδέονται με αυξημένο κίνδυνο καρδιακών επεισοδίων (BMJ 2010).
Χαρακτηριστική είναι η σύσταση του Εθνικού Ιδρύματος για την Οστεοπόρωση (National Osteoporosis Foundation (NOF) των Η.Π.Α., η οποία επισημαίνει ότι η τροφή αποτελεί την καλύτερη/ανεξάντλητη πηγή ασβεστίου: «Οι άνθρωποι που λαμβάνουν την συνιστώμενη ποσότητα ασβεστίου από τις τροφές δεν χρειάζεται να λαμβάνουν συμπληρώματα ασβεστίου. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, μπορεί, όμως να χρειάζεται να λαμβάνουν συμπλήρωμα βιταμίνης D (σ.σ. pentapostagma.gr – για την αύξηση της απορρόφησης του ασβεστίου). Η λήψη υπερβολικής ποσότητας ασβεστίου από συμπληρώματα μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο δημιουργίας πέτρας των νεφρών καθώς και έτερων προβλημάτων υγείας.
pentapostagma.gr

πηγή: http://www.pentapostagma.gr/2014/12/%cf%84%ce%bf-%ce%bc%ce%b1%ce%b3%ce%bd%ce%ae%cf%83%ce%b9%ce%bf-%ce%ba%ce%b1%ce%b9-%ce%bf%cf%87%ce%b9-%cf%84%ce%bf-%ce%b1%cf%83%ce%b2%ce%ad%cf%83%cf%84%ce%b9%ce%bf-%cf%84%ce%bf-%ce%ba%ce%bb%ce%b5.html#ixzz3MZCJejtw

Έλα Γιατρέ Μου Μην Αργείς - Θ. Ευγενικός -- Ευαγγ. Μαρκοπούλου 1951

Ρεμπέτικο για λίγους

3 ώρες ·

https://www.youtube.com/watch?v=a230th7tb_E

Έλα Γιατρέ Μου Μην Αργείς - Θ. Ευγενικός -- Ευαγγ. Μαρκοπούλου 1951

[Μπάμπη Μπακάλη] (1951, ODEON GA 7608)

youtube.com

Μου αρέσει! · · Κοινοποιήστε ·

λάδι κανέλας που θα σου χαρίσει λεία και λαμπερή επιδερμίδα!

Λάδι κανέλας: Πες αντίο στην κυτταρίτιδα με…άρωμα Χριστουγέννων!

• Παρασκευή, 19 Δεκέμβριος 2014 21:30
• Γράφτηκε από την  Σουζάνα Κεγγίτση
• μέγεθος γραμματοσειράς μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς

• 0
• 2
• 0
• 
  

Πως θα φτιάξεις μόνη σου θαυματουργό λάδι κανέλας που θα σου χαρίσει λεία και λαμπερή επιδερμίδα!

Η αισθητικός, Δήμητρα Γουλά, μοιράζεται μαζί μας τα μυστικά της για τέλεια επιδερμίδα πριν τις γιορτές!
Η κανέλα έχει θερμαντικές, αντισηπτικές και αποτοξινωτικές ιδιότητες και γίνεται ο απόλυτος σύμμαχος μας για να εξαφανίσουμε την κυτταρίτιδα και να αποκτήσουμε την πιο λαμπερή και λεία επιδερμίδα!
Η Δήμητρα Γουλά, μας μαθαίνει πως θα φτιάξουμε το θαυματουργό, λαδάκι κανέλας που όχι μόνο έχει τέλεια μυρωδιά, αλλά θα μειώσει δραστικά και την όψη φλοιού πορτοκαλιού από το δέρμα:
-Γεμίστε ένα γυάλινο βάζο των 100 ml με ράβδους κανέλας.
-Καλύψτε τους ράβδους μέχρι πάνω με λάδι ελιάς (ή αμυγδαλέλαιο).
-Βάλτε και αφήστε το βάζο στον ήλιο για 3 εβδομάδες.
-Η κανέλα θα αποδεσμεύσει τα δραστικά συστατικά της στο λάδι ελιάς και έτσι θα έχετε ένα θαυματουργό λάδι εύκολα και οικονομικά.
Tip: Δεν χρειάζεται να βγάλετε τις ράβδους κανέλας από το μπουκάλι. Όσο μένουν μέσα τόσο το λάδι σας θα γίνεται πιο δυνατό.
Πώς να το χρησιμοποιήσεις;
Mετά από κάθε μπάνιο, κάνε δυνατό μασάζ με κυκλικές κινήσεις στα σημεία που εμφανίζεται κυτταρίτιδα για περίπου 10 λεπτά, μέχρι να κοκκινίσει ελαφρώς η επιδερμίδα.
Infos: www.dimitragoula.gr

Οι δέκα ασθένειες που θεωρήθηκαν μάστιγα για το ανθρώπινο είδος

Μέχρι να κάνει την εμφάνισή του το ΑΙDS, η ανθρωπότητα ένιωθε ασφαλής ότι η πρόοδος της ιατρικής επιστήμης κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα είχε καταφέρει να «αφανίσει» από προσώπου Γης σχεδόν όλες τις ασθένειες που μπορούσαν να προκαλέσουν μαζική θνησιμότητα.
Αυτές είναι οι 10 ασθένειες που θεωρήθηκαν μάστιγα για το ανθρώπινο είδος, και πλέον είτε δεν υπάρχουν, είτε συνεχίζουν να σκοτώνουν ανθρώπους σε τρομακτική κλίμακα:
10. Φυματίωση
Η φυματίωση, η οποία είναι μεταδοτική ασθένεια που πλήττει κυρίως τους πνεύμονες, σκότωσε περισσότερους από 100 εκατομμύρια ανθρώπους στον 20ο αιώνα και, παρά τις πρόσφατες ιατρικές εξελίξεις, εξακολουθεί να σκοτώνει περίπου 1,5 εκατομμύριο κάθε χρόνο.
9. Ελονοσία
Περίπου 300 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο πλήττονται κάθε χρόνο από την ελονοσία, η οποία πρωτοεμφανίστηκε στη Δυτική Αφρική περίπου 5.000 χρόνια και μεταδίδεται κυρίως μέσω των κουνουπιών, με το ποσοστό της θνησιμότητας να κυμαίνεται μεταξύ 1 και 1,5 εκατ.
8. Χολέρα
Επιδημίες χολέρας έχουν σημειωθεί αρκετές φορές μέσα στους αιώνες, κυρίως σε χώρες του Τρίτου Κόσμου, σκοτώνοντας σε μικρό χρονικό διάστημα εκατομμύρια ασθενών. Η χολέρα είναι μολυσματική ασθένεια που πλήττει το γαστρεντερικό σύστημα του σώματος, προκαλώντας στον οργανισμό σοβαρή αφυδάτωση.
7. Ευλογιά
Αν και το εμβόλιο για την καταπολέμησή της αναπτύχθηκε το 1796 και περίπου 500 εκατομμύρια άνθρωποι εμβολιάστηκαν, η ευλογιά δεν εξαλείφθηκε πριν το 1980.
6. ΔιάρροιαΠαρά το γεγονός ότι φαίνεται να είναι μια κοινή ασθένεια, στην Παιδιατρική ο αριθμός των νεκρών από διάρροια υπερβαίνει αυτούς από φυματίωση, AIDS ή ελονοσία. Στις φτωχές, μάλιστα, χώρες του Τρίτου Κόσμου, οι διαρροϊκές ασθένειες αποτελούν τη Νο1 αιτία θανάτου των παιδιών.
5. Βουβωνική πανώλη
Γνωστή και ως «μαύρος θάνατος», η βουβωνική πανώλη είναι μια ασθένεια που μεταφέρεται στον άνθρωπο από τα τρωκτικά. Εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Ασία στις αρχές του 14ου αιώνα, σκοτώνοντας πάνω από το 60% του ευρωπαϊκού πληθυσμού κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα.
4. Ισπανική γρίπη
Θανατηφόρα γρίπη που προκαλείται από στέλεχος του ιού H1N1, η ισπανική γρίπη αφάνισε 100 εκατομμύρια ανθρώπους το 1918 και το 1919, μέσα σε μόλις 18 μήνες.
3. Καρκίνος
Αν και σε σε αρχικό στάδιο πολλά είδη καρκίνου θεωρούνται πλέον ιάσιμα, η ασθένεια συνεχίζει να είναι υπεύθυνη για το θάνατο περισσότερων από 7 εκατομμυρίων ατόμων ετησίως, κυρίως στις ανεπτυγμένες χώρες.
2. AIDS
Το AIDS είναι μία από τις πλέον θανατηφόρες ασθένειες στον σύγχρονο κόσμο. Αποτελεί ένα από τα πλέον επικίνδυνα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, με τα θύματά του να υπολογίζονται στα 8.500 άτομα την ημέρα.
1. Καρδιακές παθήσεις
Θα μπορούσε να αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι οι καρδιακές παθήσεις λαμβάνουν τη θέση Νο1 στη λίστα, αν δεν γνωρίζαμε ότι αυτός ο «σιωπηλός δολοφόνος» σκοτώνει ανεξέλεγκτα, και μάλιστα άτομα που ποτέ δεν γνώριζαν ότι έπασχαν από την καρδιά τους.
πηγή

Ιός Κοξάκι: Μάθετε τα συμπτώματα

18/12/2014 19:30

Αλματώδης αύξηση σημειώνεται στις λοιμώξεις σε παιδιά από τον ιό κοξάκι.

