Είδα κάπου ένα άρθρο (δεν επιτρέπει το κόπυ, με βολεύει το you tube!) που περιγράφει ώς "αηδιαστικό" το περιστατικό, όπου της κυρίας της "έπεσε" ένα εμφύτευμα δοντιού, στον αέρα!
Τα πήρα!
Τα πήρα, γιατί εύκολα γελάει κανείς, με τον πόνο του άλλου, επειδή δε μπορεί να ξέρει τι τράβηξε κ.λ.π. ώσπου να φτάσει εκεί, κι αν μπορούν όλοι, να φτάσουν ως εκεί!
Κι αν πετύχει!
Δεν είναι μόνο θέμα γιατρού, αλλά κυρίως και οργανισμού!
Αν το κάνεις μόνο για καλαισθησία, σημαίνει πως το πρόβλημα, δεν είναι πρόβλημα.
Τέλος πάντων, τα πήρα και δεν προλαβαίνω να περιγράψω, πόσο!
Η κυρία στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων! Μπράβο της!
Αν ξεφούσκωναν πολλά όμως, απ' αυτά τα ψεύτικα που μας ταίζετε τόσα χρόνια στις τηλεοράσεις, δε θα ήσασταν πολλοί και πολλές από σας, εκεί!
Μόνο μια ερώτηση: Με την φαφούτα την μάνα σας ή την γιαγιά σας, γελούσατε;
Με έναν ανάπηρο;
Με έναν που απέτυχε μια μεταμόσχευση νεφρού, ματιού, καρδιάς, γελάτε;
Με έναν που δεν έχει λεφτά να κάνει ούτε ένα σφράγισμα, γελάτε;
Είστε οι κύριοι υπεύθυνοι κύριοι των ΜΜΕ, πολλοί από σας, για την κατάντια της εποχής μας!
Έχετε μπερδέψει το χιούμορ, με τα λεφτά, την μόδα, τον πόνο, την ειρωνία, την λάθος λεζάντα της προβολής ενός θέματος.
"Κρίμα σας!" Έτσι θα σας έλεγε η μάννα μου, έτσι σας λέω κι εγώ, καθότι, η ιστορία των δοντιών, μ' έχει στείλει πολλές φορές στα σύνορα του Άλλου κόσμου, αλλά ... λογαριασμό για την υγεία μου, δε θα σας δώσω!
Απλά, με θύμωσε το "αηδιαστικό" σας!
Είθε, να μη δείτε στη ζωή σας, πραγματικά αηδιαστικά, προβλήματα!
Γελάστε, όσο είστε μακριά απ' αυτά, ακόμα!
"Αηδιαστική και παράλληλα... απίστευτα ντροπιαστική σκηνή για την Σάρα Όζμπορν"!
Σοβαρά, παιδιά;
Μεγάλη είδηση!
Τα πήρα!
Τα πήρα, γιατί εύκολα γελάει κανείς, με τον πόνο του άλλου, επειδή δε μπορεί να ξέρει τι τράβηξε κ.λ.π. ώσπου να φτάσει εκεί, κι αν μπορούν όλοι, να φτάσουν ως εκεί!
Κι αν πετύχει!
Δεν είναι μόνο θέμα γιατρού, αλλά κυρίως και οργανισμού!
Αν το κάνεις μόνο για καλαισθησία, σημαίνει πως το πρόβλημα, δεν είναι πρόβλημα.
Τέλος πάντων, τα πήρα και δεν προλαβαίνω να περιγράψω, πόσο!
Η κυρία στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων! Μπράβο της!
Αν ξεφούσκωναν πολλά όμως, απ' αυτά τα ψεύτικα που μας ταίζετε τόσα χρόνια στις τηλεοράσεις, δε θα ήσασταν πολλοί και πολλές από σας, εκεί!
Μόνο μια ερώτηση: Με την φαφούτα την μάνα σας ή την γιαγιά σας, γελούσατε;
Με έναν ανάπηρο;
Με έναν που απέτυχε μια μεταμόσχευση νεφρού, ματιού, καρδιάς, γελάτε;
Με έναν που δεν έχει λεφτά να κάνει ούτε ένα σφράγισμα, γελάτε;
Είστε οι κύριοι υπεύθυνοι κύριοι των ΜΜΕ, πολλοί από σας, για την κατάντια της εποχής μας!
Έχετε μπερδέψει το χιούμορ, με τα λεφτά, την μόδα, τον πόνο, την ειρωνία, την λάθος λεζάντα της προβολής ενός θέματος.
