Σάββατο 22 Νοεμβρίου 2014

Στο Βόλο το ΙΑΤΡΕΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ

Στο Βόλο το ΙΑΤΡΕΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ για δωρεάν εξετάσεις και εμβολιασμούς σε ανασφάλιστους

iatreio_koinonikis_apostolis
Με μια νέα σημαντική δράση ο Δήμος Βόλου με την Αντιδημαρχία Κοινωνικής Μέριμνας παρεμβαίνει δραστικά σε μείζονος σημασίας προβλήματα, που αφορούν σε ευπαθείς ομάδες πληθυσμού. ...
Αυτή τη φορά φέρνει στο Βόλο για δύο ημέρες, το Σάββατο 29 και την Κυριακή 30 Νοεμβρίου, το «ΙΑΤΡΕΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ», (μία συνεργασία του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών με την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών), το οποίο με ειδικούς επιστήμονες-εθελοντές και την Κινητή του Μονάδα, θα προσπαθήσει να καλύψει μια ανάγκη, ένα κοινωνικό πρόβλημα το οποίο διογκώνεται και το οποίο αποκτά εφιαλτικές διαστάσεις. 

Πρόκειται για προληπτικές ιατρικές εξετάσεις όλων των ηλικιών και τον εμβολιασμό των μικρών παιδιών, οικογενειών που είτε είναι ανασφάλιστοι, είτε δεν είναι ενημερωμένοι σωστά και που από μόνοι τους δε θα μπορούσαν να επισκεφτούν γιατρό, ή να υποβληθούν σε προληπτικές εξετάσεις, με αποτέλεσμα οι ίδιοι και τα παιδάκια τους να κινδυνεύουν άμεσα από μια σειρά ασθενειών.

«Το ΙΑΤΡΕΙΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ », δήλωσε ο Αντιδήμαρχος Κοινωνικής Μέριμνας Αναστάσιος Μπατζιάκας, «δραστηριοποιείται με βασικό άξονα τις ανάγκες των πληθυσμών και τις δυνατότητες των εθελοντών γιατρών τους να προσφέρουν βοήθεια όποτε και όπου τους ζητηθεί. Στόχος της Δημοτικής μας Αρχής είναι η άμεση και αποτελεσματική παροχή ιατρικής και ανθρωπιστικής βοήθειας σε εκείνους που την έχουν περισσότερο ανάγκη. Συνεργαζόμαστε με όλους τους φορείς που προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους προς όφελος των αναξιοπαθούντων συνανθρώπων μας.

Στο πλαίσιο της συνεργασίας του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών με την Ιερά Αρχιεπισκοπή Αθηνών, που πραγματοποιούν αποστολές σε περιοχές της Ελλάδας με σκοπό την παροχή ιατρικής περίθαλψης σε ευάλωτους πληθυσμούς, δέχτηκαν την πρόσκλησή μας και θα προσφέρουν τις εθελοντικές τους υπηρεσίες στο Δήμο μας, το Σαββατοκύριακο 29-30 Νοεμβρίου, στην πλατεία Ρήγα Φεραίου, έξω από το χώρο του κεντρικού ΚΑΠΗ (πρώην «ΘΕΟΦΙΛΟΣ») Στην Κινητή Μονάδα θα συμμετέχουν εθελοντικά: παιδίατρος, καρδιολόγος, ορθοπεδικός και μικροβιολόγος.

Νοιώθουμε βαθειά υποχρεωμένοι απέναντι στον Πρόεδρο του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών, δήμαρχο Αμαρουσίου κο Γιώργο Πατούλη (επιπλέον, πρόεδρο του Εθνικού Διαδημοτικού Δικτύου Υγιών Πόλεων Πρόληψης της Υγείας -ΕΔΔΥΠΠΥ) και τους εθελοντές γιατρούς, που ανταποκρίθηκαν με μεγάλη θέρμη και ταχύτητα -πρέπει να ομολογήσω- στην πρόσκλησή μας να διαθέσουν την μονάδα τους για την πρωτοβάθμια ιατρική φροντίδα των συνεχώς αυξανόμενων ανασφάλιστων συμπολιτών μας, σε αυτή τη δύσκολη στιγμή που περνά η χώρα μας», κατέληξε ο κος Μπατζιάκας

Οι εξετάσεις θα γίνουν ΔΩΡΕΑΝ και απευθύνονται αποκλειστικά σε άπορους και ανασφάλιστους δημότες, το Σάββατο 29/11, από τις 4.00 το απόγευμα μέχρι τις 8.00 το βράδυ και την Κυριακή 30/11, από τις 9.30 το πρωί, μέχρι τη 1.30 το μεσημέρι.

Τηλέφωνο πληροφοριών το 24210 20412 στην Αντιδημαρχία Κοινωνικής Μέριμνας, καθημερινά από Δευτέρα έως Παρασκευή (9.00-14.00).
πηγή

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2014

SOS Γραμμή 1069!

Υποστηρίξτε το έργο μας on-line με ένα απλό κλικ...


Για 8η συνεχόμενη χρονιά, η διαδικασία επιλογής προγραμμάτων ΜΚΟ προς χρηματοδότηση για το έτος 2014 βρίσκεται σε εξέλιξη, με την έναρξη της on-line ψηφοφορίας στο Facebook page της Global Sustain.

H οργάνωση ΜΕΙΝΕ ΔΥΝΑΤΟΣ, συμμετέχει με το πρόγραμμα:

"Συνέχιση λειτουργίας για το 2015 της εθνικής γραμμής υποστήρίξης ανθρώπων που εμπλέκονται με τον καρκίνο - 1069"

Οποιοσδήποτε πολίτης που εμπλέκεται με τον καρκίνο από όλη την Ελλάδα, μπορεί να καλεί το 1069, μέσω σταθερής ή κινητής τηλεφωνίας. Η χρέωση για τον καλούντα είναι αυτή της αστικής κλήσης, του τηλεπικοινωνιακού παρόχου που έχει σχετική σύμβαση.

Από το 2010 έως και σήμερα πάνω από 6.000 άνθρωποι που εμπλέκονται με τον καρκίνο, κάλεσαν στη γραμμή και ζήτησαν την υποστήριξή μας. Στην γραμμή βρίσκονται και απαντούν ειδικευμένοι επιστήμονες της ψυχικής υγείας παρέχοντας πληροφόρηση & ψυχολογική υποστήριξη!

Εκτιμώμενο συνολικό κόστος προγράμματος: 35.000 Ευρώ

Ζητούμε την υποστήριξή σας, με ένα απλό και άνευ κόστους κλικ, για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε τη λειτουργία της Εθνικής Γραμμής 1069, το 2015.

Κάθε επισκέπτης μπορεί να συμμετάσχει μόνο μια φορά με το ίδιο e-mail και πρέπει υποχρεωτικά να ψηφίσει τουλάχιστον δύο (2) ΜΚΟ.

Δικαίωμα στην ψηφοφορία έχουν όλοι!

Κάντε κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο, ψηφίστε το πρόγραμμά του ΜΕΙΝΕ ΔΥΝΑΤΟΣ και διαδώστε το στους φίλους σας.

https://www.facebook.com/GlobalSustain/app_328997750532910

Σημειώνεται ότι η ηλεκτρονική ψηφοφορία θα διαρκέσει από 03/11/2014 έως 08/12/2014.

Η τελική επιλογή για την ετήσια χρηματοδότηση Προγραμμάτων ΜΚΟ της Global Sustain θα γίνει με βάση:

  • τα αποτελέσματα της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας,
  • τη γνώμη της Ειδικής Επιτροπής.

Η διαδικασία θα ολοκληρωθεί τον Δεκέμβριο, με τη συνεδρίαση της Ειδικής Επιτροπής για την επικύρωση των αποτελεσμάτων της ψηφοφορίας και την ανάδειξη των Προγραμμάτων των ΜΚΟ, που θα λάβουν τη χρηματοδότηση για το έτος 2014.

Τέσσερα τρόφιμα που χαλούν την άμυνα του DNA

Τέσσερα τρόφιμα που χαλούν την άμυνα του DNA


meat_2014_11_4_15_8_20_b2

 Γνωρίζατε ότι ορισμένες τροφές μπορούν να βλάψουν τις πιθανότητές σας να… γεράσετε;
Όπως αναφέρει δημοσίευμα του health.com, κάποια τρόφιμα επηρεάζουν τα τελομερή –άκρες των χρωμοσωμάτων- που αποτελούν «κλειδί» για την προστασία του DNA. (Ορισμένοι επιστήμονες τα παρομοιάζουν με τις πλαστικές άκρες στο τελείωμα των κορδονιών για παπούτσια).
Αυτό που συμβαίνει είναι το εξής: καθώς τα κύτταρα αναπαράγονται, τα τελομερή αρχίζουν και μικραίνουν, διαδικασία που σύμφωνα με ερευνητές από το τμήμα Επιστημών Υγείας του πανεπιστημίου της Γιούτα στις ΗΠΑ μπορεί να οδηγήσει σε δυσλειτουργία και θάνατο των κυττάρων.
Τα κοντά τελομερή έχουν συνδεθεί με ασθένειες όπως ο καρκίνος και οι καρδιαγγειακές παθήσεις.
Επιπλέον, έρευνες έχουν δείξει ότι ο τρόπος ζωής, όπως η διατροφή, μπορεί να επιταχύνουν –ή να επιβραδύνουν- τη διαδικασία συρρίκνωσης των τελομερών, που ορισμένοι χαρακτηρίζουν ως το «ρολόι της γήρανσης».
Τα παρακάτω τρόφιμα συμβάλουν στο «κόντεμα» των τελομερών, κάτι που σημαίνει ότι βλάπτουν τα κύτταρα και κατά συνέπεια τις… πιθανότητες σας να γεράσετε.
Αναψυκτικά
Τα ζαχαρούχα αναψυκτικά είναι «κακά νέα» για τα τελομερή. Σύμφωνα με μια πρόσφατη έρευνα, που έγινε σε 5.039 ενήλικες και δημοσιεύτηκε στο AmericanJournalofPublicHealth, η ημερήσια κατανάλωση 565 γραμμαρίων αναψυκτικών σχετίζεται με 4.6 χρόνια πρόωρης γήρανσης. Μάλιστα, σύμφωνα με τους ερευνητές ούτε τα αναψυκτικά διαίτης είναι καλά για τον οργανισμό, καθώς έχουν συνδεθεί με αύξηση του κινδύνου εμφάνισης διαβήτη τύπου 2, σε ποσοστό 67%.
Επεξεργασμένο κρέας
Το επεξεργασμένο κρέας, όπως τα χοτ ντογκ και τα αλλαντικά, αποτελούν επίσης «εχθρό» των τελομερών. Μια έρευνα που έγινε το 2008 σε 840 ανθρώπους και δημοσιεύτηκε στο The American Journal of Clinical Nutrition εξέτασε τις επιδράσεις που είχε το επεξεργασμένο κρέας στο μήκος των τελομερών. Σύμφωνα με τα συμπεράσματα των ερευνητών, όσοι κατανάλωναν μία ή περισσότερες μερίδες επεξεργασμένου κρέατος την εβδομάδα είχαν πιο κοντά τελομερή, σε σχέση με εκείνους που δεν έτρωγαν καθόλου επεξεργασμένο κρέας.
Κόκκινο κρέας
Η υψηλή κατανάλωση κρέατος έχει συνδεθεί με την εμφάνιση καρδιακών ασθενειών και καρκίνου και αυτό μπορεί να οφείλεται στην επίδραση που έχει επάνω στα τελομερή. Μια έρευνα, που δημοσιεύτηκε στο Clinical Nutrition, αναφέρει ότι όσο αυξάνεται η κατανάλωση κρέατος στα ποντίκια, τόσο μειώνεται το μήκος των τελομερών στα κύτταρα του παχέος εντέρου. Παρόμοια αποτελέσματα φαίνεται να υπάρχουν και από το λευκό κρέας, ωστόσο οι επιδράσεις από το κόκκινο κρέας είναι μεγαλύτερες.
Αλκοόλ
Μια έρευνα του 2010, που παρουσιάστηκε στο ετήσιο συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης για την Έρευνα για τον Καρκίνο, ανέφερε ότι το αλκοόλ μπορεί να επιταχύνει τη διαδικασία συρρίκνωσης των τελομερών.
news.gr
πηγή μου