Οι παιδίατροι τονίζουν ότι τα κρούσματα έχουν «φουντώσει», πιθανότατα λόγω της υψηλής μεταδοτικότητας του ιού, ωστόσο καθησυχάζουν, καθώς δεν θεωρείται επικίνδυνος.
Μεταδίδεται από την άμεση επαφή και από τα υγρά του στόματος, όπως το φτέρνισμα και ο βήχας.
Μάλιστα, η μετάδοσή του είναι ραγδαία σε παιδικούς σταθμούς, νηπιαγωγεία και σχολεία, τις περισσότερες φορές σε παιδιά ηλικίας κάτω των 5 ετών.
Ποια είναι τα συμπτώματα που πρέπει να γνωρίζετε
Στις περισσότερες περιπτώσεις, περίπου τις μισές, ο ιός προκαλεί συμπτώματα κοινής γρίπης και αντιμετωπίζεται χωρίς καμιά ιδιαίτερη αγωγή.
Ωστόσο, κάποια άτομα εκδηλώνουν συμπτώματα όπως:
- Υψηλό πυρετό
- Διάρροια
- Πονοκέφαλο
- Μυϊκό άλγος
- Ναυτία
- Πονόλαιμο
Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι σε πιο σοβαρές περιπτώσεις η μόλυνση να παρουσιάζει ιδιαίτερα συμπτώματα όπως η ερπητική κυνάγχη (heprangina) που χαρακτηρίζεται από φυσαλλιδώδεις ή ελκωτικές βλάβες της υπερώας.
Υπάρχουν πολλοί ορότυποι του ιού και ένας από αυτούς ο ιός coxsackie Α16Η προκαλεί τη νόσο χεριού, ποδιού και του στόματος που προκαλεί εμφάνιση επώδυνων φυσαλλιδωτών ελκώσεων μέσα στο στόμα αλλά και στις παλάμες και τα δάκτυλα των χεριών ή στις πατούσες των ποδιών.
Τέλος ο ιός Coxsackie έχει βρεθεί να σχετίζεται και με μια σειρά από λοιμώξεις όπως η επιδημική πλευροδυνία (νόσος Bornholm) η μυοκαρδίτιδα και η περικαρδίτιδα.
Πώς να προσταθευτείτε
Στην πρόληψη, πολύ σημαντικό ρόλο παίζει το συχνό πλύσιμο των χεριών, των παιδιών και των γονιών, ειδικά της μητέρας.
Επιπλέον το συχνά καθάρισμα των αντικειμένων με τα οποία τα παιδιά έρχονται σε επαφή όπως τα παιχνίδια, οι πιπίλες ή άλλα αντικείμενα που βάζουν στο στόμα, μειώνουν τις πιθανότητες μετάδοσης του ιού.
Επειδή δεν υπάρχει εμβόλιο κατά του Κοξάκι, οι έγκυες πρέπει να αποφεύγουν την επαφή με ασθενή που εκδηλώνει τη νόσο.
Ο χρόνος επώασης (από τη μόλυνση έως την εκδήλωση συμπτωμάτων) κυμαίνεται από 2-12 μέρες συνήθως περισσότερες από 6 ημέρες.

Πηγή: http://www.onmed.gr/ygeia/item/323593-ios-koksaki-mathete-ta-symptomata#ixzz3MIPvNEz3

Μετέτρεψε τον εαυτό του σε τέρας

Σημεία των καιρών – Μετέτρεψε τον εαυτό του σε τέρας (εικόνες)

Posted: Δεκεμβρίου 18, 2014 at 3:12 μμ, Last Updated: Δεκεμβρίου 18, 2014 at 1:15 μμ

Μετά από αρκετές μετατροπές στο πρόσωπο και το σώμα του, ο Emilio Gonzalez αποφάσισε πως έπρεπε να αλλάξει κάτι και στην μύτη του. Αυτό που έκανε ξεπερνά κάθε φαντασία!

ΠΗΓΗ

πηγή: http://www.pentapostagma.gr/2014/12/%cf%83%ce%b7%ce%bc%ce%b5%ce%af%ce%b1-%cf%84%cf%89%ce%bd-%ce%ba%ce%b1%ce%b9%cf%81%cf%8e%ce%bd-%ce%bc%ce%b5%cf%84%ce%ad%cf%84%cf%81%ce%b5%cf%88%ce%b5-%cf%84%ce%bf%ce%bd-%ce%b5%ce%b1%cf%85%cf%84%cf%8c.html#ixzz3MFoS1F44

"Το δίκιο" (το χαμένο)

Δένει με την προηγούμενη ανάρτηση.

Κλάψ' τε, κόσμε!

Είδα κάπου ένα άρθρο (δεν επιτρέπει το κόπυ, με βολεύει το you tube!) που περιγράφει ώς "αηδιαστικό" το περιστατικό, όπου της κυρίας της "έπεσε" ένα εμφύτευμα δοντιού, στον αέρα!

Τα πήρα!

Τα πήρα, γιατί εύκολα γελάει κανείς, με τον πόνο του άλλου, επειδή δε μπορεί να ξέρει τι τράβηξε κ.λ.π. ώσπου να φτάσει εκεί, κι αν μπορούν όλοι, να φτάσουν ως εκεί!

Κι αν πετύχει!
Δεν είναι μόνο θέμα γιατρού, αλλά κυρίως και οργανισμού!

Αν το κάνεις μόνο για καλαισθησία, σημαίνει πως το πρόβλημα, δεν είναι πρόβλημα.

Τέλος πάντων, τα πήρα και δεν προλαβαίνω να περιγράψω, πόσο!

Η κυρία στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων! Μπράβο της!

Αν ξεφούσκωναν πολλά όμως, απ' αυτά τα ψεύτικα που μας ταίζετε τόσα χρόνια στις τηλεοράσεις, δε θα ήσασταν πολλοί και πολλές από σας, εκεί!

Μόνο μια ερώτηση: Με την φαφούτα την μάνα σας ή την γιαγιά σας, γελούσατε;

Με έναν ανάπηρο;

Με έναν που απέτυχε μια μεταμόσχευση νεφρού, ματιού, καρδιάς, γελάτε;

Με έναν που δεν έχει λεφτά να κάνει ούτε ένα σφράγισμα, γελάτε;

Είστε οι κύριοι υπεύθυνοι κύριοι των ΜΜΕ, πολλοί από σας, για την κατάντια της εποχής μας!
Έχετε μπερδέψει το χιούμορ, με τα λεφτά, την μόδα, τον πόνο, την ειρωνία, την λάθος λεζάντα της προβολής ενός θέματος.

"Κρίμα σας!" Έτσι θα σας έλεγε η μάννα μου, έτσι σας λέω κι εγώ, καθότι, η ιστορία των δοντιών, μ' έχει στείλει πολλές φορές στα σύνορα του Άλλου κόσμου, αλλά ... λογαριασμό για την υγεία μου, δε θα σας δώσω!
Απλά, με θύμωσε το "αηδιαστικό" σας!
Είθε, να μη δείτε στη ζωή σας, πραγματικά αηδιαστικά, προβλήματα!
Γελάστε, όσο είστε μακριά απ' αυτά, ακόμα!

"Αηδιαστική και παράλληλα... απίστευτα ντροπιαστική σκηνή για την Σάρα Όζμπορν"!
Σοβαρά, παιδιά;
Μεγάλη είδηση!

Συνάντηση: Δημήτρης Τριχόπουλος (03/05/2014)

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ - Δημήτρης Τριχόπουλος

Τριχόπουλος: «O καρκίνος σε μερικές δεκαετίες θα θεωρείται απλώς χρόνιο νόσημα»

Τριχόπουλος: «O καρκίνος σε μερικές δεκαετίες θα θεωρείται απλώς χρόνιο νόσημα»

Με αφορμή την αυριανή παγκόσμια μέρα κατά του καρκίνου, οι επιστήμονες έχουν να
μας ανακοινώσουν ευχάριστα νέα, καθώς σε μερικές δεκαετίες η «επάρατη νόσος» θα έχει μετατραπεί σε «χρόνια ασθένεια».
Τα νεότερα δεδομένα για την πρόοδο της μάχης που έχει κηρύξει η επιστήμη εναντίον του καρκίνου είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά: τώρα πια οι δύο στους τρεις ανθρώπους που εκδηλώνουν τη νόσο καταφέρνουν να τη νικήσουν και να συνεχίσουν φυσιολογικά – και επ' αόριστον – τη ζωή τους.


«Τα τελευταία 30-40 χρόνια είναι μοναδικά στη δημογραφική ιστορία της ανθρωπότητας. Για πρώτη φορά η θνησιμότητα μειώνεται κατά περίπου 1% τον χρόνο στις ανεπτυγμένες χώρες – και η μείωση αυτή δεν οφείλεται στο ότι σώζονται περισσότερα βρέφη και νήπια, όπως συνέβαινε παλαιότερα, αλλά στο ότι σώζονται περισσότεροι ενήλικοι και ηλικιωμένοι», δηλώνει στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» ο ακαδημαϊκός Δημήτριος Τριχόπουλος, καθηγητής Επιδημιολογίας και Πρόληψης του Καρκίνου στο Χάρβαρντ.

