Λοιμώξεις ίσως ευθύνονται για τις αλλεργίες στα μέταλλα

Δημοσίευση: 04/12/2006 , Ενημέρωση: 04/12/2006

Λονδίνο: 

Οι αλλεργικές αντιδράσεις στα μέταλλα παρουσιάζουν αυξητική τάση, χωρίς οι επιστήμονες να είναι απολύτως βέβαιοι γιατί συμβαίνει αυτό. Ιάπωνες ειδικοί υποστηρίζουν ότι βακτηριακές λοιμώξεις εκδηλώνονται κατά την επαφή των μετάλλων με το δέρμα, και έτσι προκύπτουν οι αλλεργικές αντιδράσεις. 

Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο Clinical and Experimental Allergy, ο Δρ Γιασούο Εντο και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο Τοχόκου της Ιαπωνίας εξηγούν ότι οι αλλεργίες στα μέταλλα είναι συχνός μπελάς, προκαλώντας δερματικά εξανθήματα όταν το άτομο φοράει κοσμήματα. 

Οι αντιδράσεις μπορούν να γίνουν σοβαρότερες σε οδοντιατρικούς ασθενείς που φορούν σιδεράκια και πιθανόν να απειλήσουν και τη ζωή των χειρουργικών ασθενών που εκδηλώνουν ευαισθησία στα εμφυτεύματα. 

Το νικέλιο προκαλεί τα περισσότερα προβλήματα διότι χρησιμοποιείται ευρέως, αλλά οι αλλεργίες στο χρώμιο, το ασήμι και ακόμα και στον χρυσό είναι συχνές και μάλιστα παρουσιάζουν αυξητική τάση. Μελέτη που έγινε στη Σιγκαπούρη έδειξε ότι οι αλλεργίες στο νικέλιο αυξήθηκαν από το 14% το 1984 στο 20% το 2003. 

Οι Ιάπωνες ειδικοί εξηγούν ότι σε πειράματα που είχαν γίνει παλαιότερα σε πειραματόζωα για τις αλλεργίες στα μέταλλα ότι οι επιστήμονες χρησιμοποιούσαν ένα χημικό έκδοχο για να ενθαρρύνουν την εδραίωση μιας αλλεργίας.

 Στα ποντίκια, χορηγούνταν υπεροξείδιο υδρογόνου για να διεγερθεί το ανοσοποιητικό τους σύστημα και να ενθαρρυνθεί η αντίδραση. Ο Δρ Έντο και οι συνεργάτες τους υποψιάστηκαν ότι κάτι παρόμοιο προκαλεί τις αλλεργικές αντιδράσεις και στους ανθρώπους, αλλά όχι το υπεροξείδιο του υδρογόνου, καθώς σπάνια έρχονται σε επαφή μ 'αυτό. 

Αντ 'αυτού επικεντρώθηκαν σε μια ομάδα μορίων, τους λιποπολυσακχαρίτες, που εντοπίζονται συνήθως στα βακτήρια, γνωστά για την ικανότητά τους να προκαλούν άλλες ανοσοποιητικές αντιδράσεις. Οι ερευνητές ένεσαν σε μικρές ομάδες ποντικιών ένα διάλυμα νικελίου, με μερικές ομάδες να λαμβάνουν επίσης και μια δόση λιποπολυσακχαριτών. Δέκα ημέρες αργότερα, τα τρωκτικά έλαβαν και πάλι σε ενέσιμη μορφή το ίδιο διάλυμα νικελίου στην περιοχή του αφτιού και μετρήθηκε η συντελούμενη φλεγμονή. Τα ποντίκια που δεν έλαβαν λιποπολυσακχαρίτες κατά την πρώτη δόση νικελίου δεν είχαν σχεδόν καμιά αντίδραση στο μέταλλο εντός μιας ημέρας της δεύτερης έκθεσης. Αλλά τα πειραματόζωα που έλαβαν λιποπολυσακχαρίτες είχαν σχεδόν άμεσα ισχυρή αντίδραση στο μέταλλο. 

Οι λιποπολυσακχαρίτες φυσιολογικά εντοπίζονται σε χαμηλά επίπεδα στον ανθρώπινο οργανισμό, αλλά οι συγκεντρώσεις που εντοπίζονται στα κυτταρικά τοιχώματα πολλών ειδών παθογόνων βακτηρίων είναι πολύ υψηλότερες. Επομένως είναι πιθανόν τα άτομα που υποφέρουν από συγκεκριμένες αλλεργικές αντιδράσεις να είναι πιθανότερο να εκδηλώσουν αλλεργίες στα μέταλλα. Αν έρθουν σε επαφή με μέταλλο κατά τη διάρκεια λοίμωξης, αυτό θα οδηγήσει στην εκδήλωση αλλεργίες στο μέταλλο αργότερα. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Δρ Εντο παρατήρησε ότι τα ποντίκια που είχαν ευαισθητοποιηθεί με νικέλιο και λιποπολυσακχαρίτες αργότερα αντέδρασαν σε μια ομάδα άλλων μετάλλων όπως το κοβάλτιο, το χρώμιο, το παλλάδιο, ο χαλκός και το ασήμι. Αυτό δείχνει ότι ένα σύμπλεγμα από νικέλιο και λιποπολυσακχαρίτες μπορεί να είναι αυτό που προκαλεί την ανοσοποιητική αντίδραση, που στη συνέχεια γίνεται ευαίσθητο σε κάθε σύμπλεγμα νικελίου-λιποπολυσακχαριτών.

πηγή