Σάββατο 8 Νοεμβρίου 2014

Περιμένοντας την σειρά μου στον οδοντογιατρό 1

Περιμένοντας την σειρά μου στο Dental Group Βόλου, πάντα θα βρω κάτι να κάνω, για να μη χασομεράω...
Ξεχασμένες κάποιες φωτογραφίες στις εικόνες μου, παραπονιούνται: "Μας αδίκησες"! λένε!
Πάμε λοιπόν, να τις "αερίσω":

"Δε φοβάμαι τον οδοντογιατρό", λέει ένα παιδικό βιβλίο της Κατερίνας Γιαννίκου!

Απ' ότι είδα, το διέλυσαν τα παιδάκια και οι μαμάδες!

Πού και τί να φοβηθούν τα παιδάκια και οι μαμάδες;

Σαν το σπίτι τους, για να μην πω, καλύτερα απ' το σπίτι τους!

"Δε φοβάμαι τον οδοντογιατρό"

Κατερίνα Γιαννίκου

Μια ιστορία για πονεμένα δόντια...

Μοντέρνοι Καιροί


























Υγ. Περιμένοντας την σειρά μου στον οδοντογιατρό 2

Περιμένοντας την σειρά μου στον οδοντογιατρό 3

Σερβέτας - Οδοντίατρος

Σερβέτας - Οδοντίατρος

6 ασθένειες που είναι δύσκολο να διαγνωστούν


6 ασθένειες που είναι δύσκολο να διαγνωστούν

Το κάψιμο στο στήθος, η κούραση, ο πόνος στον λαιμό και η καούρα στο στομάχι είναι συνήθη συμπτώματα διαφόρων ασθενειών. Ωστόσο υπάρχουν και ασθένειες, τις οποίες οι γιατροί ακόμα και με τη χρήση της πιο εξελιγμένης τεχνολογίας, δεν είναι σε θέση να διαγνώσουν.


Κοιλιοκάκη
Η κοιλιοκάκη είναι η δυσανεξία στη γλουτένη, την πρωτεΐνη δηλαδή που υπάρχει στο σιτάρι, το κριθάρι, τη βρώμη και τη σίκαλη. Σε μία τέτοια περίπτωση η αντίδραση του οργανισμού είναι η παραγωγή αντιγλιαδινικών αντισωμάτων, κάτι που έχει σαν αποτέλεσμα την καταστροφή του εσωτερικού τοιχώματος του λεπτού εντέρου. Πρόκειται για κληρονομική πάθηση και επειδή η βλάβη προκαλείται από το ίδιο το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού, θεωρείται αυτοάνοσο νόσημα, το οποίο ωστόσο δεν έχει ούτε φυλετικές ούτε ηλικιακές διακρίσεις.
Ομάδες υψηλού κινδύνου: Αν και δεν υπάρχουν δεδομένα συμπτώματα, κάτι που κάνει τη διάγνωση της χρόνιας αυτής πάθησης ιδιαίτερα δύσκολη, η κοιλιοκάκη παρατηρείται σε βρέφη ως γαστρεντερική ενόχληση, διάρροια, συχνές, ογκώδεις και ιδιαίτερα δύσοσμες κενώσεις και στασιμότητα ή απώλεια βάρους. Στα παιδιά, εκτός από τα παραπάνω, μπορεί επίσης να εκδηλωθεί με ναυτία, εμετούς, ανορεξία, αναιμία, δερματίτιδα και στοματικές άφθες, ενώ πιθανή είναι και η εκδήλωση οξυθυμίας.
Στους ενήλικες τέλος, και σε αρχικό στάδιο της ασθένειας, παρατηρείται γενικά ένα αίσθημα αδιαθεσίας και κόπωσης ακόμη κι όταν οι γαστρεντερικές ενοχλήσεις είναι περιορισμένες.
Ως συνέπεια της μειωμένης απορρόφησης βιταμινών, των ιχνοστοιχείων και των θρεπτικών συστατικών παρατηρούνται στη συνέχεια αναιμία, οστεοπενία και οστεοπόρωση καθώς και νευρικές και ορμονικές διαταραχές.
Καρδιακές παθήσεις
Αν και η τεχνολογία σε συνδυασμό με την ιατρική έχουν καταφέρει «θαύματα» σήμερα, η αλήθεια είναι ότι η καρδιά παραμένει ακόμα ένας αχανής λαβύρινθος σε ορισμένες περιπτώσεις.Ενδεικτικά αναφέρεται ότι μία στις τέσσερις γυναίκες παρουσιάζουν καρδιαγγειακές παθήσεις, οι οποίες ωστόσο παρερμηνεύονται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ότι αν και κάθε χρόνο πεθαίνουν από καρδιακά επεισόδια περισσότερες γυναίκες από ότι άντρες, ωστόσο είναι κατά έξι φορές πιο πιθανό μία γυναίκα με καρδιακή πάθηση να διαγνωστεί λανθασμένα.
Αυτό οφείλεται κυρίως στο γεγονός, ότι οι γυναίκες δεν παρουσιάζουν τα ίδια συμπτώματα με τους άντρες. Στη γυναικεία περίπτωση μάλιστα ένδειξη καρδιακού επεισοδίου είναι η ναυτία, η δυσκολία στην αναπνοή, η δυσπεψία και η κούραση.
Ομάδες υψηλού κινδύνου: καπνιστές, άτομα με υψηλή χοληστερίνη, άτομα που δεν κινούνται, που έχουν στρες, παχύσαρκα άτομα, διαβητικοί, γυναίκες με ιστορικό καρδιακών νοσημάτων και άνω των 65 ετών είναι οι περιπτώσεις υψηλού κινδύνου.
Συστηματικός ερυθηματώδης λύκος (ΣΕΛ)
Πρόκειται για μία αυτοάνοση χρόνια πάθηση με άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία. Προσβάλλει το ανοσοποιητικό σύστημα και μπορεί να είναι ακόμη και θανατηφόρα.
Ο ΣΕΛ επιτίθεται στα κύτταρα και τους ιστούς του σώματος προκαλώντας φλεγμονή και ιστολογική βλάβη, και η πορεία του είναι απρόβλεπτη. Μπορεί να επηρεάσει οποιοδήποτε μέρος του σώματος αλλά σε συχνότερη μορφή προκαλεί βλάβες στην καρδιά, το δέρμα, τους πνεύμονες, τις φλέβες, το συκώτι, τα νεφρά και το νευρικό σύστημα.
Ομάδες υψηλού κινδύνου: η ασθένεια είναι 10 με 15 φορές πιο πιθανό να εμφανιστεί σε γυναίκα από ότι σε άντρα, σε ηλικίες μεταξύ 15 ετών και 44 ετών.
Ηπατίτιδα C
Η ηπατίτιδα C είναι μόλυνση του ήπατος που προκαλείται από τον ιό της ηπατίτιδας C (HCV), ο οποίος κατόπιν βρίσκεται στο αίμα του ασθενή, στο σπέρμα και σε άλλα υγρά ή ιστούς του σώματος τους. Το 75% με 85% των ασθενών, που έχουν μολυνθεί από τον ιό, παραμένουν φορείς σε όλη τους τη ζωή και μπορούν να μεταδίδουν τον ιό για πολλά χρόνια.Το 20% ωστόσο από αυτού είναι πολύ πιθανό να παρουσιάσουν κίρρωση ή καρκίνο του ήπατος. Στα συμπτώματα της ηπατίτιδας C, που παρουσιάζονται 6 με 8 εβδομάδες αφού ο ασθενής έχει προσβληθεί από τον ιό, συγκαταλέγονται ο ίκτερος (δηλαδή κιτρίνισμα του δέρματος και του άσπρου των ματιών), η κούραση, οι αναγούλες, η ανορεξία και οι πόνοι στο στομάχι.
Ομάδες υψηλού κινδύνου: χρήστες ναρκωτικών ουσιών, αποδέκτες μεταγγίσεων αίματος, πλάσματος, οργάνων και άλλων ιστών, βρέφη των οποίων η μητέρα, όταν τα γέννησε ήταν μολυσμένη από τον ιό, ασθενείς που υποβάλλονται μακροχρόνια σε αιμοκάθαρση και άτομα με πολλούς ερωτικούς συντρόφους, διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο.
Χλαμύδια
Πρόκειται για σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα, το οποίο στις γυναίκες μετεξελίσσεται συνήθως σε καρκίνο του τραχήλου. Αν και τα πιο κοινά συμπτώματα είναι πόνος στην κοιλιά, ναυτία, πόνος ή κάψιμο κατά την ούρηση, έκκριση υγρών από τον κόλπο, ερεθισμός του τραχήλου, αίμα από τον κόλπο, πόνος κατά τη συνουσία στις γυναίκες, φλεγμονή και έκκριση υγρών από το πέος, πόνος και πρήξιμο των όρχεων για τους άντρες, το 70% των ασθενών, δεν παρουσιάζουν καθόλου συμπτώματα με αποτέλεσμα να κάνει τη διάγνωση της νόσου ιδιαίτερα δύσκολη.
Ωστόσο η εμφάνισή τους γίνεται τουλάχιστον 7 με 21 ημέρες, από τη στιγμή της μόλυνσης. Τα χλαμύδια βέβαια, μπορούν να μεταδοθούν στο βρέφος κατά τη γέννηση του ενώ σε παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας, τα χλαμύδια μπορούν να προκαλέσουν πνευμονία, φλεγμονή στα μάτια ακόμα και τύφλωση.
Ομάδες υψηλού κινδύνου: νέοι κάτω των 25 ετών.
Σκλήρυνση κατά πλάκας
Πρόκειται για μία εκφυλιστική ασθένεια του κεντρικού νευρικού συστήματος (ΚΝΣ), που οφείλεται στην καταστροφή της μυελίνης που περιβάλλει τους νευράξονες (άξονες των νευρικών κυττάρων μέσω των οποίων μεταδίδεται η πληροφορία σε ένα άλλο κύτταρο). Δυστυχώς η αιτιολογία εμφάνισης παραμένει άγνωστη αλλά τα επιστημονικά ευρήματα κάνουν λόγο για μια διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος, το οποίο ενδεχομένως αντιδρά ανώμαλα στην προσπάθειά του να εξουδετερώσει κάποιον εξωτερικό παράγοντα, ο οποίος πιθανολογείται ότι είναι ένας ή περισσότεροι ιοί.
Η σκλήρυνση κατά πλάκας είναι μία αυτοάνοση διαταραχή, με τελικό αποτέλεσμα τη δημιουργία αντισωμάτων ενάντια στην βασική πρωτεΐνη της μυελίνης του ΚΝΣ. Αν και τα αυτοαντισώματα δεν καταστρέφουν το σύνολο της μυελίνης του ΚΝΣ, το αποτέλεσμα προκαλεί διακοπή της επικοινωνίας των διαφόρων τμημάτων του ΚΝΣ και την δυσχερή λειτουργία του με τελική έκβαση την παράλυση.
Ομάδες υψηλού κινδύνου: άτομα που οι γονείς τους έπασχαν από Σκλήρυνση κατά πλάκας, έχουν 20 με 50 φορές περισσότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν την ασθένεια. Χαρακτηριστικό στοιχείo επίσης είναι ότι σύμφωνα με τελευταίες έρευνες η ασθένεια αυτή είναι πιο κοινή σε χώρες, που έχουν κρύο κλίμα και ειδικά στη Βόρεια Ευρώπη.
πηγή

