ΛΟΙΜΩΔΗΣ ΜΟΝΟΠΥΡΗΝΩΣΗ

Ζωή Σαούλη, Αιματολόγος - Ειδικός Ιατρός

Αποτελεί την κύρια αιτία ενός συνδρόμου Μονοπυρήνωσης, μεταφέρεται με το σάλιο και προσβάλ-λει κυρίως εφήβους και νέους ενήλικες. Χαρακτηριστικό ε´ίναι ότι έχει μεγάλο χρόνο επώασης 1-2 μήνες, με κύριο αιτιοπαθογόνο ιό τον Epstein Barr -EBV -.
Δια μέσω του σάλιου μεταφέρεται στο άλλο άτομο που θα μολυνθεί και στην αρχή αναπτύσσεται στα λεμφοκύτταρα του ρινοφάρυγγα και στην συνέεια στα λεμφοκύτταρα του αίματος.
Η εμφάνιση της μονοπυρήνωσης είναι μία ανοσολογική αντίδραση κατά την οποία ενεργοποιημένα Τ λεμφοκύτταρα αναστέλλουν τον πολλαπλασιασμό των Βλεμφοκυττάρων που έχουν προσβληθεί από τον ιό. Αυτά τα λεμφοκύτταρα βλέπει ο αιματολόγος στο επίχρισμα του περιφερικού αίματος σαν μεγάλα διεγερμένα λεμφοκύτταρα της λοιμώσους μονόπυρήνωσης.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Η κλινική εικόνα διαφέρει, είναι πολύμόρφη, η έναρξη της νόσου είναι συνήθως οξεία ΜΕ ολοκλή-ρωση της κλινικής εικόνας σελίγες ημέρες και τα πρώτα συμπτώματα ν μιμούνται την κυνάγχη με κύρια περιοχή  αυτή του φάρυγγα. Μπορεί να εμφανιστεί και στοματίτιδα , προοδευτικά αυξανόμε-νος πυρετός, αδυναμία και διάχυτα μυικά άλγη, κεφαλαγία, αλλά και επιπεφυκίτιδα με συνοδό οί-δημα βλεφάρων, ιδιαίτερα μετά την λήψη αντιβίωσης και μάλιστα αμπικιλλίνης, η οπία δίνεται για την θεραπεία της κυνάγχης και η οποία αποτελει και διαφοροδιαγνωστικό σημείο, μιάς και επιβε-βαιώνει την νόσο.
Πλευρίτιδα, πνευμονία, περικαρδίτιδα, αυτοάνοση αιμολυτική αναιμία, ιδιοπαθής θρομβοπενική πορφύρα, σπληνομεγαλία, ηπατομεγαλία αλλά και διόγκωση των λεμφαδένων, κυρίως τραχηλικών είναι δυνατό´ν να αποτελέσουν επιπλοκές της νόσου.

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑΚΑ
Αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων με αναστροφή του λευκοκυτταρικού τύπου και μέτρια ουδετε-ροπενία, αλλά κυρίως λεμφοκυττάρωση με μεγάλα και διεγερμένα λεμφοκύτταρα.
Ήπια αναιμία
Ήπια θρομβοπενία
Tρανσανινασαιμία
Monotest θετικό
Τίτλος αντισωμάτων Epstein Barr IgG, IgM
Μερικές φορές η εικόνα μπορεί να ομοιάζει με λευχαιμία, με ύπποπτα κύτταρα να εμφανίζονται στο επίχρισμα του περιφερικού αίματος, μαζί με την αύξηση των λευκών και την λεμφαδενοπάθεια να μπερδεύουν την εικόνα του ασθενούς. Όταν υπάρχει μεγάλη αμφιβολία τότε η στερνική παρακέ-ντηση μπορεί να εξαλείψει την υποψία της διήθησης του μυελού από λευχαιμικά κύτταρα.

ΕΞΕΛΙΞΗ ΚΑΙ ΠΡΟΓΝΩΣΗ
Στην συνήθης της μόρφή η εικόνα είναι ήπια, η κατάσταση του ασθενούς καλή και η υποχώρηση των συμπτωμάτων γρήγορη. Στις επιπλεγμένες περιπτώσεις χρειάζονται εβδιμάδες για να επάνέλ-θει η φυσιολογία του οργανισμού αλλά και το αιματοβιοχημικό του προφίλ.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Στην συνηθισμένη μορφή συνιστάται ανάπαυση και λήψη αντιπυρετικών, ενώ στις βαρύτερες μορ-φές μέχρι και νοσηλεία για καλύτερη ενυδάτωση αλλά και παρακολούθηση του οργανισμού μαζί με αντιβιτική αγωγή αλλά και κορτικοθεραπεία (1mg/24h/kg)  όπου είναι απαραίτητο.
πηγή