Πού είσαι;

Κι ενώ ξημερώνει Σάββατο, ένα κατεβατό αργίες ακολουθούν, κι εγώ τρελαίνομαι, πραγματικά τρελαίνομαι με τις ενοχλήσεις της υγείας μου και δεν ξέρω πού να καταφύγω, ώστε ένας γιατρός να μ' ακούσει και να μου δώσει το σωστό φάρμακο, άνοιξα υπολογιστή και πέτυχα Παπακωνσταντίνου, σ' αυτό το τραγούδι!
Τ' άκουσα μια φορά, τέρμα, με τ' ακουστικά. Θα τ' ακούσω κι άλλες πολλές, γιατί πραγματικά τον άνοιξα σκεφτόμενη:

"Θα γράψω ανακοίνωση, ζητείται ένας παθολόγος γιατρός με πείρα και με Αν και Αρ.., να με κάνει καλά, να τον κάνω ήρωα, να του χρωστάω όλη μου την ζωή"!
Αλλά, δεν το έγραψα, δε θα το γράψω, θα με περάσουν για τρελή, μα θα 'ρθει στιγμή που θα δικαιωθώ και κυρίως, θα γίνω καλά!

Καίω τ' όνομά μου, πού είσαι γιατρέ επί της γης, που η διάγνωσή σου και η θεραπεία σου θα τινάξει στον αέρα τα ΕΟΠΥΥ και τα συστήματά του;
Πού είσαι;

Σάββατο 22 Μάρτη 5 και 31 πρωί, ένα παράξενο πρωί, με μεγάλο δίλημμα για τις κινήσεις της μέρας μου.
Μπορεί να πάω Νοσοκομείο, ανάλογα...
Μπορεί ν' αντέξω πάλι ως την Δευτέρα, να καλμάρει, κι άιντε πάλι απ' την αρχή!
Θεός, μόνο, ξέρει!

Υγ. Κυριακή βράδυ 23 Μάρτη 11:06.
Επειδή γίνονται τα αδύνατα, δυνατά, κι επειδή γίνονται θαύματα, αυτή η ανάρτηση έχει "δικαίωμα" στον αέρα!