«Το επίτευγμα αυτό ίσως οφείλεται στο ότι η ιατρική έγινε επιστήμη μόλις τον τελευταίο μισό αιώνα, όταν αρχίσαμε πραγματικά να καταλαβαίνουμε τι ακριβώς κάνουμε. Ιδιαίτερα η θεραπευτική ιατρική έχει προοδεύσει αλματωδώς, κάνοντας τη στεφανιαία νόσο να υποχωρήσει εντυπωσιακά και αυξάνοντας κατακόρυφα τα ποσοστά ιάσεως του καρκίνου».

Από τις 200 μορφές καρκίνου που έχουν ανιχνευθεί, οι επιστήμονες είναι ιδιαίτερα αισιόδοξοι ως προς την θεραπεία της λευχαιμίας, του καρκίνου του μαστού,αλλά και του καρκίνου των όρχεων.
«Παλιά η λευχαιμία κόστιζε τη ζωή στο 85%-90% των παιδιών που την εκδήλωναν, ενώ σήμερα το ποσοστό ιάσεως φτάνει στο 80% χάρη σε ένα εκπληκτικό φάρμακο, το οποίο καταπολεμά επίσης τη μία από τις δύο κύριες μορφές λευχαιμίας των ενηλίκων», επισημαίνει ο κ. Τριχόπουλος, συμπληρώνοντας πως υπάρχει σημαντική πρόοδος και στον καρκίνο του μαστού«ο οποίος κάποτε κόστιζε τη ζωή σε περισσότερες από μία στις δύο ασθενείς, αλλά πλέον τον ξεπερνούν οι δύο στις τρεις γυναίκες».
Σε ότι αφορά τον καρκίνο των όρχεων η ίαση έχει πλέον φτάσει στο 90% – γεγονός που καθίσταται ακόμη πιο σημαντικό από το ότι πλέον οι νεαροί άνδρες που νοσούν κατορθώνουν αργότερα να αποκτήσουν και παιδιά.

«Παντού έχουμε μικρή ή μεγάλη πρόοδο», δηλώνει ο κ. Τριχόπουλος. «Ακόμη και στον καρκίνο του παγκρέατος, όπου κάποτε λέγαμε ότι η επιβίωση είναι θέμα μηνών, έχουμε πλέον ασθενείς που ζουν χρόνια με αυτόν – όπως ο ιδρτής της Apple Στιβ Τζομπς, ο οποίος έζησε για επτά χρόνια μετά τη διάγνωση. Επίσης, καρκίνοι όπως αυτοί του εγκεφάλου, του νεφρού, του εντέρου και πολλοί άλλοι αντιμετωπίζονται με μονοκλωνικά αντισώματα χαρίζοντας πολλά και καλά χρόνια ζωής σε πολλούς από τους ασθενείς».
Σε όλες τις μορφές της νόσου «μπορούμε να πούμε το εξής: κάθε άνθρωπος έχει μία στις τρεις πιθανότητες να εκδηλώσει καρκίνο, αλλά μία στις έξι να πεθάνει από αυτόν», συνεχίζει. «Με άλλα λόγια, ενώ έως τις δεκαετίες του ‘70 και του ‘80 χάναμε τον έναν στους δύο ασθενείς, σήμερα γίνονται καλά περισσότεροι από δύο στους τρεις».

Πρακτικά, τα παραπάνω σημαίνουν ότι τουλάχιστον 15.000 Ελληνες τον χρόνο βγαίνουν νικητές στη μάχη εναντίον του καρκίνου. «Υπολογίζουμε ότι στην Ελλάδα το 2,5%-3% του πληθυσμού έχει εκδηλώσει καρκίνο τον οποίο ξεπέρασε, δηλαδή έχει περάσει τουλάχιστον την πρώτη κρίσιμη 5ετία από τη διάγνωση και τη θεραπεία, και πλέον θεωρείται ότι έχει ιαθεί» καταλήγει.

Τι να αναμένουμε
Σύμφωνα με τους επιστήμονες οι επόμενες δεκαετίες θα είναι ιδιαίτερα κρίσιμες στη μάχη κατά του καρκίνου, ωστόσο οι νέες μέθοδοι καταπολέμησης της νόσου επιτρέπουν τη στοχευμένη δράση κατά των καρκινικών κυττάρων αφήνοντας ανέπαφα τα υγιή. Με αυτό τον τρόπο εξασφαλίζουν πέρα από την ίαση και την βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών. Ωστόσο οι ειδικοί επισημαίνουν πως ακόμα και τώρα η πρόληψη σώζει ζωές, καθώς αν λάβουμε έγκαιρα μέτρα έχουμε πάνω από 40% πιθανότητες να μειώσουμε την πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου.
πηγή

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ - Δημήτρης Τριχόπουλος

Λάλας, Θανάσης 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

Δημήτρης Τριχόπουλος

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΡΙΧΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ:  10/09/2000 00:00

 

Είναι ένας από τους πιο ενδιαφέροντες ακαδημαϊκούς που έχω γνωρίσει. Δεν έχουμε κάνει πολύ παρέα, αλλά νιώθω πολύ φιλικά και για αυτόν και για την Αντωνία τη γυναίκα του, λαμπρή επιστήμονα επίσης! Δεν θα ξεχάσω τη θεωρία του ­ την πρώτη ημέρα που τον συνάντησα σε μια φιλική παρέα ­ περί θέας: «Κάθομαι πάντα με την πλάτη στη θάλασσα... Δεν καταλαβαίνω τι νιώθουν οι άνθρωποι βλέποντας τις βάρκες να κουνιούνται». Δεν σας κρύβω ότι τότε πίστεψα πως επρόκειτο για μια προσπάθεια εντυπωσιασμού της παρέας, λέγοντας κάτι ακραίο που σίγουρα θα έβρισκε τους πάντες αντίθετους! Με τον καιρό κατάλαβα ότι ο κ. Τριχόπουλος σκέφτεται παράξενα γιατί έχει ζήσει από την άλλη μεριά τον κόσμο μας. Βυθισμένος στην έρευνα, έχει αποκτήσει έναν ιδιόμορφο τρόπο να βλέπει ό,τι βλέπουμε όλοι εμείς, να σχολιάζει ό,τι σχολιάζουμε όλοι εμείς. Εχει ένα ιδιότυπο χιούμορ και συχνά αναρωτιέσαι όταν τον ακούς αν σοβαρολογεί ή αστειεύεται. Πολύ κοινωνικός, αλλά στον κόσμο του. Τα έχασα τελευταία όταν σε ένα δείπνο εξηγώντας την πολυετή σχέση του με τη σύζυγό του υποστήριξε: «Ως άνθρωποι έχουμε μια συγκεκριμένη ποσότητα συναισθήματος να προσφέρουμε στους γύρω... Αν αγαπήσω παράλληλα με την Αντωνία μια άλλη γυναίκα, ίσως περιορίσω το μέγεθος της αγάπης που προσφέρω στην Αντωνία... Ως άνθρωποι δεν μπορούμε να αγαπήσουμε πολλούς ανθρώπους. Διαθέτουμε συγκεκριμένη ποσότητα αγάπης!». Μετά ζήτησε μια μερίδα αλμυρίκια και συνέχισε να αστειεύεται με τον γιο μου τον Κωνσταντίνο... Αυτό είναι για μένα ο ακαδημαϊκός και καθηγητής του Χάρβαρντ κ. Τριχόπουλος. Απολαύστε τον.
* Ο Δημήτρης Τριχόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1938 * Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας και ειδικεύτηκε στην Παθολογία, στη Μικροβιολογία, στη Δημόσια Υγεία και Επιδημιολογία στα πανεπιστήμια της Αθήνας, του Λονδίνου, του Χάρβαρντ και της Οξφόρδης * Εχει διατελέσει καθηγητής και διευθυντής του Τμήματος Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ (1989-1996), καθηγητής Πρόληψης Καρκίνου και διευθυντής του Κέντρου για την Πρόληψη Καρκίνου στο Χάρβαρντ (1993-1997), είναι καθηγητής και διευθυντής του Τμήματος Υγιεινής και Επιδημιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από το 1972, αναπληρωτής καθηγητής Ιατρικής Επιδημιολογίας στο Ινστιτούτο Karolinska στη Στοκχόλμη από το 1998 και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από τον Ιούνιο του 1997 * Το ερευνητικό έργο του Δημήτρη Τριχόπουλου έχει συμβάλει στην ανακάλυψη του ρόλου του παθητικού καπνίσματος στην ανάπτυξη καρκίνου του πνεύμονα, στην ερμηνεία της αιτιολογίας του ηπατοκυτταρικού καρκινώματος, στην ποσοτικοποίηση του συσχετισμού μεταξύ του ψυχολογικού άγχους και της στεφανιαίας νόσου, καθώς και στην αναγνώριση διατροφικών και άλλων παραγόντων ως επικίνδυνων για την ανάπτυξη καρκίνου και άλλων ασθενειών * Ο κ. Τριχόπουλος έχει κατά καιρούς τιμηθεί με σειρά βραβείων για τη συμβολή του στην ιατρική έρευνα * Πρόσφατα τιμήθηκε από το αμερικανικό Ιδρυμα Καρκίνου του Μαστού «Susan G. Komen» για τα συμπεράσματα έρευνάς του όσον αφορά τις αιτίες ανάπτυξης καρκίνου του μαστού.


