Πρώτη εγκυμοσύνη: Όσα θα ήθελα να μου έχουν πει ΠΡΙΝ μείνω έγκυος!

Η πρώτη μου εγκυμοσύνη -και η δεύτερη- ήταν από τις καλύτερες περιόδους της ζωής μου. Παρότι δεν ήταν όλα ρόδινα, εγώ τις πέρασα σκαρφαλωμένη σε ένα γαλάζιο και σε ροζ συννεφάκι αντίστοιχα. Εκ των υστέρων, βέβαια, έχω να σου πω ότι ποτέ δεν θα είσαι αρκετά προετοιμασμένη για όσα θα βιώσεις αυτή την περίοδο. Και πως εκτός από τα συννεφάκια, καλό είναι να ξέρεις και μερικές από τις πιθανές αντιξοότητες. Για να είσαι προετοιμασμένη ψυχολογικά!

Να σου πω, λοιπόν, 4 πράγματα για να ξέρεις πριν την πρώτη εγκυμοσύνη σου

Η πρωινή ναυτία δεν είναι απαραίτητα πρωινή

Μπορεί να είναι πρωινή, μπορεί να είναι βραδινή. Μπορεί να είναι μεσημεριανή, μπορεί να είναι απογευματινή. Επίσης μπορεί να διαρκέσει για περισσότερες από 12 εβδομάδες – πολύ περισσότερες. Τα καλά νέα: Στη δεύτερη εγκυμοσύνη δεν είχα καθόλου ναυτίες. Ευτυχώς αυτό που λένε πως κάθε εγκυμοσύνη μπορεί να είναι εντελώς διαφορετική από την προηγούμενη έχει δύο όψεις!

Δεν θα μπορείς να κοιμηθείς μπρούμυτα

Εντάξει, έχω ένα θέμα με το «μπρούμυτα» αφού είναι η αγαπημένη μου στάση στον ύπνο. Και το υποψιαζόμουν πως μετά από μερικούς μήνες δεν θα μπορούσα πια να την απολαμβάνω. Αυτό που δεν ήξερα -και θα ήθελα να μου το έχουν πει πριν την πρώτη εγκυμοσύνη για να είμαι προετοιμασμένη- ήταν πως το στήθος μου θα πρηζόταν και θα πονούσε τόσο πολύ, που δεν θα μπορούσα να κοιμάμαι όπως μου αρέσει. Οι θυσίες της μητρότητας ξεκινάνε από πάρα πολύ νωρίς!

Θα νυστάζεις συνέχεια

Νομίζω πως στην πρώτη εγκυμοσύνη πέρασα τους δυο τρεις μήνες της αρχής κάπου ανάμεσα στο κρεβάτι και στον καναπέ. Ξυπνούσα και πριν περάσει ένα δίωρο, γλάρωνα και έπαιρνα έναν υπνάκο. Κι αυτό συνεχιζόταν ώσπου έφτανε το βράδυ οπότε πια κοιμόμουν κανονικά. Όπως είχα διαβάσει, αυτήν περίοδο που δεν βλέπει κανείς ότι είσαι έγκυος, μέσα στο σώμα σου συμβαίνει μια μοναδική διαδικασία, η οργανογένεση. Δημιουργούνται δηλαδή από το μηδέν όλα τα όργανα, ο εγκέφαλος, ο σκελετός, τα πάντα στο μωρό σου που έχει μέγεθος… γαρίδας. Γι’ αυτό και είσαι συνέχεια κουρασμένη!

Και μετά δεν θα μπορείς να κοιμηθείς καθόλου

Αφού πέρασα το πρώτο τρίμηνο από την πρώτη εγκυμοσύνη σαν την ωραία κοιμωμένη, μεσολάβησε ένα «φυσιολογικό» δεύτερο τρίμηνο και φτάσαμε με το καλό στο τρίτο, όπου ο ύπνος με ξέχασε. Η κοιλιά με ενοχλούσε, δεν μπορούσα να βολευτώ, είχα καούρες, πονούσε η πλάτη μου, ζεσταινόμουνα… Και όταν με έπαιρνε ο ύπνος, ξυπνούσα είτε για να πάω στην τουαλέτα είτε γιατί έβλεπα εφιάλτες από το άγχος μου. Δεν πειράζει όμως, οι τελευταίες αυτές ξάγρυπνες εβδομάδες λειτούργησαν σαν πρόβα για τα επόμενα ξενύχτια, όταν πια είχε γεννηθεί ο γιος μου!

shape.gr

πηγή

Όταν γίνεσαι γονιός φαίνεται πραγματικά τι άνθρωπος είσαι

Πριν γίνεις γονιός νομίζεις ότι σε ξέρεις.