ροδόχρους νόσος

ροδόχρους νόσος
Η ροδόχρους νόσος είναι μια φλεγμονώδης δερματοπάθεια που σχετίζεται με τον τριχοσμηγματογόνο θύλακο, εμφανίζεται συχνότερα στις γυναίκες και συνήθως εκδηλώνεται μετά την τρίτη δεκαετία της ζωής.
Κλινική εικόνα-συμπτώματα
Η νόσος χαρακτηρίζεται από 4 στάδια:
α) Στο στάδιο του παροδικού ερυθήματος, οι ασθενείς παραπονούνται οτι είτε αιφνίδια είτε μετά από επίδραση κάποιου εκλυτικού παράγοντα όπως αυξημένη θερμοκρασία του περιβάλλοντος, κατανάλωση αλκοόλ ή καρυκευμάτων και κυρίως ψυχικό στρες παρουσιάζουν παροδικό ερύθημα (κοκκίνισμα) κυρίως στο πρόσωπο, το λαιμό ή το στέρνο. Αυτό κρατάει μερικά λεπτά αλλά με την πάροδο του χρόνου γίνεται συχνότερο και πιο παρατεταμένο.
β) Στο στάδιο του μόνιμου ερυθήματος  πλέον το κοκκίνισμα είναι μόνιμο στο πρόσωπο ενώ αρχίζουν να διαγράφονται και μικρά αγγεία στην επιφάνεια του δέρματος, ιδιαίτερα στα πλάγια της μύτης και τις παρειές. Το κοκκίνισμα γίνεται ακόμα εντονότερο με την επίδραση των εκλυτικών παραγόντων.
γ) Στο στάδιο των βλατιδοφλυκταινιδίων όπου πέρα από το ερύθημα εμφανίζονται στο δέρμα και κόκκινα σπυράκια (βλατίδες), ορισμένα από τα οποία έχουν και πύον (φλυκταινίδια). Η εικόνα μοιάζει με την κοινή ακμή της εφηβείας, λείπει όμως το βασικό χαρακτηριστικό της τελευταίας, οι φαγέσωρες (τα μικρά μαύρα στίγματα (ανοιχτοί φαγέσωρες) ή τα λευκωπά επάρματα (κλειστοί φαγέσωρες).
δ) Στο τελευταίο στάδιο που ευτυχώς είναι σπάνιο, πέρα από όλα τα προηγούμενα χαρακτηριστικά συμβαίνει και έντονη υπερπλασία των σμηγματογόνων αδένων μαζί με υπερανάπτυξη συνδετικού ιστού, με αποτέλεσμα την πάχυνση του δέρματος και την παραμόρφωση του προσώπου. Ανάλογα με την εντόπιση της βλάβης διακρίνεται σε ρινόφυμα (στη μύτη), σε μετωπόφυμα, σε ωτόφυμα και σε πωγωνόφυμα.
Οι ασθενείς γενικά παραπονούνται για αίσθημα καύσου, κνησμό ενώ φυσικά στο στάδιο των βλατιδοφλυκταινιδίων τους απασχολεί και το αισθητικό πρόβλημα.
Η πάθηση μπορεί να συνδυάζεται με φλεγμονή στην περιοχή των βλεφάρων (βλεφαρίτιδα, επιπεφυκίτιδα) η οποία προηγείται, ακολουθεί ή συνηθέστερα συνυπάρχει με την έξαρση των δερματικών εκδηλώσεων.
Αιτιολογία
Η αιτιολογία είναι στην πραγματικότητα άγνωστη αλλά έχουν κατηγορηθεί διάφοροι πιθανοί παράγοντες. Έτσι πιθανολογείται η αρνητική επίδραση ενός δερματικού παράσιτου, του demodex, η συσχέτιση με το ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, αγγειοκινητικές μεταβολές του δέρματος, ορμονικές επιδράσεις ενδογενών ορμονών του φύλου κ.α.
Θεραπεία
Η θεραπευτικές επιλογές εξαρτώνται από το στάδιο και την ένταση της νόσου.
Στα αρχικά στάδια συστήνουμε αποφυγή των εκλυτικών παραγόντων και τοπική εφαρμογή αγειοσυσπαστικών καλλυντικών σκευασμάτων, φυτικής πολλές φορές προέλευσης
Σε πιο προχωρημένα στάδια επιβάλλεται η χρήση τοπικών φαρμακευτικών ιδιοσκευασμάτων που περιέχουν κυρίως μετρονιδαζόλη ή αζελαικό οξύ. Η χρήση τους είναι κατά κανόνα δύο φορές ημερησίως και προσφέρουν ανακούφιση από τα συμπτώματα και βελτίωση τους αισθητικού αποτελέσματος, όμως με τη διακοπή τους η νόσος υποτροπιάζει.
Σε προχωρημένα στάδια (βλατιδοφλυκταινώδες) είναι απαραίτητη η χορήγηση φαρμάκων από το στόμα, είτε αντιβιοτικών (τετρακυκλίνες) είτε παραγώγων βιταμίνης Α (ισοτρετινοίνη) σε χαμηλές δόσεις. Γενικά η ανταπόκριση είναι πολύ καλή αλλά όχι μόνιμη.
Στο τελευταίο στάδιο του ρινοφύματος χρειάζεται δερματοχειρουργική παρέμβαση με καυτηριασμό των βλαβών με διαθερμία ή laser.

Τα βακτήρια κάνουν «πάρτι» στο πλυντήριο!

Τα βακτήρια κάνουν «πάρτι» στο πλυντήριο! 

Βγάλατε μόλις τα φρεσκοπλυμένα ρούχα σας από το πλυντήριο και υποθέτετε, εύλογα, ότι είναι απόλυτα καθαρά και απαλλαγμένα από τα μικρόβια και τους μικροοργανισμούς που έφεραν προτού ξεκινήσει η πλύση. Κι όμως, αν τα πλύνατε σε χαμηλή θερμοκρασία και δεν τηρήσατε κάποιους κανόνες υγιεινής, είναι πολύ πιθανό τα βακτήρια όχι μόνο να μην απομακρύνθηκαν, αλλά να «κόλλησαν» και σε άλλα ρούχα, στο εσωτερικό του πλυντηρίου, καθώς και στα χέρια σας, καθώς μαζέψατε τα φρεσκοπλυμένα.

Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται υπερβολικά, αλλά, όπως προειδοποιεί η ειδικός σε θέματα υγιεινής, δρ Λίζα Ακερλεϊ, στην εποχή μας, με τη συνήθεια να πλένονται τα ρούχα στους 30 βαθμούς και να χρησιμοποιούνται πιο ήπια καθαριστικά, καλύτερα για τα υφάσματα και το περιβάλλον, οι κίνδυνοι της μη απολύμανσης είναι πολλοί. Ερευνα έδειξε ότι παρέμεναν 0,1 γραμμάρια υπολειμμάτων κοπράνων σε υποτιθέμενα καθαρά εσώρουχα, ότι νερό πλύσης που δεν είχε καθαριστεί περιείχε 1.000.000 βακτήρια μέσα σε ποσότητα ισοδύναμη με δύο κουταλιές της σούπας και ότι μεταξύ των βακτηρίων που βρέθηκαν ήταν και εκείνα της σαλμονέλας, το βακτήριο E.coli και ο νοροϊός.

Ιδιαίτερα επικίνδυνο είναι να πλένει κανείς ρούχα που έχουν έρθει σε επαφή με το σώμα, όπως εσώρουχα, κάλτσες, πετσέτες και σεντόνια, μαζί με πετσέτες που χρησιμοποιούνται στην κουζίνα και έρχονται σε επαφή με τρόφιμα! Μια τέτοια συνδυαστική πλύση μπορεί να μετατραπεί σε «βακτηριδιακή σούπα» τονίζει η δρ Ακερλεϊ, ενώ, ακόμη και αν δεν πλυθούν ταυτόχρονα, παραμένει ο κίνδυνος τα βακτήρια να παραμείνουν στο εσωτερικό του πλυντηρίου, μολύνοντας μεταγενέστερες πλύσεις. Μία λύση είναι να βάζετε το πλυντήριο να κάνει μία πλύση στους 90 βαθμούς, χωρίς ρούχα, τουλάχιστον μία φορά τον μήνα, για να απολυμανθεί. Επίσης, μπορείτε να αφήνετε ανοιχτή την πόρτα του πλυντηρίου μετά την πλύση για να αεριστεί και να καθαρίζετε συστηματικά το εσωτερικό της και τις θήκες των απορρυπαντικών. Και φυσικά, να επιλέγετε έστω και ελαφρώς υψηλότερες θερμοκρασίες όταν πλένετε εσώρουχα και άλλα ρούχα με υψηλό κίνδυνο βακτηρίων.
πηγή

Το πλυντήριο μας… αρρωσταίνει;

Το πλυντήριο μας… αρρωσταίνει;

Τα φρεσκοπλυμένα ρούχα μυρίζουν φρεσκάδα χωρίς να είναι και καθαρά
Το πλυντήριο μας… αρρωσταίνει;
Οι πετσέτες του μπάνιου θα πρέπει να διαχωρίζονται από τα εσώρουχα και τις πετσέτες της κουζίνας, σύμφωνα με τη μελέτη


 
Τα φρεσκοπλυμένα ρούχα που μόλις έχουν βγει από το πλυντήριο μπορεί να μυρίζουν φρεσκάδα, αυτό δεν σημαίνει όμως ότι είναι και καθαρά. Νέα μελέτη έδειξε ότι τα επικίνδυνα βακτήρια που δεν εξουδετερώνονται εξαιτίας της χαμηλής θερμοκρασίας του επιλεγμένου προγράμματος μπορούν να μετατρέψουν την πλύση σε πραγματικό «φυτώριο» ανθυγιεινών οργανισμών.