­ Η οικογένειά σας είχε σχέση με την ιατρική;
«Ο πατέρας μου ήταν γιατρός. Η μητέρα μου δεν είχε βγάλει καν γυμνάσιο... Ηταν όμως η νοήμων της οικογενείας».
­ Πώς έτσι;
«Η μητέρα μου μεγάλωσε στο Κάιρο. Ο πατέρας της ήταν επιτυχημένος έμπορος κρασιών, αλλά μια φορά, όταν ήταν στην τετάρτη του εξαταξίου γυμνασίου, η μάνα μου απέτυχε πλήρως να τηγανίσει ψάρια και ο παππούς απεφάσισε ότι εφόσον δεν ξέρει να τηγανίζει ψάρια ­ το οποίον έπρεπε πρωτίστως να ξέρει μια γυναίκα, κατά τον παππού μου ­ οι σπουδές ήταν περιττές. Ετσι της έκοψε το σχολείο και την έκλεισε στο σπίτι να μάθει να μαγειρεύει».
­ Αλήθεια; Λένε πάντως ότι εκπαίδευση και νοημοσύνη πηγαίνουν παρέα...
«Αποψή μου είναι ότι η νοημοσύνη κληρονομείται, είναι ζήτημα χρωματοσώματος. Δεν ξέρω τι να πω. Ο πατέρας μου ήταν ένας πολύ επιτυχημένος χειρουργός, αλλά μέσα στα πλαίσια του κοινού ανθρώπου... Δεν διεκρίνετο για τη νοημοσύνη του».
­ Οταν λέτε νοημοσύνη, τι εννοείτε;
«Θεωρητικά είναι κάτι το οποίο είναι εγγενές και το οποίο στη συνέχεια αναπτύσσεται. Τότε που εμελετάτο το θέμα έλεγαν ότι υπάρχει ένας G ­ από το General ­ παράγων νοημοσύνης, ο οποίος μπορεί να ανιχνευθεί με διάφορα τεστ. Νοημοσύνη είναι η μνήμη, η ταχύτητα συνδυασμών, η δυνατότητα εντοπίσεως στον χώρο... Η νοημοσύνη έχει μεγάλη σχέση με την ικανότητα του λόγου... Ας μην ξεχνάμε ότι η λέξη "λόγος" στα ελληνικά σημαίνει και το πώς μιλάς και το πώς σκέπτεσαι».
­ Ο πατέρας σας που ήταν γιατρός πώς τα βρήκε με έναν άνθρωπο ο οποίος δεν είχε τελειώσει το γυμνάσιο;
«Μια χαρά τα βρήκε. Και εκείνος σκλάβος της γυναίκας του ήταν... όπως όλοι οι άνδρες που έχω γνωρίσει». (γέλια)
­ Το επίπεδο της μόρφωσης δεν είναι καθοριστικό στοιχείο για τη συνύπαρξη δύο ανθρώπων;
«Οχι, υποχρεωτικά. Αλλωστε μην ξεχνάμε ότι για πάρα πολλά χρόνια στην ελληνική οικογένεια υπήρχε ο εκπαιδευμένος άνδρας και η ολιγότερο εκπαιδευμένη γυναίκα».
­ Στον Βόλο μεγαλώσατε;
«Στον Βόλο ως τα 16-17 χρόνια, οπότε αφενός λόγω των σεισμών και αφετέρου λόγω της ανάγκης της προετοιμασίας για τις εισαγωγικές εξετάσεις ήρθαμε στην Αθήνα».
­ Ηρθε όλη η οικογένεια στην Αθήνα;
«Οχι, στην αρχή ήρθα εγώ, αλλά στη συνέχεια πέθανε ο πατέρας μου και ήρθαν στην Αθήνα και η μητέρα μου με τα δύο αδέλφια μου».
­ Ο πατέρας σας σας πίεζε να γίνετε γιατρός;
«Ναι. Η λογική που επικρατούσε στο σπίτι ήταν ότι εγώ θα γινόμουν χειρουργός».
­ Και γιατί τελικώς δεν γίνατε;
«Δεν είχα δυνατότητα στα χέρια. Στη συνέχεια προσπάθησα να γίνω νευρολόγος-ψυχίατρος, αλλά τελικώς κινήθηκα στον χώρο της Επιδημιολογίας και της έρευνας».
­ Είναι επιλογές που καθορίζουν τι τελικώς θα κάνουμε στη ζωή μας;
«Μάλλον. Η Αντωνία ­ η γυναίκα μου ­ ήταν φτωχό κορίτσι και ήμασταν μαζί στην Ιατρική Σχολή. Η Αντωνία εργαζόταν ως έκτακτη βοηθός έναντι μισθού 1.500 δραχμών. Οταν αρρώστησε από ηπατίτιδα ­ και τότε η θεραπευτική αντιμετώπιση της ηπατίτιδας προϋπέθετε μακροχρόνια ανάπαυση για να μη χάσει τη θέση της ­, πήγα εγώ και εργάστηκα παραλλήλως με την ειδικότητα της παθολογίας στη θέση της Αντωνίας. Οπου τότε ο καθηγητής Βαλαώρας διεπίστωσε ότι ήμουν εκ των ολίγων ιατρών που καταλάβαιναν τι είναι λογάριθμος ­ παγκοσμίως είναι λίγοι οι γιατροί που καταλαβαίνουν τι είναι λογάριθμος. Οπότε έμεινα εκεί... Στη συνέχεια ήρθε ένας Αμερικανός από το Χάρβαρντ ο οποίος μου πρότεινε να πάω στην Αμερική για να αναλύσω τα στοιχεία που είχαν συλλεγεί σε διάφορες χώρες».
­ Τι είναι αυτό που κάνει κάποιους ανθρώπους να διακρίνονται σε αυτό με το οποίο ασχολούνται;
«Νομίζω ότι δεν είναι η νοημοσύνη, παρ' όλο που παίζει κάποιον ρόλο. Περισσότερο απ' όλα βοηθάει η δυνατότητα να αντέχεις στην αποτυχία και να επιμένεις. Συχνά στους επιτυχημένους ανθρώπους βλέπουμε τη διάκριση, τη δόξα, την αναγνώριση και δεν βλέπουμε τι έχει προηγηθεί».
­ Θέλετε να πείτε ότι η επιτυχία είναι μια άσκηση στην αποτυχία;
«Η δυνατότητα να αποδέχεσαι την αποτυχία και να την ξεπερνάς είναι προϋπόθεση για την επιτυχία».
­ Η πορεία ενός ανθρώπου καθορίζεται από τη δυνατότητά του να υπερπηδάει τα μειονεκτήματά του ή να χρησιμοποιεί τα πλεονεκτήματά του;
«Είναι αναμφισβήτητο ότι αν κυριαρχήσει ένα από τα μειονεκτήματα έχει πολύ χειρότερες συνέπειες. Δηλαδή αθροιστικά το μειονέκτημα μετράει περισσότερο. Και επομένως η δυνατότητα να καλύψει κάποιος ένα μειονέκτημά του είναι περισσότερο αποτελεσματική από τη δυνατότητα να εξασκήσει περαιτέρω ένα θετικό στοιχείο του. Οπως κι ένας εχθρός κάνει πολύ μεγαλύτερη ζημιά από το καλό που μπορεί να σου κάνει ένας φίλος».
­ Ενας επιστήμονας είναι ένας καλλιτέχνης στο είδος του;
«Νομίζω ότι ο καλλιτέχνης είναι πιο προικισμένος από έναν επιστήμονα ­ όσο καλός επιστήμονας κι αν είναι κάποιος. Δηλαδή εγώ δεν θα μπορούσα να γίνω καλλιτέχνης ό,τι και αν έκανα. Ενώ οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει επιστήμονας αν το θέλει ­ και αν έχει αρκετή αντοχή, μπορεί να γίνει και καλός επιστήμονας».
­ Δεν χρειάζεται ιδιαίτερο ταλέντο για να γίνει κάποιος καλός επιστήμονας;
«Ο πολύ καλός επιστήμονας, ο πραγματικά διακεκριμένος, πιθανόν να έχει μία πρόσθετη δυνατότητα. Κυρίως αυτή η ενόραση, το θάρρος να αντιμετωπίζεις την αποτυχία... Επιμένω όμως ότι ο πολύ προικισμένος καλλιτέχνης είναι κάτι διαφορετικό. Ενδεχομένως η διαφορά είναι ποιοτική και όχι ποσοτική, όπως είναι στον επιστήμονα. Πιθανόν όμως να υπάρχουν επιστήμονες που ξεφεύγουν από τα κοινά όρια... Εγώ πάντως δεν θα έλεγα ότι ανήκω σε αυτές τις εξαιρετικές περιπτώσεις».
­ Γιατί;
«Γιατί δεν νομίζω ότι υπάρχει κάτι το οποίο να μην μπορώ να το δικαιολογήσω, να μην μπορώ να το ερμηνεύσω με βάση ορισμένες επιλογές. Δηλαδή στα χρόνια του γυμνασίου ήμουν πολύ καλός μαθητής, αλλά όχι ο καλύτερος και μετά βεβαιότητος όχι ο άριστος, και αυτό για το οποίο προσωπικά είμαι υπερήφανος είναι ότι μολονότι είμαι απλώς νοήμων ­ δηλαδή έχω ένα IQ γύρω στο 130, το οποίο έχει περίπου το 15% των εκάστοτε φοιτητών Ιατρικής ­ εν τούτοις προχώρησα πολύ μπροστά και αυτό είναι συνέπεια της προσπάθειας. Νομίζω ότι το έχει πει ο Χατζιδάκις: περισσότερο πρέπει να καμαρώνουμε εμείς οι λιγότερο προικισμένοι που πετύχαμε παρά αυτοί που ξεκίνησαν τη ζωή με το μεγάλο ταλέντο... Εμείς μπορούμε να γίνουμε ακόμη και πρότυπα. Είμαστε η απόδειξη ότι δεν χρειάζεται να είσαι τίποτα το ιδιαίτερο για να καταφέρεις κάτι μεγάλο στη ζωή σου, αρκεί να προσπαθείς να ξεπεράσεις τον εαυτό σου».
­ Εσείς πρώτα ονειρευτήκατε τη ζωή σας και μετά τη ζήσατε;
«Εγώ δεν ονειρεύτηκα τίποτα... Ο,τι έζησα, ό,τι κατάφερα με βρήκε στην πορεία. Ολα ήρθαν μόνα τους. Εγώ το μόνο που έκανα ήταν να προσπαθώ για το καλύτερο... Ηξερα ότι θα υπάρχουν πράγματι αποτυχίες, πράγματα τα οποία θα αμφισβητήσεις στην πορεία, αλλά ποτέ δεν προβληματίστηκα με αυτό... Γνώριζα ότι η ορθολογική προσέγγιση της ζωής δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει δηλαδή συντηρητική εναλλακτική εμπειρία. Προχωράς στα άχυρα που πατάς. Και ό,τι έτυχε, έτυχε. Γνωριστήκαμε με την Αντωνία στα μέσα της Ιατρικής Σχολής και μείναμε μαζί έκτοτε... Είμαστε μαζί 40 χρόνια. Μου είπαν να πάω να κάνω ειδικότητα χειρουργικής, ταχύτατα αναγνώρισα ότι δεν είχα καμία δυνατότητα... Οι αποφάσεις μου ήταν πάντα γρήγορες και η προσπάθειά μου μεγάλη... Οταν ήμουν πια καθιερωμένος καθηγητής στην Ελλάδα, μου πρότειναν να πάω να διδάξω στο Χάρβαρντ. Το συζήτησα λίγο με την Αντωνία και μέσα σε 14 ώρες είπα το "ναι" και έφυγα».
­ Ποια υπήρξε η πρώτη συνάντησή σας με την αποτυχία;
«Εγώ μετράω ως αποτυχία και το ότι το τάδε κορίτσι στο γυμνάσιο δεν με ήθελε ενώ εγώ το ποθούσα...».
­ Εσείς πώς αντιδρούσατε σε αυτές τις περιπτώσεις;
«Το εκλογίκευα, όπως το λέει ωραιότατα ο κόσμος. Ηταν δύσκολο να το κάνω, όπως είναι δύσκολο να δεχθεί κάποιος ότι κι αυτός θα πεθάνει. Αλλά το έκανα».
­ Τι είναι αυτό που βοηθάει να μη χάνουμε την ισορροπία μας;
«Η λογική. Η λογική σε βοηθάει να συνειδητοποιήσεις ότι η αποτυχία είναι μέρος του παιχνιδιού».
­ Οταν πια μπήκατε στην έρευνα και αρχίσατε να έχετε διακρίσεις, πιστέψατε ότι θα μπορούσατε να πάρετε και το βραβείο Νομπέλ; Πιάσατε δηλαδή ποτέ τον εαυτό σας να κάνει τέτοιες σκέψεις;
«Ηξερα πάντοτε ότι αυτό ήταν απίθανο... Η πιθανότητα να πάρεις βραβείο Νομπέλ είναι μία στις 100.000... Δηλαδή μηδέν πιθανότητες. Κι όμως για κάθε επιστήμονα που κάνει έρευνα αυτές οι μηδέν πιθανότητες δεν είναι μηδέν... Είναι μία στις 100.000. (γέλια) Το ζητούμενο στη ζωή είναι να μπορείς να αποδεχθείς την πολύ μικρή πιθανότητα χωρίς ουσιαστικά να την εκμηδενίσεις...».
­ Τι σημαίνει για εσάς μια μεγάλη διάκριση;
«Τίποτα. Καμιά φορά συζητούσαμε με φίλους και αναρωτιόμασταν: "Ποιος πήρε Νόμπελ πέρυσι;". Δεν θυμόμασταν κανένα όνομα. Δεν είναι επομένως ούτε αναγνώριση ούτε χρήματα... Παρ' όλα αυτά είναι ζητούμενο για κάθε επιστήμονα. Δεν ξέρω γιατί, αλλά είναι μια ευχαρίστηση».
­ Μια διάκριση είναι μια νίκη σας στη μάχη με τον χρόνο;
«Βέβαια. Είναι μια απολαυστική νίκη και ας ξέρουμε ότι θα χάσουμε τη μάχη με τον χρόνο στο τέλος... Αν και δεν ξέρω τι διαρκεί περισσότερο: μια επιτυχία ή μια αποτυχία; Πιστεύω ότι, αν σήμερα μου συμβεί μια μεγάλη επιτυχία, σε τρεις ημέρες θα είμαι στο ίδιο επίπεδο ευτυχίας που ήμουν προτού συμβεί αυτό. Δηλαδή την αφομοιώνουμε πολύ γρήγορα την επιτυχία. Ενώ την αποτυχία δεν την αφομοιώνουμε και τόσο γρήγορα... Εμένα όταν μου απορρίπτουν μια εργασία, για παράδειγμα ­ το οποίο γίνεται συχνά παρεμπιπτόντως ­, ταλαιπωρούμαι τουλάχιστον για 15 ημέρες. Υπάρχει με άλλα λόγια μια ασυμμετρία ανάμεσα στις συναισθηματικές επιπτώσεις της επιτυχίας και της αποτυχίας».
­ Ως άνθρωπο σας βοήθησε η επιστημονική έρευνα;
«Ναι. Μάθημα πρώτον: Η αποτυχία και η επιτυχία είναι εναλλακτικές όψεις της ίδιας περίπου ζώνης. Μάθημα δεύτερον: Με έμαθε ­ ενώ μικρός ήμουν ανταγωνιστικός ­ να μην είμαι πρακτικά καθόλου ανταγωνιστικός. Μάθημα τρίτον: Δεν νοιάζομαι για το αν είμαι πιο νοήμων από τον φίλο μου... αλλά με ενδιαφέρει αν είμαι λιγότερο ή περισσότερο νοήμων από το εχθρό μου. Μάθημα τέταρτον: Συνειδητοποίησα τη σημασία της εκλογίκευσης».
­ Γιατί ο επιστήμονας ερευνητής μαθαίνει να μην είναι ανταγωνιστικός;
«Γιατί η αναζήτηση της δικής μου αλήθειας πρέπει να πατήσει στην αλήθεια του άλλου για να αποκαλυφθεί».
­ Υπάρχει μια αναγκαιότητα, λένε, στον άνθρωπο να περάσει από αυτή τη ζωή και να αφήσει ένα στίγμα, μια υπογραφή.
«Θα το θέλαμε».


