Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014

Παράσιτα & σκουλήκια

Παράσιτα & σκουλήκια
ΑστρoγάτοςΠηγή:ailouros.gr

Γάτες που ζουν χωρίς ιατρική παρακολούθηση είναι πολύ πιθανόν στο στομάχι και το έντερό τους να "φιλοξενούν" εσωτερικά παράσιτα. Τα περισσότερα παράσιτα μοιάζουν με σκουλήκια και τα χωρίζουμε για λόγους ταξινόμησης σε πολυκύτταρα και μονοκύτταρα παράσιτα. Στα πολυκύτταρα συγκαταλέγονται: Σκουλήκια του στομάχου, Στρογγυλοσκώληκες, Αγκυλόστομα, Μαστιγοσκώληκες και Ταινίες. Στα μονοκύτταρα παράσιτα περιλαμβάνονται η Τζιάρντια, τα Κοκκίδια και το Τοξόπλασμα. Γάτα με παράσιτα έχει «απασχολημένο» αμυντικό σύστημα και είναι εύκολο να μολυνθεί από μικρόβια και ιούς. Μεγάλη προσοχή χρειάζεται και από τους ανθρώπους στην τήρηση των κανόνων υγιεινής γιατί μερικές παρασιτώσεις έχουν την δύναμη να μολύνουν και τον άνθρωπο είναι δηλαδή ζωοανθρωπονόσοι.

Πως θα καταλάβω ότι η γάτα μου έχει παράσιτα στο πεπτικό της σύστημα;
Δυστυχώς δεν υπάρχει κάποιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα. Μεγάλοι αριθμοί παρασίτων, όμως, μπορούν να προκαλέσουν θαμπό τρίχωμα, απώλεια όρεξης, απώλεια βάρους, βήχα, εμετό, διάρροια, κόπρανα με βλέννα ή αίμα, ερεθισμό γύρω από τον πρωκτό, ωχρούς βλεννογόνους, φουσκωμένη κοιλιά και στα γατάκια μπορεί να παρατηρηθεί φτωχή ανάπτυξη.

Σκουλήκια του στομάχου.
Ollanulus tricuspis : Σπάνια νόσος που μεταδίδεται σε κάποια γάτα αν «δοκιμάσει»τον εμετό άλλης που περιείχε το παράσιτο. Συναντάται σε αδέσποτες γάτες και σε γάτες που ζουν πολλές μαζί. Ο γιατρός εξετάζοντας τον εμετό γάτας που εμφανίζει χρόνιο εμετό, ανορεξία, απώλεια βάρους και κακή θρεπτική κατάσταση μπορεί να ανακαλύψει την λάρβα (μολύνουσα μορφή) του παρασίτου. Δυστυχώς, προς το παρόν, δεν υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία. Ο Ollanulus tricuspis δεν μεταδίδεται στον άνθρωπο.

Είδη της Physaloptera: Ακόμη πιο σπάνιο σκουλήκι του στομάχου. Μεταδίδεται σε κάποια γάτα αν αυτή καταναλώσει υποχρεωτικά κατσαρίδα ή γρύλο (τριζόνι) που με την σειρά τους είχαν καταναλώσει αβγά του παρασίτου από κόπρανα γάτας μολυσμένης με Physaloptera. Η νόσος μεταδίδεται ακόμη και αν η γάτα φαει ποντίκι ή πουλί που με την σειρά του είχε καταναλώσει μολυσμένη κατσαρίδα ή γρύλο. Η εργαστηριακή ανάλυση κοπράνων εντοπίζει τα αβγά του παρασίτου και η εργαστηριακή εξέταση δείγματος εμετού το ίδιο το παράσιτο. Υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία. Η Physaloptera δεν μεταδίδεται στον άνθρωπο.

Στρογγυλοσκώληκες (Ασκαρίδες).
Toxocara cati, Toxascaris leonina : Είναι τα πιο συνηθισμένα εντερικά παράσιτα της γάτας. Τα ώριμα σκουλήκια διακρίνονται σε αρσενικά και θηλυκά έχουν μήκος δέκα εκατοστά και χρώμα κρεμ. Κάθε θηλυκό σκουλήκι παράγει πολλά αβγά που βγαίνουν με τα κόπρανα και είναι δυνατόν να φαγωθούν από άλλες γάτες ή τρωκτικά.

Τρόποι μόλυνσης της γάτας:
1. Ένα γατάκι μολύνεται αν θηλάζει γάλα από μολυσμένη μητέρα. Η μόλυνση μπορεί να του στοιχίσει την ζωή του γιατί αναπτύσσει αναιμία, μολύνσεις και έμφραξη των εντέρων του.
2. Μια γάτα μολύνεται αν καταναλώσει αβγά των παρασίτων ή τρωκτικά που έφαγαν τέτοια αβγά και η μόλυνσή της είναι συνήθως ελαφριά.