Ότι έχει κατασταλάξει αυτό το μέσα σου, ότι γνωρίζεις τον εαυτό σου, ότι αυτή που αντικρύζεις στον καθρέφτη, την διαβάζεις σαν ανοιχτό βιβλίο. Και ίσως γι’ αυτό αποφασίζεις να κάνεις παιδί, γιατί νομίζεις ότι σε ξέρεις τόσο καλά.

Και έρχεται το παιδί και ανακαλύπτεις σιγά σιγά ότι είσαι ή γίνεσαι μια άλλη. Ότι αποκτάς ένα καινούριο «εγώ» που άλλοτε σε τρομάζει και άλλοτε το θαυμάζεις ψιθυρίζοντας «καλά, είμαι εγώ αυτή;». Τουλάχιστον εμένα αυτό που μου συνέβη. Και σε άλλες μητέρες-φίλες.

Θυμάμαι ότι ήμουν ατρόμητη.

Ότι δεν υπήρχε κάτι που θα μπορούσε να με φοβίσει, ότι ενώ οι άλλοι κρύβονταν εγώ πήγαινα μπροστά. Τώρα φοβάμαι πολύ. Φοβάμαι για την υγεία μου, θέλω να είμαι καλά για το παιδί μου. Φοβάμαι όταν οδηγώ, τρέχω λιγότερο. Προσέχω τη διατροφή μου. Κοιμάμαι νωρίτερα για να είμαι ξεκούραστη την επόμενη μέρα ώστε να δώσω όσα μπορώ περισσότερα στο παιδί. Ναι, πλέον δεν είμαι καθόλου περιπετειώδης. Προτιμώ την ασφάλεια, την ηρεμία, τη σιγουριά και τα πράγματα που μπορώ να ελέγχω, όσο μπορεί να το πει κανείς αυτό σε μια ζωή γεμάτη εκπλήξεις.

Θυμάμαι ότι κάποτε κοιτούσα περισσότερο τον εαυτό μου.

Δεν θυσίαζα εύκολα τον ελεύθερο χρόνο μου για οτιδήποτε μου ήταν δυσάρεστο. Με προστάτευα από την κούραση, τις αγγαρείες, τις στενοχώριες. Τώρα δίνω απλόχερα τον ελεύθερο χρόνο μου στο μικρό. Όσο κουρασμένη κι αν είμαι, ακόμα κι όταν κλείνουν τα μάτια μου, είμαι εκεί. Και το περίεργο είναι ότι το απολαμβάνω όσο ποτέ.

Θυμάμαι ότι δεν συνεργαζόμουν καλά με τους ανθρώπους.

Ήμουν συγκεντρωτική και δεν ζητούσα ποτέ βοήθεια. Ακόμα και όταν παντρεύτηκα, αυτό ήταν το παράπονο του συζύγου μου. «Νομίζεις ότι μόνο εσύ τα κάνεις όλα καλά» μου έλεγε και είχε δίκιο. Με το παιδί κατάφερα να το ξεπεράσω αυτό. Τον άφησα να συμμετέχει. Δηλαδή δεν τον άφησα, ήταν το αυτονόητό μου. Και έγινε αβίαστα. Έμαθα να τον εμπιστεύομαι και απέβαλα από μέσα μου την ιδέα ότι μόνο εγώ τα καταφέρνω σε όλα. Και δεν το έκανα από ανάγκη, για να βγάλω βάρη από πάνω μου. Το έκανα γιατί αυτό το παιδί δεν το έκανα μόνη μου, και γιατί κατάλαβα πως αυτή την ευλογία του «να δίνεις» και να «φροντίζεις» ένα μωρό όφειλε να την απολαύσει και ο σύζυγός μου.

Θυμάμαι ότι δεν άντεχα τη μητέρα μου ούτε λεπτό.