Σύμφωνα με την επικεφαλής της βρετανικής μελέτης, μικροβιολόγο δρα Λίσα Ακερλι, ο παραπάνω κύκλος πλύσης θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «αρρωστημένος».

«Οι καταναλωτές νομίζουν ότι η πλύση σε χαμηλές θερμοκρασίες "καθαρίζει" τα ρούχα, όμως αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι φροντίζει και για την υγιεινή των ρούχων» αναφέρει η ειδικός. «Η μείωση της θερμοκρασίας πλύσης, όπως και η χρήση πιο ήπιων απορρυπαντικών, επηρεάζει την αποτελεσματικότητα της διαδικασίας της πλύσης ως προς την εξολόθρευση επικίνδυνων βακτηρίων, φρενάροντας έτσι τη μη μετάδοσή τους σε άλλα ρούχα».

«Φυτώριο» βακτηρίων λόγω χαμηλής θερμοκρασίας
Η δρ Ακερλι υποστηρίζει ότι ο «αρρωστημένος κύκλος πλύσης» δεν αναφέρεται μόνο στη διατήρηση των βακτηρίων επάνω στα ρούχα αλλά και στη μετάδοσή τους σε άλλα ρούχα τα οποία έχουν τοποθετηθεί στην ίδια πλύση.

«Αν βάλουμε ένα ρούχο γεμάτο βακτήρια στο πλυντήριο σε χαμηλή θερμοκρασία, τότε το μόνο που θα καταφέρουμε θα είναι να μεταφέρουμε το βακτήριο αυτό και στα άλλα ρούχα της πλύσης, δημιουργώντας μια "βακτηριακή σούπα"» εξηγεί η ίδια.

«Είναι πραγματικά ανησυχητικό το γεγονός ότι τα βακτήρια από τα φορεμένα εσώρουχα μπορούν να μεταφερθούν π.χ. σε πετσέτες κουζίνας τις οποίες στη συνέχεια θα χρησιμοποιήσουμε για να σκουπίσουμε τα πιάτα. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να μας αρρωστήσει και γι' αυτό είναι πολύ σημαντικό να ξεχωρίζουμε σωστά τα άπλυτα. Ακόμη, τα βακτήρια από τα βρεγμένα ρούχα μεταφέρονται ευκολότερα στα χέρια μας» προσθέτει η δρ Ακερλι.

«Μελέτες έχουν δείξει ότι τα βακτήρια που συσσωρεύονται στο εσωτερικό του πλυντηρίου, έπειτα από αλλεπάλληλες πλύσεις μεταφέρονται στην παροχή νερού - συγκεκριμένα, σε δύο κουταλιές νερού είναι δυνατό να εντοπιστούν μέχρι και ένα εκατομμύριο βακτήρια. Οι πλύσεις σε χαμηλές θερμοκρασίες προσφέρουν το ιδανικό περιβάλλον για την αναπαραγωγή των βακτηρίων, τα οποία συχνά βρίσκουν κρυψώνα στο συρταράκι του απορρυπαντικού και στις πτυχώσεις της πόρτας του πλυντηρίου» τονίζει η μικροβιολόγος.

Εύκολα βήματα για καθαρή μπουγάδα
Η ειδικός υποστηρίζει ότι:
  • Καλό είναι μία φορά τον μήνα να γίνεται μια πλύση χωρίς περιεχόμενο στους 90 βαθμούς Κελσίου, προκειμένου να καθαρίζεται αποτελεσματικά το εσωτερικό του πλυντηρίου. Εσώρουχα, σεντόνια και πετσέτες μπάνιου ή κουζίνας καλό είναι να πλένονται ξεχωριστά καθώς - ιδιαίτερα τα εσώρουχα - μπορεί να κρύβουν επικίνδυνες εκπλήξεις.
  • Μετά το τέλος της πλύσης η πόρτα του πλυντηρίου καλό είναι να μένει ανοιχτή προκειμένου να μειώνεται η υγρασία στο εσωτερικό του κάδου, η οποία αποτελεί το ιδανικό περιβάλλον για την ανάπτυξη βακτηρίων.
  • Το συρταράκι του απορρυπαντικού θα πρέπει επίσης να καθαρίζεται συχνά, ενώ μετά την τοποθέτηση λερωμένων ρούχων στον κάδο του πλυντηρίου θα πρέπει να πλένουμε πολύ καλά τα χέρια μας.
  • πηγή

Το σύνδρομο του... πλυντηρίου

Το σύνδρομο του... πλυντηρίου


Ρεπορτάζ: Μαίρη Κατσανοπούλου

Επικίνδυνη για την υγεία μας μπορεί να αποβεί η νέα τάση να πλένουμε τα ρούχα σε χαμηλές θερμοκρασίες, είτε το κάνουμε για λόγους οικονομίας και περιβαλλοντικής φροντίδας είτε για την προστασία των ρούχων. Γι’ αυτό, οι επιστήμονες συνιστούν να γυρίσουμε ξανά τον διακόπτη του πλυντηρίου μας στους 60 και 90 βαθμούς Κελσίου.
Μια έκθεση από το Διεθνές Επιστημονικό Φόρουμ για την Υγιεινή του Σπιτιού προειδοποιεί ότι οι χαμηλές θερμοκρασίες δεν είναι αρκετές για να σκοτώσουν τα παθογόνα μικρόβια (όπως ο σταφυλόκοκκος και το Ε. coli) που μπορεί να προκαλέσουν ουρολοιμώξεις, δερματίτιδες, γαστρεντερίτιδες και πνευμονίες.

«Αυτό που φαίνεται καθαρό δεν είναι απαραίτητα και υγιεινά καθαρό» ανέφερε σε βρετανικές εφημερίδες η καθηγήτρια στη Σχολή Υγιεινής και Τροπικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Λονδίνου Σάλι Μπλούμφιλντ που έχει αρχίσει εκστρατεία ενημέρωσης του κοινού για το υγιεινό πλύσιμο των ρούχων.
Μικρόβια και ακάρεα
Παλιά, οι άνθρωποι έπλεναν τα ρούχα βράζοντάς τα στους 100 βαθμούς Κελσίου. Σήμερα, τα πλένουν στους 30 βαθμούς Κελσίου (ενώ απορρυπαντικά διαφημίζονται ότι πλένουν αποτελεσματικά και στους 15 βαθμούς), βάζοντας σε ανησυχία τους ειδικούς οι οποίοι προειδοποιούν για σοβαρές συνέπειες στην υγεία από την εξάπλωση παθογόνων μικροβίων και μυκήτων.
Επίσης οι αλλεργιολόγοι γιατροί προειδοποιούν ότι τα ακάρεα της οικιακής σκόνης που προκαλούν σε άτομα με αλλεργική προδιάθεση ανοσολογικές εκδηλώσεις (όπως άσθμα ή αλλεργική ρινίτιδα) δεν σκοτώνονται στις χαμηλές θερμοκρασίες.

«Τα ακάρεα αρχίζουν να νεκρώνονται μετά τους 35 βαθμούς Κελσίου» τονίζει η αλλεργιολόγος, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Αλλεργιολογίας και Κλινικής Ανοσολογίας Καλλιόπη Κόντου - Φίλη.

«Τα σεντόνια, οι μαξιλαροθήκες και οι παπλωματοθήκες πρέπει να πλένονται σε νερό θερμοκρασίας 55 - 60°C, το ίδιο και οι θήκες των μαξιλαριών. Για την προστασία από τις αλλεργίες, ακόμα και οι κουρτίνες πρέπει να είναι από υφάσματα που μπορεί να πλυθούν σε καυτό νερό (60 βαθμούς Κελσίου)».
Στοιχεία από τη διεθνή βιβλιογραφία δείχνουν ότι τα αλλεργιογόνα της οικιακής σκόνης όχι μόνο μειώνονται σε αριθμό στις υψηλές θερμοκρασίες πλυσίματος αλλά γίνονται και λιγότερο ικανά να προκαλέσουν μια ανοσολογική αντίδραση του οργανισμού.

Μελέτη του Τμήματος Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ στην Αυστραλία, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Journal of Allergy and Clinical Immunology», έδειξε ότι όλα τα ακάρεα σε σεντόνια και μαξιλαροθήκες σκοτώθηκαν σε θερμοκρασία νερού 55 βαθμών Κελσίου ή μεγαλύτερη.

Το πλύσιμο σε πρόγραμμα χαμηλής θερμοκρασίας δεν αφαίρεσε από τα κλινοσκεπάσματα τα περισσότερα ζωντανά ακάρεα, ακόμα και όταν χρησιμοποιούνταν δυνατό απορρυπαντικό.
«Τα μικρόβια και οι ιοί της γρίπης, του AIDS και της ηπατίτιδας πεθαίνουν σε θερμοκρασίες πάνω από 70 βαθμούς Κελσίου (στα νοσοκομεία τα πλένουμε σε θερμοκρασία μεγαλύτερη των 90 βαθμών), γιατί σε μικρότερες αντέχουν» λέει η λοιμωξιολόγος γιατρός, αναπληρώτρια καθηγήτρια Παθολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Κυριακή Κανελλακοπούλου.

«Μιλάμε για τα μικρόβια που υπάρχουν στη χλωρίδα του οργανισμού, όπως είναι ο στρεπτόκοκκος και ο σταφυλόκοκκος, τα μικρόβια των ρύπων και τα εντεροπαθογόνα μικρόβια (όπως η σαλμονέλα).Εάν όμως έχει κάποιος μέσα στην οικογένεια μια λοίμωξη (π.χ. μια διάρροια από σαλμονέλα), τα εσώρουχά του θα πρέπει να πλένονται χωριστά σε θερμοκρασίες 90 βαθμών Κελσίου».
Εάν θέλει κάποιος να πλύνει τα ρούχα του στους 40 βαθμούς, θα πρέπει να χρησιμοποιήσει κι ένα αντιβακτηριακό υποχλωριώδες προϊόν, που θα αντέχει το πλυντήριο.
Τα παιδικά ρούχα
Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται το πλύσιμο των βρεφικών και νηπιακών ρούχων, γιατί το ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών αυτής της ηλικίας δεν έχει πλήρως αναπτυχθεί και είναι ευάλωτα σε μικρόβια και ιούς.

«Τα ρούχα των παιδιών έως 2-3 ετών θα πρέπει να πλένονται χωριστά από αυτά των ενηλίκων (γιατί μπορεί να μεταφερθούν μικρόβια από τα ρούχα των μεγάλων) και σε θερμοκρασίες 60 βαθμών και άνω» υπογραμμίζει η επίκουρη καθηγήτρια Παιδιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Πόπη Αναστασέα - Βλάχου.