Πως θα καταλάβει ο γιατρός ότι η γάτα μου έχει ασκαρίδες;
Τα αβγά του παρασίτου εντοπίζονται εύκολα με εργαστηριακή ανάλυση κοπράνων. Επειδή η παρασίτωση από Στρογγυλοσκώληκες (Ασκαρίδες) προσβάλλει την πλειοψηφία των μικρών γατιών είναι ανάγκη να θεραπεύονται τακτικά (να αποπαρασιτώνονται) όλα τα νεαρά γατάκια, μέχρι να γίνουν τεσσάρων μηνών, με το κατάλληλο φάρμακο.
Μεγάλη σημασία πρέπει να δοθεί στα τρία μέτρα προφύλαξης των μικρών από το να μολύνονται ξανά και ξανά με ασκαρίδες:
1. Απομακρύνετε τα κόπρανα από το περιβάλλον τους.
2. Αποκλείστε την πιθανότητα να κυνηγήσουν ποντίκια.
3. "Αποπαρασιτώστε" την γάτα που πρόκειται να μείνει έγκυος.

Στον άνθρωπο και ειδικά στα παιδιά οι μολύνουσες μορφές του παρασίτου που βγαίνουν από τα αβγά (οι λάρβες) μπορούν να τρυπήσουν το έντερο και να μεταναστεύσουν μέσα από τα σπλάχνα σε διάφορα όργανα με εντόπιση ακόμη και στο μάτι. Η προστασία από αυτόν τον κίνδυνο είναι πολύ εύκολη: Αποφύγετε το μολυσμένο με κόπρανα έδαφος, πλύνετε καλά τα χέρια σας πριν έρθουν σε επαφή με το στόμα.

Αγκυλόστομα.
Το Ancylostoma tubaeforme συναντάται μόνο στην γάτα, το Ancylostoma caninum & το Ancylostoma braziliense συναντάται στην γάτα αλλά και στον σκύλο. Είναι σκουλήκια πάχους όσο μια κλωστή και μήκους έως 1 εκατοστό. Τα αγκυλόστομα δαγκώνουν ένα κομμάτι του βλεννογόνου του εντέρου και έτσι προσκολλώνται στον οργανισμό που παρασιτούν. Εάν ο αριθμός τους είναι μεγάλος η απώλεια αίματος που συμβαίνει στα σημεία που είναι προσκολλημένα στο έντερο προκαλεί την εμφάνιση αναιμίας καθώς και κοπράνων μαύρου χρώματος (μέλαινα).

Πως είναι δυνατόν να μολυνθεί η γάτα μου;
1. Τα νεογέννητα θηλάζοντας γάλα από μολυσμένη μητέρα καταπίνουν λάρβες (μολύνουσες μορφές του παρασίτου). Αυτές δαγκώνουν τα τοιχώματα του εντέρου με το στόμα τους, αναπτύσσονται, ωριμάζουν και γεννούν αβγά σε 2 μόλις εβδομάδες μετά την μόλυνση. Τα αβγά διασκορπίζονται με τα κόπρανα στο περιβάλλον εκκολάπτονται και η λάρβα είναι έτοιμη να μολύνει το επόμενο θύμα.
2. Η λάρβα που βρίσκεται στο μολυσμένο έδαφος λαμβάνεται από το στόμα και αφού ακολουθήσει την παραπάνω πορεία διασκορπίζει σαν ώριμο παράσιτο πλέον αβγά στο περιβάλλον.
3. Η λάρβα που βρίσκεται στο μολυσμένο έδαφος εισχωρεί στο δέρμα του θύματος τρυπώντας το και (συνεχίζοντας να το τρυπάει…) μεταναστεύει στα όργανα της γάτας. Φθάνοντας στους πνεύμονες ανεβαίνει στο στόμα, καταπίνεται, καταλήγει στο έντερο και εξελίσσεται σε ώριμο σκουλήκι.

Πως μολύνεται ο άνθρωπος;
Η μόλυνση του ανθρώπου γίνεται αν έρθει σε επαφή με έδαφος μολυσμένο από λάρβες των αγκυλοστόμων που προσβάλλουν και σκύλους (A. caninum, A. braziliense). Αυτές εισχωρούν στο δέρμα του, προχωρούν κάτω από αυτό και προκαλούν δερματίτιδα (δερματική μετανάστευση λαρβών). Σπάνια μπορούν να του προκαλέσουν εωσινοφιλική εντερίτιδα. Το αγκυλόστομο Α. tubaeforme που προσβάλλει μόνο γάτες δεν προσβάλλει τον άνθρωπο.