Όσο καλοπροαίρετα κι αν μου μιλούσε είχα πάντα κάτι να της πω. Ένιωθα ότι με καταπιέζει, ότι με συνθλίβει με την αγάπη της. Ένιωθα ότι ήταν υπερβολική σε όλα της. Νοιαζόταν υπερβολικά, ανησυχούσε υπερβολικά, φρόντιζε υπερβολικά, ταραζόταν υπερβολικά και ανακατευόταν υπερβολικά στη ζωή μου. Τώρα, που ήρθα στη θέση της, τώρα που μπήκα στα παπούτσια της συνειδητοποίησα πόσο την έχω αδικήσει. Και ευτυχώς δεν ήταν αργά και μπόρεσα να της πω πως τώρα κατάλαβα από που πήγαζε όλη αυτό το νοιάξιμο που τότε με έπνιγε. Και εκτός από μάνα, έγινα και καλύτερη κόρη.

Θυμάμαι ότι δεν είχα ποτέ υπομονή.

Όχι μόνο με τους άλλους αλλά και με τον εαυτό μου. Όταν ήρθε το παιδί δεν μπορούσα να φανταστώ που έκρυβα τόση υπομονή. Πώς μπόρεσα να βάλω σε μια σειρά τον ατίθασο εαυτό μου, με τον θηλασμό, τα ωάρια, τον ύπνο του μωρού. Και αργότερα πόση υπομονή έδειχνα με τις γκρίνιες του, τις αυπνίες του, το φαγητό που δεν έτρωγε, τα πρώτα του δόντια, τα πρώτα του βήματα, τις αταξίες του. Φοβόμουν πολύ ότι αυτή η ανυπομονησία θα αποτελούσε ένα αγκάθι στη σχέση με με το παιδί μου. Κι όμως το η «κατανόηση» και η «ενσυναίσθηση» έσβησαν και το παραμικρό ψίγμα ανυπομονησίας από μέσα μου, σε βαθμό που ακόμα απορώ με εμένα.

Μπορώ να αναφέρω δεκάδες παραδείγματα ενός παλιού εαυτού που δεν θα μπορούσαν ποτέ να κουμπώσουν με τον τωρινό μου ρόλο. Ο άνθρωπος που ήμουν δεν υπάρχει πια. Ή μάλλον δεν υπάρχει πια η κακή εκδοχή του παλιού εαυτού μου.

Καθώς έγινα μητέρα ανακάλυψα τι άνθρωπος είμαι. Και παραμένω ένας δύσκολος άνθρωπος. Ωστόσο είμαι ο καλύτερος που θα μπορούσα να γίνω ποτέ. Και μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι η μητρότητα δεν είναι ότι σε κάνει καλύτερο άνθρωπο. Απλώς βγάζει από μέσα του πολύτιμα στοιχεία που διέθετες, κι ίσως δεν είχες βρει τον λόγο να τα εκφράσεις.

Γράφει η Λίνα Παπαδοπούλου

πηγή

Λάρισα: 67χρονη από τον Αμπελώνα γέννησε το παιδί της κόρης της (videos)

«Το νιώθω εγγονάκι μου, δεν το νιώθω παιδί μου. Το έκανα γιατί ήθελα να προσφέρω στο παιδί μου, είναι η αγάπη της μάνας. Στην αρχή φοβόμουν αν θα αντέξω αλλά πήγε καλά, δεν είχα καμιά δυσκολία. Ήταν βέβαια πάντα δίπλα μου ο γιατρός», λέει στο CNN Greece, η Αναστασία Όντου, η πρώτη γυναίκα διεθνώς που έγινε παρένθετη μητέρα στα 67 της χρόνια.

Την συναντήσαμε στο θάλαμο του νοσοκομείου όπου γέννησε. Είναι ταλαιπωρημένη αλλά τρισευτυχισμένη. Πριν από δύο ημέρες έφερε στον κόσμο ένα κοριτσάκι 1,020 kg. Δίπλα της συνέχεια είναι η κόρη της Κωνσταντίνα, η οποία δεν μπορούσε να τεκνοποιήσει. Χαρούμενη κι εκείνη που κατάφερε με την βοήθεια της μητέρας της, να γίνει μάνα.

Της ζητήσαμε να περιγράψει με λόγια τα συναισθήματα που ένιωσε όταν άκουσε για πρώτη φορά την καρδιά του εμβρύου, όταν κατάλαβε πως άρχισε να κινείται έχοντας πάρει πλέον μορφή αλλά δεν μπόρεσε. Απλά χαμογέλασε και τα μάτια της βούρκωσαν.