«Αυτό είναι απαραίτητο για να πεθάνουν όχι μόνο τα μικρόβια αλλά και τα ακάρεα και οι μύκητες. Από τα μικρόβια, ιδιαίτερα μας ανησυχεί για τα παιδιά ο σταφυλόκοκκος, που είναι επικίνδυνος και είναι δύσκολο να καταπολεμηθεί».
Το απορρυπαντικό για τα παιδικά ρούχα πρέπει να έχει βάση το σαπούνι ενώ δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιούνται λευκαντικά ή άλλες χημικές καθαριστικές ουσίες.

«Τέτοια προϊόντα μπορείτε να χρησιμοποιείτε μόνο στους εφήβους, δηλαδή μετά την ηλικία των 12 ετών» συμβουλεύει η κ. Βλάχου. «Εάν είναι δυνατόν να απλώνετε τα παιδικά ρούχα στον ήλιο να στεγνώσουν – όπως έκαναν οι μανάδες μας – και μετά να τα σιδερώνετε με καυτό σίδερο».
Οι ειδικοί της Κλινικής Μάγιο στις ΗΠΑ συμβουλεύουν ακόμα να πλένετε τα ρούχα που φοράτε στο γυμναστήριο ή κατά την άθληση κάθε φορά μετά τη χρήση τους, χρησιμοποιώντας νερό σε θερμοκρασία τουλάχιστον 40 βαθμών Κελσίου ή μεγαλύτερη, γιατί μελέτες έχουν δείξει ότι αυτά μεταφέρουν πολλά είδη βακτηρίων και μυκήτων.
Τα εσώρουχα
Οι επιστήμονες συνιστούν επίσης να πλένετε τα εσώρουχα χωριστά – και σε πολύ ζεστό νερό – από τα άλλα ρούχα σας (όπως π.χ. τις μπλούζες, τα παντελόνια και τα φορέματα) ή μαζί με τα σεντόνια και τις πετσέτες του μπάνιου, γιατί τα εσώρουχα έχουν συνήθως υψηλό μικροβιακό φορτίο.

Μια μελέτη του βρετανικού συμβουλευτικού οργανισμού Hygiene Audit Systems βρήκε ζωντανά βακτήρια, όπως τον σταφυλόκοκκο και το Ε. coli, στο 83% δειγμάτων εσωρούχων που είχαν πλυθεί στο πλυντήριο σε θερμοκρασίες 40 βαθμών ή χαμηλότερες (στο 89% των δειγμάτων).

«Εάν θέλετε να είστε σίγουροι ότι θα απαλλάξετε τα ρούχα σας από τα εντεροπαθογόνα μικρόβια, να επιστρέψετε στους 60 βαθμούς Κελσίου», συμβουλεύει ο πρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Υγιεινής, καθηγητής Τζον Οξφορντ.
Απαραίτητο είναι επίσης να πλένετε τις πετσέτες της κουζίνας σε υψηλές θερμοκρασίες, γιατί μπορεί να μεταφέρουν μικρόβια από λαχανικά, άψητα κρέατα και πουλερικά.

Τέλος, να μην ξεχνάτε να καθαρίζετε το πλυντήριο τουλάχιστον μία φορά τον μήνα με καυτό νερό – βάζοντας ένα πρόγραμμα στους 90-95 βαθμούς Κελσίου χωρίς ρούχα – ώστε να αποβάλλονται η τυχόν μούχλα, βακτήρια και υπόλοιπα απορρυπαντικών και μαλακτικών προϊόντων.

Αυτό θα πρέπει να το κάνετε ακόμα συχνότερα (λ.χ. κάθε εβδομάδα) εάν χρησιμοποιείτε συνήθως υγρά απορρυπαντικά και προγράμματα με χαμηλές ή μέτριες θερμοκρασίες νερού. Μετά να αφήνετε ανοικτό το πλυντήριο ώσπου να βεβαιωθείτε ότι έχει στεγνώσει τελείως. 

Ποιές αρρώστειες μεταδίδει ο κάδος πλυντηρίου;


Ποιές αρρώστειες μεταδίδει ο κάδος πλυντηρίου -Επικίνδυνα βακτήρια στο κρύο νερό


πλυντηριο ρουχων 2

Μπορεί για λόγους οικονομίας και οικολογικής συνείδησης να πλένουμε τα ρούχα σε χαμηλή θερμοκρασία αλλά το γύρισμα του διακόπτη στους 30 βαθμούς Κελσίου ενδεχομένως να εγκυμονεί κινδύνους για τη υγεία.
Νέες μελέτες απέδειξαν ότι τα δυνητικά επικίνδυνα μικρόβια των ρούχων δεν σκοτώνονται με το πλύσιμο σε χαμηλές θερμοκρασίες, αλλά ζουν στο κάδο του πλυντηρίου και «περνούν» στις επόμενες πλύσεις.
Κύριος ένοχος αυτής της κατάστασης θεωρούνται τα εσώρουχα εξαιτίας των ιχνών από κόπρανα και τα διάφορα είδη βακτηρίων που φέρουν.
Για τον λόγο αυτό, οι επιστήμονες συνιστούν να γυρίσουμε ξανά τον διακόπτη του πλυντηρίου τουλάχιστον στους 60 βαθμούς Κελσίου.
Άκρως ανησυχητικό είναι το εύρημα του δρ Τσάρλς Γκέρμπα, καθηγητή Μικροβιολογίας και Επιστήμης Χώματος, Νερού & Περιβάλλοντος στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, ο οποίος έκανε εκτενείς έρευνες για τα μικρόβια που φιλοξενούνται στα πλυντήρια ρούχων
«Εάν γεμίσει κανείς το πλυντήριο μόνο με εσώρουχα, θα απελευθερωθούν σχεδόν 100 εκατομμύρια κολοβακτηρίδια (e.coli) στο νερό – και αν αυτό δεν είναι αρκετά ζεστό, θα απομείνουν στο πλυντήριο και θα μεταδοθούν στα επόμενα ρούχα» υποστηρίζει χαρακτηριστικά.
Μικρόβια στα εσώρουχα
«Μετρήσεις που κάναμε έδειξαν ότι στο μέσο σλιπάκι υπάρχουν ένα δέκατο του γραμμαρίου κόπρανα, τα οποία μπορεί να φέρουν διάφορα μικρόβια – εκτός από το e.coli, μπορεί επίσης να υπάρχει ιός ηπατίτιδας Α, νοροϊός (προκαλεί γαστρεντερίτιδα), ροταϊός (ιός γαστρεντερίτιδας των παιδιών) και σαλμονέλα».
Στο ίδιο μήκος κύματος κυμαίνεται και η Έκθεση από το Διεθνές Επιστημονικό Φόρουμ για την Υγιεινή του Σπιτιού η οποία κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για το πλύσιμο των ρούχων στις χαμηλές θερμοκρασίες.
«Αυτό που φαίνεται καθαρό δεν είναι απαραίτητα και υγιεινά καθαρό» ανέφερε σε βρετανικές εφημερίδες η καθηγήτρια στη Σχολή Υγιεινής και Τροπικής Ιατρικής του Πανεπιστημίου του Λονδίνου Σάλι Μπλούμφιλντ.
Μικρόβια και ακάρεα
Επίσης οι αλλεργιολόγοι γιατροί προειδοποιούν ότι τα ακάρεα της οικιακής σκόνης που προκαλούν αλλεργίες όπως άσθμα ή αλλεργική ρινίτιδα δεν σκοτώνονται στις χαμηλές θερμοκρασίες.
Μελέτη του Τμήματος Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ στην Αυστραλία, η οποία δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση «Journal of Allergy and Clinical Immunology», έδειξε ότι όλα τα ακάρεα σε σεντόνια και μαξιλαροθήκες σκοτώθηκαν σε θερμοκρασία νερού 55 βαθμών Κελσίου ή μεγαλύτερη.
Εάν θέλει κάποιος να πλύνει τα ρούχα του στους 40 βαθμούς, θα πρέπει να χρησιμοποιήσει κι ένα αντιβακτηριακό υποχλωριώδες προϊόν, που θα αντέχει το πλυντήριο. Πηγή Τα Νέα
iefimerida.gr

Κνίδωση

Κνίδωση

Κνίδωση ονομάζουμε μια αλλεργική πάθηση του δέρματος που εκδηλώνεται με έντονο κνησμό (φαγούρα) και ένα χαρακτηριστικό δερματικό εξάνθημα που λέγεται πομφός (κοινώς, πετάλα ή καντήλα).
Ο όρος κνίδωση προέρχεται από τη λέξη κνίδη, που στα αρχαία ελληνικά σημαίνει τσουκνίδα. Επειδή ακριβώς, όταν το δέρμα μας έρθει σε επαφή με το φυτό της τσουκνίδας, εμφανίζει φαγούρα και πομφούς στο σημείο επαφής, η πάθηση ονομάστηκε κνίδωση.