"Κρίμα σας!" Έτσι θα σας έλεγε η μάννα μου, έτσι σας λέω κι εγώ, καθότι, η ιστορία των δοντιών, μ' έχει στείλει πολλές φορές στα σύνορα του Άλλου κόσμου, αλλά ... λογαριασμό για την υγεία μου, δε θα σας δώσω!
Απλά, με θύμωσε το "αηδιαστικό" σας!
Είθε, να μη δείτε στη ζωή σας, πραγματικά αηδιαστικά, προβλήματα!
Γελάστε, όσο είστε μακριά απ' αυτά, ακόμα!
"Αηδιαστική και παράλληλα... απίστευτα ντροπιαστική σκηνή για την Σάρα Όζμπορν"!
Σοβαρά, παιδιά;
Μεγάλη είδηση!
Φυσικά, έχασα και τον ύπνο μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρασαν πολλές σκηνές απ' το μυαλό μου.
Θυμήθηκα μια εκπομπή (καλή! της τι βι) που μιλούσε για το ρεμπέτικο τραγούδι, κι ένας μπουζουκτζής περιέγραψε μια σκηνή.
Σ' ένα ζεμπέικικο παλληκαρίσιο, έδωσε τα ρέστα του ένας άντρας, μέχρι που δεν κατάλαβε, πως το ψεύτικο πρόσθετο μέλος του ποδιού του, είχε "χορέψει" στον αέρα...
Το κατάταλαβε όταν τελείωσε ο χορός, κι είδε πως χόρευε στο ένα πόδι...
Φαντάζομαι, τότε, στο μαγαζί, κανένας δε γέλασε...
Κι εγώ, έκλαψα όταν τ' άκουσα εκείνο το βράδυ...
Είναι το πως βλέπεις τη ζωή.
Αν δεν έχεις βάθος, γελάς εύκολα.
Είναι μια "αρρώστεια", χειρότερη απ' την κατάθλιψη.
Κάνει κακό και στους άλλους.
Κι άλλη μια σκηνή, που την φαντάστηκα, εύχομαι να μη γίνει, ποτέ, φαντάστηκα επίσης και την περιγραφή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο πλατό να πέφτει το πρόσθετο με σελικόνη στήθος, απ' το σουτιέν μιας γυναίκας που έκανε μαστεκτομή...
Ή, να παίρνει ο αέρας μια περούκα, μετά από χημειοθεραπείες...
Πολλά σκέφτηκα, μέτραγα και τα λάικ του "κουπαδιού" του σήμερα, σε ανάλογες χιουμοριστικές λεζάντες.
Ώσπου, δεν ξύπνησα, απλά, σηκώθηκα απ' το κρεβάτι, τόσο λυπημένη, για τους ανθρώπους που είναι σε θέσεις κλειδιά και διαπλάθουν το κούφιο μέλλον...
Τέλος! Πολύ αργά για ν' αλλάξει μια Κατερίνα τον κόσμο! Η μόνη λύση, να γελάσω κι εγώ, μαζί με το σύνολο, για να μην είμαι μόνη!
ΑπάντησηΔιαγραφήτο τελευταίο σχόλιο... σου... δεν το υπολογιζω....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πόσο εύκολα γελάει ο καθένας με τον άλλον... το ξέρουμε απ' όταν ήμασταν μικρά παιδιά... ακου όμως κι αυτό...
"οποιος κοροϊδεύει τον άλλον... κοροιδεύει τα μούτρα του..."...
και Υ.Γ. αυτά που κοροϊδεύουμε.. τα λουζόμαστε...
αυτά...
(αγανάκτηση... γιατί... ο ανθρωπος δεν είναι τέλειος...- κατι λειπει, κατι υπολείπεται... - αμαρτία να τον κοροιδεύεις..να γελάς μαζύ του...)...
Το "αμαρτία" Λαμπρινή, είναι το λιγότερο! Αλλά... αφού τόσο σπάνιο είναι το γέλιο πια, ας γελάνε με τους φαφούτηδες! Ας είναι ώς εκεί! Τσίμπησα, γιατί μ' έχει πονέσει πολύ αυτή η ιστορία των δοντιών, απ' τα 25 μου! Κι ίσως τα εμφυτεύματα να είναι σωτηρία, προκειμένου να είμαι στον τάφο!
ΔιαγραφήΕίναι μεγάλη ιστορία όμως, δεν υπάρχει χρόνος, διάθεση και θέληση για να γραφτεί!
Προέχουν άλλα!
Καρδούλες! <3