Η κυρία Όντου ζει στο χωριό Αμπελώνας στη Λάρισα. Η κοινωνία είναι μικρή και τα σχόλια ήταν πολλά αλλά δεν άκουσε κανέναν παρά μόνο την καρδιά της. Ήθελε να βοηθήσει το παιδί της, κι αυτό έκανε μας λέει:

«Δεν σκέφτηκα καθόλου πώς θα το πάρουν οι συγγενείς και οι φίλοι. Στο χωριό υπήρχαν και αρνητικά σχόλια. Μου έλεγαν δεν είναι εύκολο, πώς θα τα βγάλεις πέρα αλλά είπα εγώ θα το κάνω, τελείωσε! Δεν άκουσα κανέναν.»

Το βρέφος ήρθε στη ζωή στις 20 Δεκεμβρίου. Μόλις είχε συμπληρώσει την 31η εβδομάδα όταν διαπιστώθηκε προεκλαμψία έτσι οι γιατροί αποφάσισαν να προχωρήσουν σε καισαρική τομή. Το μωρό με το που γεννήθηκε μπήκε στη μονάδα νεογνών της Μαιευτικής Γυναικολογικής κλινική Γαία. Για τα πρώτα 2- 24ωρα διασωληνώθηκε τώρα όμως είναι χωρίς τον αναπνευστήρα αλλά θα παραμείνει στη μονάδα για ένα μήνα.

Την Κυριακή η γιαγιά αναμένεται να πάρει εξιτήριο και να επιστρέψει σπίτι της, οι γονείς του μωρού όμως θα παραμείνουν στην Αθήνα μέχρι να δυναμώσει το μικρό κοριτσάκι και να βγει από το νοσοκομείο.

Η 43χρονη μητέρα είχε καταψύξει ωάρια, η ίδια όμως δεν μπορούσε να κάνει εξωσωματική εξαιτίας προβλημάτων υγείας. Όταν ο Δρ. Κωνσταντίνος Πάντος της είπε ότι η μόνη λύση είναι η παρένθετη μητέρα , σκέφτηκε αμέσως την μητέρα της.

Οι γιατροί υπέβαλαν την 67χρονη σε εξονυχιστικές εξετάσεις, οι οποίες βγήκαν καλές. Το δικαστήριο έβγαλε θετική απόφαση έτσι η διαδικασία προχώρησε και η εμβρυομεταφορά έγινε τον Μάιο του 2016.

«Εδώ και ένα μήνα η γιαγιά νοσηλεύεται στην κλινική Γαία προκειμένου να της παράσχουμε τις καλύτερες ιατρικές υπηρεσίες και να αποφύγουμε κάποια επιπλοκή. Είμαστε σε αχαρτογράφητα νερά και έπρεπε να πάρουμε όλα τα μέτρα ώστε η εγκυμοσύνη να ολοκληρωθεί. Είμαι υπερήφανος για την γιαγιά, την ηρωίδα ελληνίδα γιαγιά που δεν το έβαλε στιγμή κάτω», είπε ο Δρ.Κωνσταντίνος Πάντος, διευθυντής της ΓΕΝΕΣΙΣ Αθηνών.

Ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών Γιώργος Πατούλης και επικεφαλής του Τομέα Ιατρικού Τουρισμού του Ινστιτούτου Επιστημονικών Ερευνών του Πανελλήνιου Ιατρικού Συλλόγου συνεχάρη τους γιατρούς και τόνισε ότι όσο οι έλληνες επιστήμονες εξελίσσονται τόσο η χώρα μας μπορεί να γίνει πόλος ιατρικού τουρισμού.

«Είμαστε συγκινημένοι γιατί μέρα με την ημέρα αποδεικνύεται ότι η χώρα μας έχει το υψηλότερα κατά την άποψη μου ιατρικό δυναμικό σε γνώση σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτό αποτελεί και την μεγάλη δύναμη ανάπτυξης μέσα από τον ιατρικό τουρισμό που μπορούμε να φέρουμε εδώ στην χώρα του Ιπποκράτη στην όμορφη Ελλάδα, κόσμο για να γιατρεύεται σε υψηλό επιστημονικό επίπεδο», δήλωσε ο Γιώργος Πατούλης.