Κλινική εικόνα

WHEAL

Η κνίδωση εμφανίζεται με πομφούς και έντονο κνησμό. Οι πομφοί έχουν πολύ χαρακτηριστική εμφάνιση διότι σχηματίζονται από μια κεντρική περιοχή υπεγερμένου (δηλαδή, ελαφρά ανασηκωμένου, "πρησμένου") δέρματος, άλλοτε με κυκλικό και άλλοτε με ασαφές σχήμα (σαν γεωγραφικός χάρτης) που περιβάλλεται από ερυθρά άλω και έχει έντονο κνησμό. Οι πομφοί στην κνίδωση έχουν μια συγκεκριμένη κλινική συμπεριφορά διότι έχουν χαρακτήρα μεταναστευτικό: αυτό σημαίνει οτι εμφανίζονται σε συγκεκριμένα σημεία του σώματος και μετά από λίγες ώρες εξαφανίζονται και επανεμφανίζονται σε νέα, διαφορετικά σημεία. Άλλο ιδιαίτερο χαρακτηριστικό γνώρισμα είναι οτι εξαφανίζονται με την άσκηση πίεσης στο δέρμα και επανεμφανίζονται μόλις αρθεί η πίεση.
Ενίοτε, μπορεί να συνυπάρχει και μια άλλη δερματική angioedema 1εκδήλωση που ονομάζεται αγγειοοίδημα. Το αγγειοοίδημα είναι οίδημα (πρήξιμο) που εμφανίζεται στα μαλακά σημεία του δέρματος, συνήθως χείλη, βλέφαρα των ματιών, γεννητικά όργανα και δάκτυλα χεριών ή ποδιών. Το αγγειοοίδημα που συνυπάρχει με την κνίδωση (διότι υπάρχουν και άλλες μορφές αγγειοοιδήματος χωρίς κνίδωση) έχει ακριβώς την ίδια παθοφυσιολογία και οφείλεται στους ίδιους παράγοντες με την κνίδωση. Δηλαδή αποτελεί μια διαφορετική εκδήλωση της κνίδωσης που αφορά βαθύτερες στιβάδες του δέρματος. Το αγγειοοίδημα που εμφανίζεται μαζί με κνίδωση, αν και προκαλεί δραματική αλλοίωση στην εμφάνιση του ασθενούς, εντούτοις δεν είναι επικίνδυνο διότι δεν εμφανίζεται σε ευαίσθητα όργανα όπως ο λάρυγγας, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε απόφραξη των ανώτερων αεραγωγών. Προσοχή όμως: η οντότητα κνίδωση και αγγειοοίδημα δεν εμφανίζεται πάντα αυτόνομα, δηλαδή χωρίς συμπτώματα από άλλα συστήματα. Μπορεί να συνυπάρχει με συμπτώματα από το αναπνευστικό, το γαστρεντερικό και το κυκλοφορικό σύστημα, στα πλαίσια της αναφυλακτικής αντίδρασης. Αυτή η κατάσταση είναι εξαιρετικά επικίνδυνη και απειλητική για τη ζωή.
Επιτρέψτε μου στο σημείο αυτό να προσθέσω μια ουσιαστική διευκρίνηση: όταν η κνίδωση με ή χωρίς αγγειοοίδημα είναι μέρος της επικίνδυνης αναφυλακτικής αντίδρασης, που μπορεί να προκαλέσει οίδημα λάρυγγα, αυτό θα συμβεί άμεσα και ταυτόχρονα με την εμφάνιση κνίδωσης- αγγειοοιδήματος. Αν τα συμπτώματα περιοριστούν μόνο σε κνίδωση και αγγειοοίδημα χωρίς εξέλιξη σε άλλα συστήματα, τότε η πάθηση αυτή είναι αθώα, μη επικίνδυνη, ακόμα και αν διαρκεί πολλές μέρες με εξάρσεις και υφέσεις.
Η κνίδωση δεν συνοδεύεται πάντα από αγγειοοίδημα. Από όλους τους ασθενείς που θα εμφανίσουν την πάθηση αυτή, το 50% περίπου θα έχει μόνο κνίδωση, το 40% θα έχει συνδυασμό κνίδωσης με αγγειοοίδημα, ενώ το υπόλοιπο 10% θα εκδηλωθεί μόνο ως αγγειοοίδημα. Η κνίδωση είναι μια από τις πιο συχνές παθήσεις. Υπολογίζεται οτι ποσοστό 15-25% ατόμων του γενικού πληθυσμού θα εμφανίσει τουλάχιστον ένα επεισόδιο κνίδωσης κάποια στιγμή στη διάρκεια της ζωής του.

Είδη κνίδωσης

Με βάση τη χρονική διάρκεια έκθυσης πομφών η κνίδωση χωρίζεται σε οξεία και χρόνια. Οξεία ονομάζουμε την κνίδωση κατά την οποία τα συμπτώματα διαρκούν λιγότερο από 6 εβδομάδες. Χρόνια είναι η κνίδωση εκείνη κατά την οποία υπάρχει καθημερινή έκθυση πομφών για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των 6 εβδομάδων. Ο διαχωρισμός αυτός, αν και αυθαίρετος, μας βοηθάει στην κατάταξη και την αιτιολογική διερεύνηση της πάθησης. Τα περισσότερα επεισόδια κνίδωσης διαρκούν από λίγες μέρες μέχρι 1 μήνα και εντάσσονται στην οξεία κνίδωση. Περίπου 30% των ασθενών που θα ξεκινήσουν ως οξεία κνίδωση, θα υπερβούν τις 6 εβδομάδες σε χρονική διάρκεια συμπτωμάτων, και θα μεταπέσουν στην κατηγορία της χρόνιας κνίδωσης,

Οξεία κνίδωση

Η οξεία κνίδωση είναι μια πάθηση με σύντομη URTICARIA Iκλινική πορεία που οφείλεται σε ετερογενείς αιτίες. Άλλες από αυτές τις αιτίες υποκρύπτουν πραγματική αλλεργία ενώ άλλες, όπως οι ιογενείς λοιμώξεις, δεν είναι αίτιο αλλεργίας και δεν υποδηλώνουν οτι η κνίδωση θα επαναληφθεί σε επόμενη ίωση. Προσοχή: στην οξεία κνίδωση η αιτία επιδρά μία φορά και όχι επαναλαμβανόμενα, διότι σε επαναλαμβανόμενη έκθεση για μεγάλο χρονικό διάστημα προκύπτει χρόνια κνίδωση.
Οι συχνότερες αιτίες οξείας κνίδωσης είναι:
1. Ουσίες που προκαλούν οξεία κνίδωση στα πλαίσια αλλεργίκής αντίδρασης, όπως οι τροφές, τα φάρμακα, η μέλισσα και η σφήκα, το latex και σπάνια τα εισπνεόμενα αλλεργιογόνα (π.χ. γύρεις φυτών, ακάρεα οικιακής σκόνης κ.α.)- η κνίδωση θα επαναλαμβάνεται κάθε φορά θα υπάρχει έκθεση στη συγκεκριμένη ουσία.
2. Ουσίες που προκαλούν οξεία κνίδωση στα πλαίσια αντίδρασης του οργανισμού με μη αλλεργικό μηχανισμό (δηλαδή, όχι με τη μεσολάβηση IgE αντισωμάτων), όπως κάποια φάρμακα (σκιαγραφικές ουσίες που χρησιμοποιούνται στην ακτινολογία, παυσίπονα και αναλγητικά όπως η ασπιρίνη, φάρμακα για την καταπολέμηση της υπέρτασης όπως είναι οι ανταγωνιστές του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτασίνης κ.α.)- η κνίδωση θα επαναλαμβάνεται κάθε φορά θα υπάρχει έκθεση στη συγκεκριμένη ουσία.
3. Οι ιογενείς και μικροβιακές λοιμώξεις- αποτελούν τη συχνότερη αιτία οξείας κνίδωσης στα παιδιά και δεν είναι απαραίτητο οτι η κνίδωση θα επαναληφθεί σε επόμενη λοίμωξη.

Χρόνια κνίδωση

Η χρόνια κνίδωση εξ ορισμού διαρκεί χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των έξι εβδομάδων κατά το οποίο συμβαίνει καθημερινή ή σχεδόν καθημερινή έκθυση νέων πομφών. Η χρονιότητα υποδηλώνει την έκθεση με επαναλαμβανόμενο τρόπο στην αιτία που προκαλεί την πάθηση και τα συμπτώματα θα συνεχίζονται μέχρι να αναγνωρισθεί και να θεραπευθεί η υποκείμενη αιτία.
Η χρόνια κνίδωση διακρίνεται σε:
1. Χρόνια κνίδωση από φυσικά αίτια
2. Αυτόματη ή αυθόρμητη χρόνια κνίδωση
3. Άλλες μορφές χρόνιας κνίδωσης
4. Κνιδωτική αγγειίτιδα- δεν αποτελεί είδος κνίδωσης, αλλά πρόκειται για μια τελείως διαφορετική πάθηση που ονομάζεται αγγειίτιδα, δηλαδή φλεγμονή και καταστροφή του τοιχώματος των αγγείων από αντισώματα. Στην πάθηση αυτή, που δεν είναι αλλεργία, το εξάνθημα μοιάζει πολύ με της κνίδωσης, ωστόσο οι πομφοί δεν έχουν μεταναστευτικό χαρακτήρα, παραμένουν σταθεροί στο ίδιο σημείο για χρόνο μεγαλύτερο από 24 ώρες, είναι επώδυνοι στην αφή και έχουν ένα αίσθημα καύσου (δηλαδή καψίματος). Η διάγνωση τίθεται με βιοψία δέρματος.
Παρακάτω θα αναλύσουμε τις αιτίες που προκαλούν φυσικές κνιδώσεις, αυθόρμητη κνίδωση και άλλες μορφές χρόνιας κνίδωσης, ενώ δεν θα ασχοληθούμε περαιτέρω με την κνιδωτική αγγειίτιδα.