­ Αυτό επιστημονικά πώς εξηγείται;
«Νομίζω ότι αυτό ξεκινά από τη φύση των γονιδίων. Οσο περισσότερο σκέπτομαι βλέπω ότι αυτός ο κόσμος λειτουργεί με την ανάγκη αυτού του εγωιστικού γονιδίου. Δηλαδή θέλουμε πάρα πολύ ένα παιδί επειδή αυτό σημαίνει ότι το 50% των γονιδίων μας συνεχίζονται... Το παιδί είναι μια σφραγίδα της αθανασίας μας. Φεύγω εγώ, υπάρχει αυτό. Για αυτούς που δεν έχουν παιδιά υπάρχει η αναζήτηση ενός υποκατάστατου. Ο περισσότερος κόσμος που δεν μπορεί να αφήσει τη σφραγίδα του κάνει παιδιά. Ελεγε ο Παυσανίας: "Παιδιά δεν έχω, αλλά έχω τη μάχη της Χαιρώνειας...". Σε όλους μας υπάρχει η αγωνία της αθανασίας. Αυτή η αγωνία αν καταφέρει να εκφραστεί αποτελεί την υπογραφή μας».
­ Εχετε φοβηθεί ποτέ τα αποτελέσματα της επιστημονικής έρευνας;
«Υπάρχουν ορισμένα αποτελέσματα της έρευνας που στην εφαρμογή τους έρχονται σε αντίφαση με το επιθυμητό. Φέρ' ειπείν δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι από τις μεγαλύτερες τραγωδίες ήταν η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, και όλοι ξέρουμε ότι αυτό οφείλεται σε μια σειρά από σπουδαίες επιστημονικές ανακαλύψεις. Ξέρουμε επίσης ότι η προσπάθεια της επεκτάσεως της καλής διατροφής σε όλα τα επίπεδα έφερε και τις "τρελές αγελάδες". Ακόμη και στον δικό μου τομέα φέρ' ειπείν, όπου εργάζομαι και νοιάζομαι για την υγεία του κόσμου, είναι τρελό να διαπιστώνω μέσω της έρευνας ότι το κάπνισμα δεν κάνει πάντα κακό. Υπάρχουν νόσοι που θεραπεύονται με τη νικοτίνη... Αυτή η ανακάλυψη δεν σου κρύβω ότι με μπερδεύει. Νομίζω ότι η επιστήμη μπορεί να σε οδηγήσει στην αλήθεια. Αλλά η αποκάλυψη της αλήθειας είναι γεμάτη παγίδες οι οποίες πολλές φορές δεν είναι συμβατές με τη δική μας αλήθεια...».
­ Η επιστημονική έρευνα είναι κατευθυνόμενη από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα;
«Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που το αποδεικνύουν αυτό. Κακά τα ψέματα, η τιθασευμένη, η χειραγωγημένη έρευνα είναι η επίσημη δοξασία... Η Ευρωπαϊκή Ενωση θεωρεί ότι η έρευνα πρέπει να υπηρετεί την τεχνολογία και τη βιομηχανία. Αυτό δεν είναι μια χειραγώγηση της έρευνας;».
­ Αυτή η χειραγώγηση δεν είναι έγκλημα;
«Εγκλημα όχι, αλλά εσφαλμένος δρόμος. Ο πολύ προικισμένος υπουργός μας ­ αυτό αν το γράψεις θα γίνει χαμός ­ που ηγείται του υπουργείου Ερευνας υιοθέτησε αυτή την άποψη της ΕΕ».
­ Εσείς έχετε νιώσει όλα αυτά τα χρόνια κατευθυνόμενος επιστημονικά;
«Ναι, αλλά δεν με πειράζει και πολύ γιατί εγώ εργάστηκα όλα αυτά τα χρόνια περισσότερο για την αντιμετώπιση του καρκίνου. Είναι εύκολο, αν προσπαθείς να βρεις μια λύση για την καταπολέμηση του καρκίνου, να ταυτιστείς με αυτό που ονομάζουμε κοινωνικό συμφέρον. Τα πράγματα είναι πιο δύσκολα για τους συναδέλφους που ασχολούνται με τα γενετικώς τροποποιημένα τρόφιμα...».
­ Εσείς, αν ήσασταν στη θέση αυτών που ερευνούν την κλωνοποίηση και τα μεταλλαγμένα τρόφιμα, θα προχωρούσατε την έρευνά σας;
«Ναι, για δύο λόγους: η αναζήτηση της επιστημονικής αλήθειας είναι το αντικείμενο του επιστήμονα και κανένας δεν μπορεί να αντικαταστήσει την κοινωνική λειτουργία. Αλλοι είναι εκείνοι οι οποίοι θα αποφασίσουν αν θα πρέπει να εφαρμόσουν τα αποτελέσματα της έρευνας και όχι ο ίδιος ο επιστήμονας. Εγώ είμαι υποχρεωμένος να πω τι βλέπω από την έρευνα, όπως είμαι υποχρεωμένος να προχωρήσω αν βλέπω ότι υπάρχει συνέχεια στην έρευνα. Οπως φέρ' ειπείν είχαμε πει πολλά χρόνια πριν ότι το να καπνίζεις είναι προστατευτικό για μια σειρά νοσημάτων. Αυτό προκάλεσε οργή από πολλές μεριές. Εγώ το είπα επειδή το διαπίστωσα... Γι' αυτό λέω σε όποιους με ρωτάνε: Πάρτε το απόφαση. Γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα, η γενετική τροποποίηση του ανθρώπου ή το φαινόμενο της κλωνοποίησης θα προχωρήσουν... Από 'κεί και πέρα η κοινωνία ας αποφασίσει αν θα επιτρέψει την εφαρμογή της έρευνας ή όχι. Υπάρχει δημοκρατία. Δηλαδή από εκεί και πέρα, όπως συλλογικά αποφασίζουν οι άνθρωποι για τους ηγέτες τους, έτσι ας αποφασίσουν και για αυτό. Για μένα αυτός είναι ο μόνος μηχανισμός που μας εξασφαλίζει. Δεν μπορεί ο επιστήμονας να υποκαταστήσει αυτόν τον μηχανισμό. Δεν μπορεί η δική μου κρίση να υποκαταστήσει τη συλλογική».
­ Η δημοκρατία είναι το καλύτερο σύστημα λήψης αποφάσεων;
«Η μόνη διαφορά της δημοκρατίας έναντι όλων των άλλων μορφών διακυβέρνησης είναι ότι στη δημοκρατία μπορείς τους "κερατάδες" να τους διώξεις αν δεν σου αρέσουν, ενώ στη δικτατορία δεν έχεις αυτό το δικαίωμα».
­ Οι άνθρωποι όταν μιλούν για εξέλιξη και για επιστημονική έρευνα εννοούν τα ίδια πράγματα; Η έρευνα είναι πάντα στην υπηρεσία της εξέλιξης; Δηλαδή είναι εξέλιξη η κλωνοποίηση του ανθρώπου;
«Δεν ξέρω, νομίζω ότι είναι. Δηλαδή για την εξέλιξη υπάρχει μόνο ένα αξίωμα: αιτούμενη απόφαση και τι προσέφερε η έρευνα σε αυτό... Εκείνο που δεν ξέρω για τον άνθρωπο είναι πόσο περισσότερο ή λιγότερο ευτυχής είναι τώρα από ό,τι ήταν πριν από 50 χρόνια. Για ένα πράγμα όμως είμαι σίγουρος: Δεν σταματά η εξέλιξη, όλοι αγοράζουμε τον επόμενο υπολογιστή. Ακόμη και εμείς που δεν ξέρουμε τις δυνατότητες του δικού μας υπολογιστή, του προηγούμενου. Να μην έχετε καμία αμφιβολία λοιπόν ότι σε 50 χρόνια θα είναι όλα τα τρόφιμα που θα τρώμε γενετικώς τροποποιημένα».
­ Μήπως λέγοντας εξέλιξη εννοούμε συνέχιση των πραγμάτων;
«Η συνέχιση δεν έχει ποιοτικά στοιχεία... Αυτή είναι η διαφορά της από την εξέλιξη. Σήμερα μιλάμε για εξέλιξη αλλά το 1/5 των ανθρώπων χρησιμοποιούν αντικαταθλιπτικά, άρα το 1/5 των ανθρώπων δεν είναι ευτυχείς. Είμαστε όλοι θύματα μιας οργανωμένης εκστρατείας συνέχισης του κόσμου χωρίς να αναρωτιόμαστε τους ποιοτικούς λόγους που οδηγούν στη συνέχιση αυτή».
­ Τι δεν βλέπει ένας άνθρωπος που δεν έχει μπει στο δωμάτιο της έρευνας;
«Η δική μου οπτική σε μερικά πράγματα έχει αλλάξει, επειδή βρέθηκα για μεγάλο διάστημα της ζωής μου μέσα στο δωμάτιο της έρευνας, όπως λέτε... Ιδίως σε έναν τομέα στον οποίον προχωράει πολύ και με γοργό ρυθμό. Στον χώρο αντιμετώπισης του καρκίνου. Βλέπω λοιπόν καθημερινά την αγωνία του κόσμου στο να θεραπευτεί ο καρκίνος. Αντιμετωπίζει ο κόσμος την πιθανή θεραπεία του σαν κάτι που θα αλλάξει ριζικά τα πράγματα. Κανένας από όλους αυτούς τους ανθρώπους δεν ξέρει ότι αν θεραπευτεί ο καρκίνος. Οι άνθρωποι κατά μέσο όρο θα ζουν μόνο δύο χρόνια περισσότερο. Εγώ που έχω βρεθεί για τα καλά στο δωμάτιο της έρευνας σας λέω ότι η έρευνα στην Ιατρική δεν προσφέρει πια τίποτε στην ανθρωπότητα. Νομίζω ότι είναι πρακτικά άχρηστη».