πηγή

Ο Δρ. Κωσνταντίνος Πάντος μιλά για την μεγαλύτερη σε ηλικία διεθνώς παρένθετη μητέρα

67 χρονών έγινε παρένθετη μητέρα και γέννησε το εγγόνι της

ΑΠΟΜΑΚΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ ΠΩΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΕΤΑΙ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΝΑ.

ΑΠΟΜΑΚΡΟΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΣ

ΠΩΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΕΤΑΙ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΝΑ.

Γράφει η ψυχολόγος Παυλίνα Πουλίδη 

Μια γυναίκα μπορεί να ανεχτεί και να υπομείνει πολλά από τα ελαττώματα του συντρόφου της αλλά το να είναι ψυχρός και απόμακρος  είναι δύσκολο να το αποδεχτεί και να το διαχειριστεί. Τι γίνεται λοιπόν όταν μια γυναίκα έχει σχέση με έναν απόμακρο άντρα; Είναι πολύ πιθανό μια τέτοια στάση από την πλευρά του συντρόφου της να της δημιουργεί ανασφάλεια και να επιφέρει συχνές συγκρούσεις στην σχέση τους καθώς η ίδια προσπαθεί με κάθε τρόπο να αποσπάσει την προσοχή του είτε σε συναισθηματικό είτε σε ερωτικό επίπεδο.

Κάποιες από τις συμπεριφορές που εμφανίζει ένας απόμακρος και ψυχρός σύντροφος θα μπορούσαν να ήταν οι παρακάτω.

• Απουσία εκφράσεων

Είναι ο άντρας, ο οποίος φαίνεται χαμένος σαν να ζει σε έναν δικό του κόσμο και είναι αποκομμένος από τους γύρου του και κατά συνέπεια, από την γυναίκα του. Δίνει την αίσθηση ότι κρύβει τα συναισθήματα του ακόμα και ότι πολλές φορές δεν νιώθει τίποτα. Δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται τα συναισθήματα της συντρόφου του και συχνά αυτό οδηγεί σε ρήξη καθώς εκείνη αισθάνεται ότι δεν την καταλαβαίνει.

• Συμπεριφορές ανεξαρτησίας

Συχνό φαινόμενο αυτού του στυλ άντρα είναι η ανάγκη του να είναι ανεξάρτητος καθώς η αίσθηση της ελευθερίας αποτελεί το βασικό ζητούμενο για αυτόν. Νιώθει πως δεν έχει χρειάζεται διαρκώς δίπλα του την σύντροφο του και χαρακτηρίζεται από έναν αέρα ανωτερότητας.

• Έλλειψη εμπιστοσύνης

Δεν μπορεί να εμπιστευτεί την γυναίκα που έχει δίπλα του καθώς στην σχέση τους δεν υπάρχει οικειότητα. Οι λόγοι για τους οποίους αποφεύγει να αναπτύξει έναν πιο στενό δεσμό μπορεί να οφείλετε στο ότι έχει την τάση να αποφεύγει ή να την υποτιμά και πολλές φορές βιώνει την σχέση ως αναγκαίο κακό καθώς δεν μπορεί να αντιληφθεί τον συναισθηματικό κόσμο μιας γυναίκας.

Τι ρόλο παίζει η σχέση με την μητέρα στην διαμόρφωση της ενήλικης συμπεριφοράς απέναντι στις γυναίκες;

Συνήθως ένας απόμακρος άντρας έχει μεγάλωσε με μια απόμακρη μητέρα και έχει πολλές πιθανότητες να ταυτιστεί μαζί της καθώς ο τρόπος που έμαθε να σχετίζεται είναι αυτός. Άντρες που έχουν στερηθεί την θαλπωρή και την ασφάλεια της μητρικής αγάπης δυσκολεύονται να εμπιστευτούν γυναίκες στην ενήλικη ζωή τους. Στις ερωτικές τους σχέσεις εμφανίζουν συμπεριφορές αποθαρρυντικής ψυχρότητας για να αυτοπροστατευτούν και εκφράζονται με κυνικό τρόπο σε ότι αφορά τα ερωτικά θέματα.

Με αυτόν τον τρόπο επαναλαμβάνουν το μοτίβο αλληλεπίδρασης που είχαν αναπτύξει με την μητέρα τους, διατηρώντας πάντα μια απόσταση «ασφαλείας» και αυτό είναι που δημιουργεί πρόβλημα στην σχέση τους με το άλλο φύλο.

 πηγή