Physaloptera rara

Physaloptera RARA Hall & Wigdor, 1918

ΕΤΥΜΟΛΟΓΙΑ: Physalis = φούσκα και ptero = πτέρυγα, μαζί με rara = rarus (λεπτό)

Συνώνυμα: Physaloptera felidis Ackert, 1936

ΙΣΤΟΡΙΑ: Physaloptera rara περιγράφηκε αρχικά από τον Hall και Wigdor (1918) από το σκυλί. Αυτό το worm θεωρείται πλέον κυρίως ένα παράσιτο της κογιότ (Canis latrans) που έχει αναπτύξει μια εγχώρια κύκλο στη γάτα, σκύλο, και άλλων ειδών της άγριας πανίδας σε όλο το εύρος αυτού του ξενιστή. Ackert (1936) βρήκε ένα παράσιτο της γάτας που περιέγραψε ως Physaloptera felidis, αλλά οι δύο περιγραφές αυτών των παρασίτων είναι πολύ παρόμοια, και αυτό θα δικαιολογούσε επιπλέον εργασία για τη βιολογία και ταξινόμηση των ειδών αυτών για να βεβαιωθείτε ότι είναι πραγματικά ξεχωριστή.

ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗ ΘΕΣΗ: Χίτσκοκ (1953) ανέφερε ότι βρήκε Physaloptera ΚΑΚΑ σε γατάκια στο Μίτσιγκαν. Baughn και Bliznick (1954) που βρέθηκαν στις γάτες στη Νέα Υόρκη. Ackert (1936) ανακτηθεί δείγματα του από γάτες στο Κάνσας. Ackert και Furomoto (1959) διαπίστωσε επίσης στις γάτες στο Κάνσας. Shoop et αϊ. (1991) ανέφεραν Physaloptera ΚΑΚΑ από γάτες στο Αρκάνσας. Marchiondo και Sawyer (1978) ανακτηθεί δείγματα από γάτες στη Γιούτα.

ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ ΣΕ HOST: Τα ενήλικα σκουλήκια που βρίσκονται στο στομάχι και πολύ πρόσθιο τμήμα του δωδεκαδακτύλου της γάτας.

ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΠΑΡΑΣΙΤΟΥ: Physaloptera rara διαφέρει από Physaloptera praeputialis κατά το ότι δεν υπάρχει θήκη πάνω από το οπίσθιο τμήμα του σώματος των αρσενικών και των θηλυκών. Τα αρσενικά είναι μήκους 2,5 έως 3 εκ? τα θηλυκά βρίσκονται 3 cm έως 6 cm σε μήκος. Αυτά τα σκουλήκια έχουν την τάση να είναι λευκού χρώματος. Το αρσενικό έχει ουραία πτερύγια και pedunculate θηλές στην ουρά του. Το αιδοίο του θηλυκού είναι πρόσθια στη μέση του σώματος. Τα αυγά είναι παχύ κέλυφος, ελλειψοειδές, 42 μm έως 53 μm σε μήκος, 29 μm έως 35 μm ευρύ και περιλαμβάνει μια προνύμφη όταν περάσει στα κόπρανα. Όπως και τα αυγά του Physaloptera praeputialis, τα αυγά της Physaloptera rara είναι αρκετά σαφής και είναι δύσκολο να δούμε, ειδικά σε επιπλεύσεις ζάχαρη.