Πως διαγιγνώσκει ο γιατρός την παρασίτωση από αγκυλόστομα;
Η εργαστηριακή ανάλυση κοπράνων εντοπίζει τα αβγά του παρασίτου και έτσι ο γιατρός θέτει την διάγνωση και μπορεί να προχωρήσει στην φαρμακευτική θεραπεία. Αν τηρούνται οι κανόνες υγιεινής και καθαρίζεται καθημερινά η αμμολεκάνη εξοστρακίζεται το πρόβλημα.

Μαστιγοσκώληκες.
Πολύ σπάνια συναντώνται αυτού του τύπου τα σκουλίκια στην γάτα. Οι ενήλικες μαστιγοσκώληκες προσκολλώνται βυθίζοντας το μαστίγιό τους στο τοίχωμα του λεπτού εντέρου της γάτας ώστε να μην παρασυρθούν και αρχίζουν την παρασιτική ζωή τους… Ευτυχώς δεν προκαλούν σοβαρή νόσο και δεν αποτελούν κίνδυνο για τον άνθρωπο.

Ταινίες.
Dipylidium caninum & Taenia taeniaformis. Η ταινία είναι μακρύ σκουλήκι. Το κεφάλι της είναι σφηνωμένο στο τοίχωμα του λεπτού εντέρου και το υπόλοιπο σώμα της αποτελείται από τμήματα (όπως τα «καρέ» μιας κινηματογραφικής ταινίας). Τα τελευταία κομμάτια του σώματός της περιέχουν τα αβγά. Αποκόπτονται περιοδικά και εξέρχονται με τα κόπρανα στο περιβάλλον. Όσο είναι ζωντανά μοιάζουν με κόκκους ρυζιού που αυξομειώνουν το μήκος τους και όταν ξεραθούν μοιάζουν με κόκκους σουσαμιού.
Εκτός από τα κόπρανα τέτοιους κόκκους «ζωντανού ρυζιού» ή ξεραμένου σουσαμιού μπορείτε να βρείτε στην βάση της ουράς ή στην περιοχή του πρωκτού της γάτας.

Πως μολύνονται οι γάτες από ταινία;
Το Dipylidium caninum μεταδίδεται στις γάτες με τους ψύλλους. Η μόλυνση περνά σε μια γάτα όταν καταπιεί ένα μολυσμένο ψύλλο κατά την διάρκεια του καθαρισμού του τριχώματός της με την γλώσσα. Μια γάτα μολυσμένη με ψύλλους έχει μολυνθεί σίγουρα και με Dipylidium, και το αντίστροφο.
Η Taenia taeniaformis μεταδίδεται στις γάτες από μικρά τρωκτικά όπως είναι τα ποντίκια και οι αρουραίοι. Τα αυγά τρώγονται από τα τρωκτικά και περνούν στις γάτες όταν αυτές έχουν την ευκαιρία να κυνηγήσουν και να φάνε ένα μολυσμένο τρωκτικό. Η παρασίτωση με ταινία σπανίως προκαλεί σοβαρά συμπτώματα.

Πως μπορώ να ξέρω αν η γάτα μου έχει ταινία;
Συλλέξτε με μια οδοντογλυφίδα τον σαν ρύζι ή σουσάμι κόκκο που βρήκατε στα κόπρανα ή στην περιοχή του πρωκτού της γάτας σας, τοποθετήστε τον σε λίγο αλουμινόχαρτο μαζί με μια-δυο σταγόνες νερό και επισκεφτείτε τον γιατρό για να τεθεί με το μικροσκόπιο η διάγνωση.

Υπάρχει θεραπεία;
Η θεραπεία της ταινίας είναι αρκετά επιτυχής αλλά αρκετά συχνά συμβαίνει αναμόλυνση. Περιορίστε τους ψύλλους και τα τρωκτικά για να εκμηδενίσετε τον κίνδυνο μόλυνσης της γάτας σας. Ο άνθρωπος για να μολυνθεί πρέπει να καταπιεί από λάθος… αβγά ταινίας. Η τήρηση των κανόνων υγιεινής περιορίζει τον κίνδυνο στο μηδέν.

Κοκκίδια.
Είναι μονοκύτταροι οργανισμοί παρασίτων που προσβάλλουν την γάτα και προκαλούν τις κοκκιδιάσεις. Η πιο συνηθισμένη κοκκιδίαση της γάτας είναι από Isospora felis. Κάθε γάτα σε κάποια φάση της ζωής της συνήθως μολύνεται από Isospora. Η μόλυνση συμβαίνει όταν καταναλωθούν "ώριμες κύστεις" που μαζί με τα κόπρανα έπεσαν και μόλυναν το περιβάλλον. Οι κύστεις για να γίνουν μολυσματικές απαιτείται να μείνουν τουλάχιστον 6 ώρες στο περιβάλλον. Ευτυχώς η Isospora των γάτων δεν προκαλεί νόσο στον άνθρωπο. Η κοκκιδίαση αν και δεν προκαλεί συνήθως προβλήματα στις ενήλικες γάτες, προκαλεί σημαντική νόσο στα γατάκια. Καταστρέφει το εσωτερικό τοίχωμα του εντέρου τους με αποτέλεσμα εμφάνιση διάρροιας συνήθως με βλέννα. Σε μέρη με υπερβολικό αριθμό γάτων όταν εμφανιστεί κοκκιδίωση τα πράγματα είναι αρκετά σοβαρά. Το καλλίτερο προληπτικό φάρμακο είναι η καθαριότητα ενώ, ή έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία από τον γιατρό είναι το σπουδαιότερο όποτε εμφανιστεί η νόσος.