1. Χρόνια κνίδωση από φυσικά αίτια

Η χρόνια κνίδωση από φυσικά αίτια περιλαμβάνει έξι κατηγορίες χρόνιας κνίδωσης που οφείλονται σε τριών ειδών φυσικά ερεθίσματα: μηχανικό ερέθισμα, θερμικό ερέθισμα και ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία.
α. Χρόνια κνίδωση από μηχανικό ερέθισμα:
  • Δερμογραφισμός- ο δερμογραφισμός αποτελεί τη Dermographism Iσυχνότερη μορφή χρόνιας κνίδωσης από φυσικά αίτια. Χαρακτηρίζεται από την άμεση εμφάνιση πομφού (δηλαδή επάρματος του δέρματος), περιβάλλουσας ερυθρότητας και συνοδού κνησμού κάθε φορά που θα ασκηθεί μηχανική πίεση στο δέρμα (π.χ. ξεσμός με τα νύχια). Εμφανίζεται συχνά σε νεαρούς ενήλικες αλλά μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε ηλικία και η μέση διάρκειά του είναι 6,5 έτη. Διακρίνουμε 2 είδη δερμογραφισμού: τον απλό η ασυμπτωματικό δερμογραφισμό (είναι ο πιο συνήθης, εμφανίζεται σε ποσοστό 2-5% του γενικού πληθυσμού και δεν χρήζει θεραπείας γιατί δεν προκαλεί κνησμό στον ασθενή) και τον συμπτωματικό δερμογραφισμό (έχει έντονο κνησμό και συνεπώς απαιτεί θεραπεία). Ο δερμογραφισμός είναι συνήθως ιδιοπαθής, δηλαδή οφείλεται σε ιδιαιτερότητα του δέρματος και δεν υπάρχει υποκείμενη αιτία που να τον προκαλεί. Σε σπάνιες περιπτώσεις ο δερμογραφισμός μπορεί να αποτελεί εκδήλωση κάποιας άλλης πάθησης όπως είναι οι λοιμώξεις από βακτήρια, μύκητες ή από άκαρι ψώρας ή να αποτελεί εκδήλωση στα πλαίσια φαρμακευτικής αντίδρασης σε φάρμακα όπως οι πενικιλλίνες κ.α. Η θεραπεία του δερμογραφισμού γίνεται με αντιισταμινικά χάπια.
  • Κνίδωση από πίεση επιβραδυνόμενου τύπου- πρόκειται Delayed pressure urticariaγια μια ιδιαίτερη μορφή φυσικής κνίδωσης που προκαλείται από ερέθισμα πίεσης και εκδηλώνεται ώρες μετά από αυτό. Συγκεκριμένα, 4-8 ώρες μετά από άσκηση πίεσης στο δέρμα π.χ. στους ώμους από σακίδιο ώμου, εμφανίζεται στους ώμους οίδημα (πρήξιμο) που ακολουθεί αδρά το σχήμα του αντικειμένου της πίεσης, είναι σκληρό σε σύσταση, επώδυνο και έχει συνοδό ερύθημα. Το οίδημα παραμένει για χρόνο ως και 48 ώρες. Σπάνια μπορεί να συνυπάρχουν και συστηματικά συμπτώματα όπως αδυναμία, καταβολή, πυρετός, κακουχία, αρθραλγίες (δηλαδή πόνοι στις αρθρώσεις) και αύξηση των λευκών αιμοσφαιρίων στη γενική αίματος. Οι συχνότερες θέσεις εμφάνισης αυτής της φυσικής κνίδωσης είναι οι παλάμες, τα πέλματα, η πλάτη, οι ώμοι και οι γλουτοί. Η μορφή αυτή είναι συχνότερη στους άνδρες και έχει διάρκεια από 6-10 έτη. Η διάγνωση γίνεται από τον αλλεργιολόγο με τοποθέτηση ειδικού βάρους 7 kgr στον ώμο ή το αντιβράχιο του ασθενή για 20 λεπτά και το θετικό αποτέλεσμα γίνεται ορατό με εμφάνιση οιδήματος μετά από 6 ώρες. Η θεραπεία βασίζεται στην αποφυγή των εκλυτικών αιτίων και στη χορήγηση κορτιζόνης.
  • Κνίδωση από δόνηση- πρόκειται για σπάνια μορφή φυσικής κνίδωσης μετά από έκθεση σε μηχανικό ερέθισμα δόνησης π.χ. χρήση κομπρεσέρ. Εμφανίζεται λίγα λεπτά μετά την εφαρμογή του ερεθίσματος με κνησμό, ερύθημα και οίδημα που κορυφώνονται εντός 4-6 ωρών και διαρκούν περίπου 24 ώρες. Εκτός από το κομπρεσέρ, εκλυτικά αίτια μπορεί να είναι η οδήγηση δικύκλου μηχανής, η ιππασία με άλογο ή και το χειροκρότημα. Η διάγνωση γίνεται με ειδική δοκιμασία δόνησης που προκαλεί την εμφάνιση οιδήματος. Η θεραπεία περιλαμβάνει τη χορήγηση αντιισταμινικών.
β. Χρόνια κνίδωση από θερμικό ερέθισμα:
  • Κνίδωση εκ ψύχους- πρόκειται για μια μεγάλη ομάδα ετερογενών νοσημάτων που έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό, δηλαδή την εμφάνιση κνιδωτικού εξανθήματος μετά από έκθεση σε κρύο. Σε γενικές γραμμές, οι διαταραχές αυτές ταξινομούνται σε οικογενείς (εμφανίζονται με μεγάλη συχνότητα στα μέλη της ίδιας οικογένειας) και επίκτητες. Οι επίκτητες χωρίζονται με βάση μια ειδική διαγνωστική δοκιμασία (test πάγου) σε επίκτητη κνίδωση εκ ψύχους (τυπική μορφή, που έχει θετικό test πάγου) και σε άτυπες κνιδώσεις εκ ψύχους (που έχουν αρνητικό test πάγου). Θα αναφερθούμε μόνο στην τυπική μορφή της επίκτητης κνίδωσης εκ ψύχους. Οι άτυπες κνιδώσεις εκ ψύχους και τα οικογενή σύνδρομα κνίδωσης εκ ψύχους δεν θα αναφερθούν διότι, λόγω σπανιότητας, ξεφεύγουν από τους σκοπούς του συγκεκριμένου άρθρου.
Η τυπική μορφή της επίκτητης κνίδωσης εκ ψύχους Cold Urticariaπαρουσιάζεται κλινικά με εμφάνιση πομφών στα σημεία του σώματος που έρχονται σε επαφή με κρύο ερέθισμα όπως είναι ο κρύος αέρας, το μπάνιο σε κρύα θάλασσα και η επαφή με ψυχρά αντικείμενα π.χ. μπουκάλι με κρύο νερό. Είναι η τρίτη πιο συχνή μορφή κνίδωσης από φυσικά αίτια. Προσοχή απαιτείται διότι αν η επιφάνεια σώματος που εκτίθεται στο κρύο είναι μεγάλη, μπορεί να προκύψουν συστηματικές εκδηλώσεις ακόμη και να συμβεί συστηματική αναφυλακτική αντίδραση. Η διάγνωση γίνεται με το test πάγου δηλαδή με την τοποθέτηση παγωμένου αντικειμένου στο δέρμα για λίγα λεπτά και την εμφάνιση πομφού στο σημείο επαφής με το κρύο ερέθισμα. Στις περισσότερες περιπτώσεις η επίκτητη κνίδωση εκ ψύχους είναι πρωτοπαθής, δηλαδή δεν ανευρίσκεται υποκείμενη παθολογία που να την προκαλεί. Πιο σπάνια, μπορεί να είναι δευτεροπαθής, οφειλόμενη σε αιματολογικά νοσήματα, λοιμώξεις (π.χ. σύφιλη, ιλαρά κ.α.) και φάρμακα (πενικιλλίνη, αντισυλληπτικά κ.α.). Η πρωτοπαθής μορφή εμφανίζεται σε μέση ηλικία 18-25 ετών και διαρκεί κατά μέσο όρο 5-10 έτη μέχρι να υφεθεί πλήρως. Η θεραπεία συνίσταται σε αποφυγή των εκλυτικών αιτίων (π.χ. μπάνιο σε κρύα θάλασσα) και στη χορήγηση αντιισταμινικών.
  • Τοπική κνίδωση εκ θερμότητος- πρόκειται για εξαιρετικά σπάνια μορφή φυσικής κνίδωσης. Έχουν περιγραφεί περίπου 20 περιπτώσεις στην παγκόσμια βιβλιογραφία. Η άμεση επαφή με ζεστό αντικείμενο (38-50 βαθμούς C) προκαλεί τοπική βλάβη με ερυθρότητα και πομφούς.
γ. Χρόνια κνίδωση από ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία:
  • Ηλιακή κνίδωση- πρόκειται για σπάνια μορφή φυσικής κνίδωσης (0,5% όλων των κνιδώσεων) κατά την οποία, σε λίγα λεπτά μετά από την έκθεση στον ήλιο, εμφανίζεται στα ακάλυπτα σημεία του σώματος ερύθημα, πομφοί και οίδημα. Η διάγνωση γίνεται με έκθεση σε τεχνητό φως συγκεκριμένου μήκους κύματος που παράγεται από ειδική λυχνία. Η θεραπεία περιλαμβάνει τη χορήγηση αντιισταμινικών, κορτιζόνης, την αποφυγή ηλιακής έκθεσης και τη χρήση αντιηλιακού, ενώ μπορεί να χρησιμοποιηθεί και φωτοθεραπεία.

2. Αυτόματη ή αυθόρμητη χρόνια κνίδωση

Στην κατηγορία αυτή συμπεριλαμβάνονται 3 διαφορετικές ομάδες χρόνιας κνίδωσης: η ιδιοπαθής χρόνια κνίδωση, η αυτοαντιδραστική χρόνια κνίδωση και η δευτεροπαθής χρόνια κνίδωση.
  • Ιδιοπαθής χρόνια κνίδωση- στην κατηγορία αυτή κατατάσσονται οι ασθενείς με χρόνια κνίδωση στους οποίους ο ενδελεχής κλινικός και εργαστηριακός έλεγχος δεν αποκαλύπτει υποκείμενη αιτία ως υπεύθυνη της κνίδωσης. Πρόκειται δηλαδή για μια διάγνωση εξ αποκλεισμού. Για να τεθεί η διάγνωση πρέπει να αποκλεισθούν οι φυσικές κνιδώσεις, οι άλλες μορφές χρόνιας κνίδωσης, η αυτοαντιδραστική και η δευτεροπαθής χρόνια κνίδωση. Η θεραπεία γίνεται με αντιισταμινικά, ανταγωνιστές υποδοχέων λευκοτριενίων και- στις εξάρσεις της κνίδωσης- συστηματικά κορτικοστεροειδή. Στις ανθεκτικές περιπτώσεις εναλλακτική λύση αποτελεί το φάρμακο κυκλοσπορίνη και το μονοκλωνικό αντίσωμα omalizumab (ένα τεχνητό αντίσωμα που απενεργοποιεί το φυσικό αντίσωμα IgE που είναι υπεύθυνο για την αλλεργία στον ανθρώπινο οργανισμό).
  • Αυτοαντιδραστική χρόνια κνίδωση- για να ενταχθεί ένας ασθενής στην κατηγορία αυτή πρέπει να έχει θετική τη δερματική δοκιμασία αυτόλογου ορού ή πλάσματος. Η δοκιμασία αυτή εκτελείται μετά από αιμοληψία και φυγοκέντρηση του αίματος του ασθενή. Ο ορός και το πλάσμα που απομονώνονται χρησιμοποιούνται για τη διενέργεια ενδοδερμικής ένεσης στην έσω επιφάνεια του αντιβραχίου του ασθενούς. Αν υπάρχει αυτοαντιδραστική κνίδωση τότε στο σημείο της ένεσης θα προκληθεί αντίδραση με πομφό, ερυθρότητα και κνησμό. Η παρουσία θετικού test αυτόλογου ορού ή πλάσματος σημαίνει οτι ο ασθενής πάσχει είτε από αυτοάνοση κνίδωση (κάτι που πρέπει να επιβεβαιωθεί με τη μέτρηση ειδικών λειτουργικών αυτοαντισωμάτων που γίνεται από εξειδικευμένα κέντρα) είτε από άλλης αιτιολογίας αυτοαντιδραστική κνίδωση, που δεν οφείλεται σε αυτοαντισώματα αλλά σε κάποιο άλλο, απροσδιόριστο με όσα γνωρίζει μέχρι στιγμής η επιστήμη, παράγοντα του αίματος του ασθενούς.
Οι ασθενείς με αυτοάνοση κνίδωση έχουν λειτουργικά αυτοαντισώματα στο αίμα τους που στρέφονται (δηλαδή ενώνονται) είτε με το αντίσωμα IgE του ίδιου του ασθενούς, είτε με έναν ειδικό υποδοχέα (που ονομάζεται FcεRI) των σιτευτικών κυττάρων (δηλαδή των κυττάρων του δέρματος που συμμετέχουν στην παθογένεια του φαινομένου της κνίδωσης).
Συνολικά στους ασθενείς με αυτοαντιδραστική κνίδωση παρατηρείται σε αυξημένη συχνότητα η συνύπαρξη και άλλων αυτοάνοσων νοσημάτων όπως η αυτοάνοση θυρεοειδίτιδα, η ρευματοειδής αρθρίτιδα και ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου Ι (ινσουλινοεξαρτώμενος). Οι ασθενείς με αυτοαντιδραστική κνίδωση εμφανίζουν και ορισμένα κλινικά χαρακτηριστικά που τους διαφοροποιούν από ασθενείς με άλλες μορφές χρόνιας κνίδωσης, όπως το γεγονός οτι εμφανίζουν συχνότερα αγγειοοίδημα, έχουν πιο μακρόχρονη κλινική πορεία, απαιτούν υψηλότερες δόσεις αντιισταμινικών για να ελεγχθεί η νόσος και παρουσιάζουν αύξηση των βασεοφίλων στη γενική εξέταση αίματος. Η θεραπεία είναι παρόμοια με της ιδιοπαθούς χρόνιας κνίδωσης, μόνο που, στην περίπτωση που διαπιστωθεί συνοδό αυτοάνοσο νόσημα, γίνεται θεραπεία και για αυτό.
  • Δευτεροπαθής χρόνια κνίδωση- σε αυτή την περίπτωση χρόνιας κνίδωσης ο κλινικοεργαστηριακός έλεγχος αποκαλύπτει την ύπαρξη υποκείμενου νοσήματος που δικαιολογεί, εκτός από τα υπόλοιπα συμπτώματα που προκαλεί, και την εμφάνιση χρόνιας κνίδωσης. Η πρώτη αιτία που μπορεί να προκαλέσει δευτεροπαθή χρόνια κνίδωση είναι οι χρόνιες λοιμώξεις, με συχνότερες τις λοιμώξεις από παράσιτα (οξύουροι, εχινόκοκκος και ψείρες είναι τα πιο συχνά στη χώρα μας, αλλά σε ασθενείς που έχουν ιστορικό ταξιδιού σε χώρες της Ασίας και Αφρικής μπορεί να γίνει διάγνωση σπάνιων παρασιτώσεων που δεν ενδημούν στη χώρα μας). Άλλες χρόνιες λοιμώξεις μπορεί να είναι η χρόνια γαστρίτιδα από ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού, η χρόνια βακτηριακή παραρρινοκολπίτιδα και αμυγδαλίτιδα και οι λοιμώξεις στις ρίζες των οδόντων. Κάποιοι συγγραφείς αναφέρουν ως αίτια τις χρόνιες συστηματικές μυκητιάσεις, τις χρόνιες φλεγμονές χοληδόχου κύστης ή χοληδόχου πόρου και τις ονυχομυκητιάσεις. Εκτός από τις χρόνιες λοιμώξεις, σπάνια, η δευτεροπαθής χρόνια κνίδωση μπορεί να οφείλεται σε αντιδράσεις σε τρόφιμα ή πρόσθετα τροφίμων. Οι αντιδράσεις αυτές συνήθως προκαλούνται από μη αλλεργικό μηχανισμό σε φυσικά συστατικά τροφών (ισταμίνη, φυσικές χρωστικές) ή σε χημικά πρόσθετα (χρωστικές, αρώματα, συντηρητικά, σταθεροποιητές κ.α.). Στην περίπτωση αυτή συστήνεται μια δίαιτα χαμηλής περιεκτικότητας σε ψευδοαλλεργιογόνα (όπως ονομάζονται όλες αυτές οι ουσίες) για 4 εβδομάδες. Για να θεωρηθεί οτι ωφέλησε πρέπει να προκληθεί ύφεση συμπτωμάτων σε μεγάλο βαθμό ή και πλήρης εξάλειψη. Στη συνέχεια εφαρμόζονται ειδικές τροφικές προκλήσεις με χημικά και πρόσθετα τροφίμων για να αναγνωρισθεί ακριβώς η ουσία (π.χ. βενζοϊκό νάτριο, ένα συντηρητικό τροφίμων) που προκαλεί τα συμπτώματα. Η δευτεροπαθής χρόνια κνίδωση αντιμετωπίζεται με την θεραπεία της υποκείμενης λοίμωξης ή με την αναγνώριση και αποφυγή του υπεύθυνου ψευδοαλλεργιογόνου.