­ Αν και κατανοώ τι θέλετε να πείτε, με τρομάζετε...
«Κοιτάξτε να δείτε, χωρίς να θέλω να πάρω θέση στο θέμα των εκτρώσεων ­ μάλιστα, αν έπρεπε να πάρω θέση, θα έπαιρνα αυτή που παίρνει κάθε λογικός άνθρωπος σήμερα ­, τα μισά από τα παιδιά τα οποία συλλαμβάνονται, κυοφορούνται βιολογικά και τα σκοτώνουμε με τη θέλησή μας προτού βγουν. Γιατί; Γιατί δεν τα χρειαζόμαστε. Δηλαδή παλιά έπρεπε να κάνεις οκτώ παιδιά για να προχωρήσει η οικογένεια, γιατί στη διαδρομή πέθαιναν τα έξι. Τώρα κάνεις μόνο δύο και δύο ζουν... Σήμερα είναι πολύ δύσκολο να χάσεις παιδί στη διαδρομή. Επομένως η δυνατότητα της επιστήμης της Ιατρικής δεν μας βοήθησε σε κάτι ιδιαίτερα... Στο ίδιο ζητούμενο είμαστε μετά από πολλά χρόνια. Σήμερα έχουμε φθάσει στο σημείο να ζούμε 70-80 χρόνια... Τι άλλο θέλουμε; Να ζήσουμε 100; Πρέπει να καταλάβουμε ότι όσο περισσότερο επιμηκύνουμε το όριο της ζωής με τη βοήθεια της επιστήμης τόσο θα περιορίζονται οι γεννήσεις. Ποια είναι η επιδίωξή μας; Να γίνουμε μια κοινωνία γερόντων; Να μην υπάρχουν τα παιδιά ανάμεσά μας; Φθάσαμε στο σημείο να πληρώνουμε ενάμισι εκατομμύριο δολάρια για να βρούμε ένα νεφρό για μεταμόσχευση. Και όλα αυτά για να ζήσουμε τρία χρόνια παραπάνω... Μα ενάμισι εκατομμύριο δολάρια είναι ο προϋπολογισμός της Ουγκάντα. Καταλαβαίνετε δηλαδή τι παραλογισμός μάς έχει κυριεύσει;».
­ Η έμπνευση εξηγείται επιστημονικά;
«Δεν ξέρω, αυτό το σκέφθηκα πάρα πολύ στο παρελθόν. Η έμπνευση είναι, νομίζω, να κάνεις μια σειρά συνειρμούς οι οποίοι θα προχωρήσουν ένα βήμα παραπέρα ό,τι έκανε ένας άλλος πριν από σένα. Σπανίως νομίζω ότι η έμπνευση στην επιστήμη έχει μοναδικότητα. Μοναδικότητα στην επιστήμη έχει η συγκυρία των περιπτώσεων».
­ Η έμπνευση είναι προσόν των ιδιοφυών ανθρώπων; Δηλαδή είναι χαρακτηριστικό της ιδιοφυΐας;
«Νομίζω ναι, στο μέτρο που είναι συνδυασμός».
­ Η λογική του τυχαίου υφίσταται;
«Και βέβαια».
­ Η οποία τι είναι; Είναι κρυφή γνώση;
«Υπάρχουν πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις του τυχαίου... Το βασικό είναι ότι όλοι συγκλίνουν στο συμπέρασμα πως υπάρχει όντως τύχη».
­ Οι επιρροές ή οι επιλογές καθορίζουν την πορεία ενός ανθρώπου;
«Οι επιρροές. Διότι οι επιρροές σού δίνουν τις συντεταγμένες στις οποίες κινείσαι. Καμιά φορά οι προσωπικές επιλογές παίζουν κάποιον ρόλο, αλλά σπανίως πολύ σημαντικό. Συνήθως ακολουθούμε τον δρόμο τον οποίο έχουμε χαράξει με βάση τις επιρροές μας».
­ Μπαίνοντας ένας άνθρωπος στο δωμάτιο της επιστήμης, της έρευνας, τι χάνει από τον έξω κόσμο;
«Οταν ήμουν νεότερος ­ εδώ είναι κάτι που χρωστάω στην Αντωνία και στους άλλους συνεργάτες, οι οποίοι αγαπούσαν τη ζωή περισσότερο ­ ούτε που σκεφτόμουν να βγω από το δωμάτιο. Δηλαδή, αν εξηρτάτο από εμένα και αν δεν είχα την Αντωνία, ίσως να μην έβγαινα ποτέ έξω... Ξέρω ότι χάνεις πολλές από τις χαρές της ζωής ζώντας κλεισμένος στο δωμάτιο της έρευνας, αλλά δεν νιώθω άσχημα που δεν έζησα αυτές τις χαρές... Από την άλλη σου λείπει κάτι που έζησες και αγάπησες... Εγώ αγάπησα πολύ την έρευνα και αυτή μου λείπει όταν τη στερούμαι. Το να αγαπάς τη φύση σημαίνει ότι έχεις ευαισθητοποιηθεί, ότι έχεις εγγραφές μέσα στη φύση οι οποίες σου δίνουν τη δυνατότητα να αγαπήσεις, να νοσταλγήσεις. Εγώ έχω χάσει την ευκαιρία να αγαπήσω τη φύση και τώρα μέσα σε αυτή δεν νιώθω καμία συγκίνηση. Συχνά κάθομαι με την πλάτη στη θάλασσα και οι φίλοι μας απορούν που με βλέπουν. Για μένα όμως η θέα ενός λευκού τοίχου δεν έχει καμία διαφορά από τη θέα της θάλασσας... Ολα τα πράγματα για να τα αγαπήσεις πρέπει να τα γνωρίσεις».
­ Υπάρχουν πρόσωπα στην επιστημονική έρευνα που πιστεύετε ότι αν δεν είχαν υπάρξει στον χώρο αυτόν ίσως να μην ήταν αυτή η εξέλιξη της έρευνας;
«Δεν νομίζω. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι είναι πολύ περισσότερο όμηροι της έρευνας».
­ Εσείς που ερευνάτε τον καρκίνο τον φοβάστε το ίδιο με όλους εμάς;
«Βέβαια. Αυτός ο φόβος δεν ξεπερνιέται εύκολα... Το μόνο που πιστεύω είναι ότι εγώ, ο οποίος είμαι τώρα 61 ετών, θα πέθαινα πιο ώριμα από ό,τι θα πέθαινε ένας άλλος μη προβληματισμένος. Ο θάνατος με έχει προβληματίσει θέλοντας και μη».
­ Τι σημαίνει ώριμος θάνατος;
«Δεν ξέρω, για μακρό χρονικό διάστημα ήθελα να μιλήσω για τον θάνατο στη ζωή μας... Ισως ώριμος θάνατος να σημαίνει το τέλος μιας ενδιαφέρουσας ζωής».
­ Υπάρχει τρόπος όσο ζούμε να ξεγελάσουμε τον φόβο του θανάτου και να μη μας βασανίζει;
«Ναι... Κυρίως τα παιδιά τον ξεγελάνε γιατί καταφέρνουν να μην τον σκέφτονται. Παύουμε να είμαστε παιδιά όταν ο φόβος του θανάτου μάς κυριεύει. Αργότερα, μεγάλοι πια, τον ξεγελάμε ξανά αυτόν τον φόβο κάνοντας παιδιά... Ως ενήλικοι δηλαδή ξεγελάμε τον θάνατο μέσω των παιδιών μας».
­ Οσο περισσότερο κατανοούμε την ανθρώπινη φύση τόσο μεγαλώνει το μυστήριο... Πώς το εξηγείτε αυτό;
«Η γνώση δυστυχώς δεν λύνει το μυστήριο. Μυστήριο παραμένει... Γι' αυτό και πριν σας είπα ότι δεν ξέρω πια τη σημασία της ιατρικής. Δεν νομίζω ότι δώσαμε απαντήσεις και ούτε νομίζω θα δώσουμε μέσω της επιστήμης για αυτό που ονομάζουμε μυστήριο της ζωής. Πιθανόν σε αυτόν τον τομέα η φιλοσοφία να είναι καλύτερα εξοπλισμένη ή ακόμη καλύτερα εξοπλισμένη να είναι η τέχνη ­ ίσως γιατί η τέχνη σού αφαιρεί και την αναγκαιότητα να απαντήσεις σε ένα "γιατί". Η τέχνη δεν νιώθει υποχρεωμένη να απαντήσει σε τίποτε... Αυτό είναι μια πιο λυτρωτική οπτική του κόσμου μας».
­ Κατανοείτε τη λέξη φαντασία;
«Ναι. Πιστεύω ότι η δημιουργική φαντασία είναι μια πρόσθετη συνιστώσα, όταν έχουν καλυφθεί όλες οι άλλες».
­ Σας ευχαριστώ.
«Κι εγώ».
πηγή