Κύκλος ζωής: Petri (1950) έδειξε ότι η γερμανική κατσαρίδα ΒΙαίβΙα germanica, και τα σκαθάρια των σιτηρών, Tribolium confusum, θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως ενδιάμεσοι ξενιστές του Physaloptera ΚΑΚΑ. Petri και AMEEL (1950) πρόσθεσε σκαθάρια του εδάφους, Άρπαλος του Μαχάτα sp., Και τα τριζόνια, Acheta assimilis, στον κατάλογο των ενδιάμεσους ξενιστές. Olsen (1980) πρόσθεσε ακρίδες, Melanoplus femurrubrum, στον κατάλογο των ενδιάμεσους ξενιστές. Widmer (1967) βρήκαν προνύμφες συνδέεται με το βλεννογόνο στομάχια των κροταλίες στο Κολοράντο, και αυτός χρησιμοποιείται για αυτές τις προνύμφες να μολύνουν πειραματικά γάτες (Widmer, 1970). Olsen (1980) που χρησιμοποιείται προνύμφες από κροταλίες να μολύνει τις γάτες και βρήκε το λανθάνουσας περιόδου να είναι 75 έως 79 ημέρες. Olsen έδειξε επίσης ότι τα ποντίκια και των βατράχων μπορούσε υπηρέτησε ως paratenic ξενιστές, με τη συνεχιζόμενη προνύμφες συνδέεται με το βλεννογόνο του γαστρεντερικού σωλήνα. Χρησιμοποιώντας ανακτώνται από βάτραχο κόπρανα 21 ημέρες μετά τη μόλυνση προνύμφη, μια γάτα ανέπτυξε μια μόλυνση ευρεσιτεχνίας 156 ημέρες μετά τη μόλυνση.

Κλινική εικόνα και ΠΑΘΟΓΕΝΕΣΗ: Αναφορές των κλινικών συμπτωμάτων που οφείλονται σε αυτό το παράσιτο είναι σπάνιες. Santen et αϊ. (1993) έκθεση σχετικά με συμπτώματα που περιλαμβάνουν εμετό και διάρροια σε επτά μηνών γάτα που είχε μολυνθεί με Physaloptera rara και Toxocara CATI.

ΘΕΡΑΠΕΙΑ: Η μόνη περιγραφή της θεραπείας της γάτας είναι ότι από Santen et al. (1991), οι οποίοι έλαβαν μια μολυσμένη γάτα με πυραντέλη pamoate (5 mg / kg σωματικού βάρους πυραντέλη pamoate). Η εξέταση των κοπράνων της γάτας έξι εβδομάδες μετά τη θεραπεία αποκάλυψε τη συνέχιση της παρουσίας των αυγών του Physaloptera rara και Toxocara CATI. Η γάτα ακολούθως κατεργάστηκε με 2 δόσεις από του στόματος πυραντέλης παμοϊκό (5 mg / kg βάρους σώματος) 3-εβδομάδων. Επαναλάβετε εξετάσεις κοπράνων δεν αποκάλυψε επιπλέον αυγά στα κόπρανα του παρόντος γάτα.

Επιζωοοτιολογίας: Γάτες προφανώς μπορεί να μολυνθεί με Physaloptera ΚΑΚΑ από την κατάποση του αρθρόποδα ενδιάμεσου ξενιστή ή μέσω της πρόσληψης paratenic οικοδεσπότες. Η αποτυχία της Olsen (1980) για να μολύνει τα κοτόπουλα με προνύμφες δείχνουν ότι τα πουλιά δεν μπορεί να είναι σημαντική ως paratenic οικοδεσπότες του παρασίτου. Το γεγονός ότι οι γερμανικές κατσαρίδες θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως ενδιάμεσοι ξενιστές θα μπορούσε να σημαίνει ότι αυτό το παράσιτο μπορεί να γίνει ένα πρόβλημα σε εκτροφεία με λιγότερο από επαρκής καθαριότητα.

ΚΙΝΔΥΝΟΙ σε άλλα ζώα: Οι larvated αυγά περάσει στα κόπρανα δεν είναι μολυσματικά, εκτός αν καταποθεί από αρθρόποδα ενδιάμεσοι ξενιστές.

Κίνδυνο για τους ανθρώπους: οι άνθρωποι έχουν αναφερθεί μολυνθεί με Physaloptera spp, αλλά δεν είναι σαφές ποια είδη έχει εμπλακεί σε αυτές τις λοιμώξεις. (Νικολαϊδης κ.ά., 1977).. Οι λοιμώξεις είναι πιθανόν να απαιτούνται από την τυχαία κατάποση των αρθροπόδων φιλοξενεί ή από την κατάποση άψητα paratenic οικοδεσπότες.