Τζιάρντια.
Είναι μαστιγωτό πρωτόζωο που παρασιτεί στο λεπτό έντερο της γάτας. Προσβάλλει πολύ εύκολα γατάκια κάτω του έτους που ζουν ομαδικά. Συνήθως η νόσος μολύνει το 5% μόνο του πληθυσμού των γάτων αλλά το ποσοστό ανεβαίνει σε κατάλληλο περιβάλλον. Η μόλυνση μεταδίδεται τρώγοντας την κύστη της Giardia που πέφτει στο έδαφος μαζί με τα κόπρανα ενός μολυσμένου μικρού γατιού ή μιας γάτας. Μετά από 5-15 ημέρες αρχίζουν τα συμπτώματα της διάρροιας (οξείας ή χρόνιας και συνεχούς ή διακοπτόμενης). Οι περισσότερες μολυσμένες γάτες δεν εμφανίζουν κανένα σύμπτωμα (φορείς) αλλά παραμένουν μόνιμη πηγή μόλυνσης για άλλες γάτες. Οι κύστεις είναι πολύ ανθεκτικές στην κατάψυξη και το χλωριωμένο νερό της ύδρευσης. Η διάγνωση της νόσου γίνεται με την μικροσκοπική εξέταση των κοπράνων. Επειδή οι κύστεις δεν διασκορπίζονται συνεχώς στο περιβάλλον μερικές φορές απαιτείται να εξεταστούν αρκετά δείγματα κοπράνων ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Η εκρίζωση της Giardia από χώρους που φιλοξενούν πολλές γάτες είναι δύσκολη και εξαρτάται από την θεραπεία και τα μέτρα υγιεινής που θα ληφθούν. Είναι γνωστά αρκετά φάρμακα αποτελεσματικά για την θεραπεία της Giardia όπως είναι επίσης γνωστή και η αντίστασή της σε πολλά άλλα. Δεν γνωρίζουμε αν τα είδη της Giardia που μολύνουν την γάτα μπορούν να μολύνουν τον άνθρωπο και το ανάποδο. Να πλένετε τα χέρια σας πριν το φαγητό και αν το νερό που πίνετε προέρχεται από επιφανειακά ύδατα (χλωριωμένα ή μη) να βράζεται.

Τοξοπλάσμωση.
Η μόλυνση με το πρωτόζωο της τοξοπλάσμωσης είναι πολύ συχνή αλλά η πραγματική νόσος που προκαλεί αυτό το παράσιτο είναι σχετικά σπάνια στις γάτες. Η μόλυνση μεταδίδεται αν καταναλωθεί βραδυζωίδιο, ταχυζωίδιο ή κύστη μία δηλαδή από τις τρεις μολυσματικές μορφές του παρασίτου Ο συνηθέστερος τρόπος είναι τρώγοντας τις κύστεις που βρίσκονται σε μολυσμένο ωμό κρέας. Το τοξόπλασμα αναπαράγεται στο λεπτό έντερο της γάτας και περίπου σε 15-20 μέρες οι ωοκύστεις αρχίζουν να υπάρχουν στα κόπρανα της μολυσμένης γάτας.

Ποιο είναι το πρόβλημα των αποπαρασιτώσεων;
Γάτες που θεραπεύτηκαν από κάποια παρασιτική νόσο είναι πολύ συνηθισμένο να μολυνθούν ξανά. Αυτό συμβαίνει αν δεν αλλάξουν τα μέτρα υγιεινής που λαμβάνονται για το περιβάλλον διαβίωσης της γάτας όπως : το καθημερινό καθάρισμα της αμμολεκάνης, το τακτικό πλύσιμο της αμμολεκάνης με απολυμαντικό (1 μέρος χλωρίνης σε 32 μέρη νερού), η αποφυγή έκθεσης της γάτας σε συνθήκες πολυκοσμίας, η απαγόρευση κατανάλωσης ωμού κρέατος, και η καταπολέμηση ενδιαμέσων ξενιστών (ψύλλων, τσιμπουριών, κατσαρίδων, κουνουπιών, τρωκτικών) ανά τακτά διαστήματα. και τα παράσιτα έξω από τις γάτες.
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)