Το τελευταίο αντίο στον Δημήτρη Τριχόπουλο

Το τελευταίο αντίο σήμερα στο Δημήτρη Τριχόπουλο από εκατοντάδες φίλους και συνεργάτες στη νεκρώσιμη ακολουθία που θα τελεσθεί στις 3 το μεσημέρι στον Ιερό Ναό Αγίου Διονυσίου Αρεοπαγίτου στο Κολωνάκι.

Η επιστημονική κοινότητα ακόμα δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει το θάνατο του κορυφαίου Έλληνα ερευνητή Δημήτρη Τριχόπουλου τη Δευτέρα 1η Δεκεμβρίου.

Ο καθηγητής Επιδημιολογίας των Πανεπιστημίων του Χάρβαρντ και της Αθήνας, πέθανε στις 2 τα ξημερώματα της Δευτέρας, στην καρδιολογική μονάδα εντατικής θεραπείας του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός», όπου νοσηλευόταν σε κρίσιμη κατάσταση από τις 19 Νοεμβρίου.

Σύμφωνα με το ιατρικό ανακοινωθέν της διοίκησης του νοσοκομείου «Ευαγγελισμός», «ο καθηγητής Δημήτρης Τριχόπουλος εισήχθη στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Νοσοκομείου την Τετάρτη 19/11/2014 έχοντας υποστεί οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου. Η κατάστασή του έβαινε συνεχώς επιδεινούμενη και κατέληξε έπειτα από 13 ημέρες νοσηλείας με εικόνα πολυοργανικής ανεπάρκειας».