ΕΛΕΓΧΟΣ / ΠΡΟΛΗΨΗ: Έλεγχος θα περιλαμβάνει την πρόληψη γάτες από το κυνήγι paratenic φιλοξενεί ή καιροφυλακτούν για τα αρθρόποδα ενδιάμεσοι ξενιστές.

Αναφορές:

Ackert JE. 1936. Physaloptera felidis Ν. sp., ένα νηματοειδές της γάτας. Trans Am Microsc Soc 55: 250-254.

Ackert JE, Furumoto. 1949. έλμινθες των γατών στην ανατολική Κάνσας. Trans Kans Acad Sci 52: 449-453.

Baughn CO, Bliznick Α 1954. Η συχνότητα εμφάνισης ορισμένων ελμινθικών παρασίτων της γάτας. J Parasitol 40 (συμπλ): 19.

Αίθουσα MC, Wigdor Μ 1918. Μια Physaloptera από το σκυλί, με ένα σημείωμα σχετικά με τα παράσιτα των νηματωδών του σκύλου στη Βόρεια Αμερική. J Am Vet Med Assoc 53: 6: 733 έως 744.

Χίτσκοκ DJ. 1953. Η συχνότητα των γαστρεντερικών παρασίτων σε κάποια γατάκια Μίσιγκαν. Ν Am Vet 34: 428-429.

Marchiondo ΑΑ, Sawyer TW. 1978. ηλεκτρονικό μικροσκόπιο σάρωσης της περιοχής κεφαλής του Physaloptera felidis Ackert, 1936. Proc Helm Soc Πλύνετε 45: 258-260.

Νικολαΐδης NJ, Musgrave J, McGuckin D, Moorhouse DE. 1977. Νηματωδών προνύμφες (Spirurida: Physalopteridae) προκαλώντας έμφραγμα του εντέρου σε ένα βρέφος. Παθολογία 9: 129-135.

Olsen JL. Ιστορία το 1980. Η ζωή του Physaloptera RARA Hall και Wigdor, 1918 (Nematoda: Physalopteroidea) κυνοειδών και αιλουροειδών σε οριστική, ενδιάμεσα, και paratenic οικοδεσπότες. Rev Iberica Parasitol 40: 489-525.

Petri LH. 1950. Κύκλος ζωής του Physaloptera RARA Hall και Wigdor, 1918 (Nematoda: Spiruroidea) με την κατσαρίδα ΒΙαίβΙα germanica χρησιμεύει ως ενδιάμεσος ξενιστής. Trans Kans Acad Sci 53: 331-337.

Petri LH, AMEEL DJ. 1950. Μελέτες για τον κύκλο ζωής του Physaloptera RARA Hall και Wigdor, 1918 και Physaloptera praeputialis Linstow, 1889. J ΡαΓαδίΐοΙ 36 (συμπλ): 40.

Ισχύς LA. 1971. έλμινθες εκμαγείων από το Midwest με μια έκθεση της Ancylostoma caninum σε αυτόν τον ξενιστή. J Parasitol 57: 610.

Santen DR, Chastain CB, Schmidt DA. 1993. Η αποτελεσματικότητα του παμοϊκή πυραντέλη κατά Physaloptera σε μια γάτα. J Am Anim Ηοβρ Αναπλ 29: 53-55.

Shoop WL, Haines HW, Μιχαήλ BF, ψηλοτάβανη CH, Endris RG. 1991. Molineus barbatus (τριχοστρογγυλιδών) και άλλα ελμινθιάσεις της γάτας στο Αρκάνσας. J Helm Soc Πλύνετε 58: 227-230.

Widmer ΕΑ. 1967. Helminth παράσιτα του κροταλία λιβάδι, Crotalus viridis Rafinesque, 1818, σε Συγκολλήσεων Couty, Κολοράντο. J Parasitol 53: 362 με 363.

Widmer ΕΑ. 1970. Ανάπτυξη του τρίτου σταδίου προνύμφες Physaloptera από ΟτοίθΙυε viridis Rafinesque, 1818 στις γάτες με σημειώσεις σχετικά με την παθολογία των νυμφών στο ερπετό (Nematoda, Spiruroidea). J Wildl Dis 6: 89-93.

πηγή