Τη θλίψη του για το δυσαναπλήρωτο επιστημονικό κενό που αφήνει ο καθηγητής Ιατρικής Δημήτρης Τριχόπουλος, όπως και τα θερμά συλλυπητήριά του στην σύζυγο του εκλιπόντος καθηγήτρια Αντωνία τριχοπούλου, εκφράζει ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών (ΙΣΑ). «Με βαθύτατη θλίψη πληροφορηθήκαμε την είδηση του θανάτου του Καθηγητή και Ακαδημαϊκού επιδημιολογίας, Δημήτρη Τριχόπουλου, ενός διακεκριμένου Καθηγητή Ιατρικής σε Ελληνικά και ξένα Πανεπιστήμια που συνέβαλε σημαντικά στην εξέλιξη της έρευνας, ειδικά στον τομέα της Επιδημιολογίας, με συγγραφή εκατοντάδων επιστημονικών άρθρων τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικό. Επρόκειτο για έναν βραβευμένο ακαδημαϊκό, ο οποίος με το ήθος του και την στρατιά ιατρών που δημιούργησε μέσα από το έγκριτο επιστημονικό του έργο, πέτυχε την διεθνή αναγνώριση και προβολή της χώρας μας. Είναι σίγουρο ότι το κενό που αφήνει ένας τόσο σημαντικός και καταξιωμένος επιστήμονας στον ιατρικό κόσμο είναι δυσαναπλήρωτο» αναφέρει ο ΙΣΑ στην ανακοίνωσή του.
Τη βαθύτατη λύπη τους για την απώλεια του ακαδημαϊκού καθηγητή εκφράζουν η Πρόεδρος, κ. Τζένη Κρεμαστινού, ο Γενικός Διευθυντής, κ. Θεόδωρος Παπαδημητρίου, τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, καθώς και όλο το επιστημονικό και διοικητικό προσωπικό του ΚΕΕΛΠΝΟ.
Οι επικεφαλής του ΚΕΕΛΠΝΟ, αναφέρουν, ότι «η ανεκτίμητη προσφορά του εκλιπόντος στο χώρο της επιστήμης, αποτελεί υποθήκη και σημείο αναφοράς στους νέους επιστήμονες που δίνουν καθημερινά τη μάχη για την προστασία και προαγωγή της Δημόσιας Υγείας.
Εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στη σύζυγό του και συνεργάτιδά μας, καθηγήτρια κ. Αντ. Τριχοπούλου».

Πηγή: www.ygeia360.gr

στις 15:00 μετά το μεσημέρι η κηδεία

Δημήτρης Τριχόπουλος

Στον Ιερό Ναό Άγιου Διονυσίου Αρεοπαγίτου, στο Κολωνάκι, θα τελεσθεί στις 15:00 μετά το μεσημέρι η κηδεία του κορυφαίου έλληνα ακαδημαϊκού και ερευνητή Δημήτρη Τριχόπουλου.

Έφυγε από τη ζωή τις πρώτες πρωινές ώρες της Δευτέρας, μετά από οξύ έμφραγμα μυοκαρδίου.

Ήταν 76 ετών.

Το ερευνητικό έργο του Δημήτρη Τριχόπουλου έχει συμβάλει, μεταξύ άλλων, στην ανακάλυψη του ρόλου του παθητικού καπνίσματος στην ανάπτυξη καρκίνου του πνεύμονα καθώς και στην αναγνώριση διατροφικών και άλλων παραγόντων ως επικίνδυνων για την ανάπτυξη καρκίνου και άλλων ασθενειών.

Ο Δημήτρης Τριχόπουλος είχε κατά καιρούς τιμηθεί με σειρά βραβείων για τη συμβολή του στην ιατρική έρευνα.

Πηγή

Πέθανε ο διεθνούς φήμης καθηγητής επιδημιολογίας Δημήτρης Τριχόπουλος

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 01/12/2014 11:14 | ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ: 01/12/2014 12:25 |

Δημήτρης Τριχόπουλος: Ο επίμονος ερευνητής

Εφυγε από τη ζωή σε ηλικία 76 ετών ένας από τους σημαντικότερους γιατρούς και ακαδημαϊκούς της Ελλάδας, ο καθηγητής επιδημιολογίας Δημήτρης Τριχόπουλος.

Ο ακαδημαϊκός και διακεκριμένος Έλληνας καθηγητής ιατρικής και επιδημιολογίας στα πανεπιστήμια Χάρβαρντ και Αθηνών Δημήτρης Τριχόπουλος άφησε την τελευταία του πνοή από οξύ καρδιακό επεισόδιο, στην καρδιολογική μονάδα εντατικής θεραπείας του νοσοκομείου Ευαγγελισμός, όπου νοσηλευόταν από τις 18 Νοεμβρίου.

Η συμβολή του Δημήτρη Τριχόπουλου στην ιατρική έρευνα είναι ανεκτίμητη με σπουδαίες ανακοινώσεις και δημοσιεύσεις σε κορυφαία διεθνή περιοδικά, οι οποίες αφορούν κυρίως τους περιβαλλοντικούς παράγοντες της καρκινογένεσης. Οι εργασίες του για την πρόληψη των νοσημάτων, με έμφαση στη διατροφή ήταν συχνά ανάμεσα στις πρώτες ειδήσεις σε μεγάλα διεθνή τηλεοπτικά δίκτυα.

Γεννήθηκε το 1938 στον Βόλο. Το 1963 πήρε το πτυχίο του από την Ιατρική Αθηνών και ακολούθησε μετεκπαίδευση στα Πανεπιστήμια Αθηνών, Λονδίνου, Χάρβαρντ και Οξφόρδης.

Ηταν καθηγητής και διευθυντής του Τμήματος Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ (1989-1996), καθηγητής Πρόληψης Καρκίνου και διευθυντής του Κέντρου για την Πρόληψη Καρκίνου στο Χάρβαρντ (1993-1997), ήταν καθηγητής και διευθυντής του Τμήματος Υγιεινής και Επιδημιολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών από το 1972, αναπληρωτής καθηγητής Ιατρικής Επιδημιολογίας στο Ινστιτούτο Karolinska στη Στοκχόλμη από το 1998 και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από τον Ιούνιο του 1997.

Ο Τριχόπουλος κατέδειξε, μεταξύ άλλων, τη συμβολή του παθητικού καπνίσματος στην ανάπτυξη του καρκίνου του πνεύμονα, καθώς επίσης και την επίδραση του τρόπου ζωής στην ανάπτυξη ασθενειών όπως ο καρκίνος και τα καρδιαγγειακά. Εχει συγγράψει περισσότερα από 650 επιστημονικά άρθρα και έχει λάβει πλήθος τιμητικών διακρίσεων.

Δήλωση Βενιζέλου
«Αποχαιρετούμε με θλίψη τον Δημήτρη Τριχόπουλο, τον διαπρεπή επιστήμονα, τον πανεπιστημιακό δάσκαλο, τον διακεκριμένο ερευνητή, που τίμησε, όσο λίγοι, την επιστήμη του και τη χώρα του. Ο μεγάλος αυτός Έλληνας κέρδισε επάξια τον σεβασμό και το διεθνές κύρος με το επιστημονικό έργο του και το υψηλό ήθος του.

Οι διακρίσεις που τον συνοδεύουν μαρτυρούν την πολυεπίπεδη προσφορά του στην επιστήμη, αλλά και στην κοινωνία.

Απευθύνω τα θερμά συλλυπητήρια μου στην οικογένεια του».

Δήλωση Λοβέρδου
«Η απώλεια του καθηγητή και ακαδημαϊκού Δημητρίου Τριχόπουλου αποτελεί ένα θλιβερό γεγονός για την ακαδημαϊκή και ερευνητική κοινότητα διεθνώς και την ελληνική κοινωνία στο σύνολό της» αναφέρει σε δήλωσή του ο υπουργός Παιδείας Ανδρέας Λοβέρδος για τον θάνατο του Δημήτρη Τριχόπουλου.

Και προσθέτει:
«Με τη ζωή και το έργο του πλάτυνε τους ορίζοντες της επιστήμης την οποία υπηρέτησε, προάγοντας διαρκώς την επιστημονική γνώση και προσφέροντας με τα πορίσματα της έρευνάς του σπουδαία κοινωνική υπηρεσία. Η διεθνής αναγνώριση της σημασίας της έρευνάς του και η κορυφαία του σταδιοδρομία ανέδειξαν τις δυνατότητες των Ελλήνων επιστημόνων και ερευνητών και συνετέλεσαν στην εμπέδωση του "καλού ονόματος" που διαχρονικά, όσο και δικαιωματικά, έχουν κατακτήσει».

Ανακοίνωση Πανεπιστημίου Αθηνών
Σε ανακοίνωσή του, εξάλλου, το Πανεπιστήμιο Αθηνών αναφέρει ότι έχασε ένα από τα πλέον επίλεκτα και διακεκριμένα μέλη της κοινότητάς του.

«Ο εκλιπών υπήρξε εξαίρετος πανεπιστημιακός δάσκαλος, με πλούσιο ερευνητικό, συγγραφικό και διδακτικό έργο, το οποίο τύγχανε παγκόσμιας αναγνώρισης, αλλά και γενικότερα ένας σοφός Άνθρωπος», επισημαίνεται στην ανακοίνωση του ΕΚΠΑ που γνωστοποιεί ότι προτίθεται να τιμήσει τη μνήμη του εκλιπόντος με σειρά ειδικών εκδηλώσεων.
πηγή