3. Άλλες μορφές χρόνιας κνίδωσης

Εδώ ανήκουν τέσσερις κατηγορίες χρόνιας κνίδωσης: η χολινεργική κνίδωση, η κνίδωση στα πλαίσια αναφυλαξίας από άσκηση, η υδατογενής κνίδωση και η κνίδωση εξ επαφής.
  • Χολινεργική κνίδωση- πρόκειται για τη δεύτερη πιο συχνή αιτία χρόνιας κνίδωσης από την επίδραση φυσικού αιτίου, ενώ αποτελεί περίπου 5% όλων των χρόνιων κνιδώσεων. Οφείλεται στην αύξηση της θερμοκρασίας του πυρήνα του σώματος μετά από άσκηση, θερμό λουτρό, άγχος, κατανάλωση αλκοόλ ή καυτερών φαγητών. Εκδηλώνεται με την εμφάνιση μικρών βλατίδων, χωρίς ερυθρότητα που μπορεί να συνενώνονται κατά τόπους δημιουργώντας πομφούς που συρρέουν, ξεκινώντας από το λαιμό και το άνω τμήμα του κορμού και στη συνέχεια επεκτείνονται στα άκρα. Σε σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να εμφανισθεί αγγειοοίδημα, συστηματικά συμπτώματα και χολινεργική διέγερση με σιελόρροια, δακρύρροια και διάρροιες. Η διάγνωση γίνεται με δοκιμασία αύξησης της θερμοκρασίας του σώματος είτε ενεργητικά (άσκηση) είτε παθητικά (ζεστό μπάνιο) και τη διαπίστωση εμφάνισης του χαρακτηριστικού εξανθήματος 10 λεπτά μετά τη λήξη εφαρμογής του ερεθίσματος. Η θεραπεία γίνεται με αντιισταμινικά και η μέση διάρκεια της νόσου είναι περίπου 7,5 έτη.

  • Κνίδωση από άσκηση- η μορφή αυτή της κνίδωσης δεν είναι αυτόνομη πάθηση αλλά εντάσσεται σε ένα νόσημα που ονομάζεται αναφυλαξία από άσκηση. Στην αναφυλαξία από άσκηση προκαλείται αναφυλακτική αντίδραση κατά η διάρκεια ή αμέσως μετά τη λήξη έντονης σωματικής άσκησης. Τα συμπτώματα μπορεί να περιορίζονται σε απλή κνίδωση (κνίδωση από άσκηση) ή να είναι πιο σοβαρά με συμμετοχή του αναπνευστικού, γαστρεντερικού και κυκλοφορικού συστήματος (αναφυλακτική αντίδραση). Η αντιμετώπιση γίνεται με παράταση του χρόνου προθέρμανσης πριν την κορύφωση της σωματικής προσπάθειας κατά την άσκηση ενώ χορηγούνται και φάρμακα αντιμετώπισης αναφυλακτικής αντίδρασης για την περίπτωση που θα προκύψει τέτοια αντίδραση.

  • Υδατογενής κνίδωση- πρόκειται για πολύ σπάνια μορφή κνίδωσης (<50 περιπτώσεις), κατά την οποία η επαφή με το νερό, ανεξαρτήτως θερμοκρασίας, προκαλεί την εμφάνιση μικρών βλατίδων και πομφών που διαρκούν για περίπου 1 ώρα και εξαφανίζονται.

  • Κνίδωση εξ επαφής- πρόκειται για την εμφάνιση πομφών στα σημεία του δέρματος που έρχονται σε επαφή με ουσίες που απελευθερώνουν ισταμίνη από το δέρμα ή με ουσίες που περιέχουν ισταμίνη π.χ. σε επαφή με το φυτό τσουκνίδα (που περιέχει ισταμίνη και φορμικό οξύ) προκαλείται στο δέρμα μας αίσθημα καψίματος και ερεθισμός. Η κνίδωση εξ επαφής προκύπτει και σε ασθενείς με αλλεργία σε κάποια ουσία όταν η ουσία αυτή έρθει σε επαφή με το δέρμα π.χ. σε ασθενή με αλλεργία στο ψάρι αν το δέρμα του ακουμπήσει σε κρέας ψαριού. Η θεραπεία είναι απλή και συνίσταται σε αποφυγή του υπεύθυνου αιτίου.
  • πηγή

Σιαλόρροια

Σιαλόρροια: ένα πρόβλημα με ιατρική και κοινωνική διάσταση

Σιαλόρροια είναι η υπερβολική παραγωγή σάλιου, που συχνά τρέχει και έξω από τη στοματική κοιλότητα. Η φυσιολογική παραγωγή σάλιου είναι 1-1,5 λίτρο την ημέρα. Οι κύριες λειτουργίες του σάλιου είναι: α) εφύγρανση του στόματος, β) συμβολή στην άμυνα του στόματος έναντι μικροβίων, γ) συμμετοχή στην πέψη των τροφών και την κατάποση, δ) συμβολή στην ομιλία, ε) δρα ως ρυθμιστικό διάλυμα εξουδετερώνοντας οξέα που παράγονται στο στομάχι και παλινδρομούν στον οισοφάγο σε περίπτωση γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης.
Τ α αίτια που προκαλούν σιαλόρροια είναι πολλά και μπορεί να ταξινομηθούν σε 5 ομάδες:
**Τοπικά νοσήματα στο στόμα. Στην ομάδα αυτή ανήκουν νοσήματα που προκαλούν επώδυνα έλκη (πληγές) στο στόμα (π.χ. άφθες, ερπητική στοματίτιδα, πέμφιγα κ.ά.) καθώς και η τοποθέτηση νέων οδοντοστοιχιών που προκαλούν τοπικό ερεθισμό. Σε αυτές τις περιπτώσεις η σιαλόρροια είναι ήπια και περνά με τη θεραπεία της βασικής νόσου ή τη διόρθωση του τοπικού προβλήματος.
* Συστηματικά νοσήματα. Στην ομάδα αυτή ταξινομούνται η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, ο καρκίνος του οισοφάγου και του στομάχου, νευρολογικά νοσήματα, π.χ. η εγκεφαλική παράλυση, η πλάγια μυοατροφική σκλήρυνση, η νόσος του Parkinson, η νόσος Alzheimer, το σύνδρομο Down, η πάρεση του προσωπικού νεύρου, χειρουργικές επεμβάσεις στο στόμα κ.ά. Σε όλα τα νευρολογικά προβλήματα δεν υπάρχει υπερπαραγωγή σάλιου αλλά αδυναμία (χαλάρωση) στον νευρομυϊκό έλεγχο κατακράτησης του σάλιου στο στόμα καθώς και σε μειωμένη κατάποσή του.
* Φάρμακα. Πρόκειται για ανεπιθύμητη δράση ορισμένων φαρμάκων που προκαλούν αυξημένη παραγωγή σάλιου. Στην ομάδα αυτή υπάγονται φάρμακα όπως η clozapine, η clonazepine, η πιλοκαρπίνη, το λίθιο, τα ιωδιούχα και τέλος δηλητηρίαση με βαρέα μέταλλα (αρσενικό, υδράργυρο, βισμούθιο κ.ά.).
* Ψυχογενής. Πρόκειται για ψευδή εντύπωση υπερπαραγωγής σάλιου σε άτομα που δεν ανήκουν σε καμία από τις πιο πάνω αιτιολογικές κατηγορίες, τα οποία παραπονούνται για υπερπαραγωγή σάλιου και συνεχώς πτύουν το σιάλο που φυσιολογικά παράγεται. Πρόκειται συνήθως για αγχωτικά άτομα.
* Ιδιοπαθής παροξυσμική σιαλόρροια. Αφορά άτομα που εμφανίζουν κατά διαστήματα επεισόδια αυξημένης παραγωγής σάλιου βραχείας διάρκειας 2'-10', που προκαλείται από υπερδιέγερση του παρασυμπαθητικού νευρικού συστήματος, άγνωστης αιτίας και συνήθως προηγείται ήπια ναυτία ή γαστρικός (στομαχικός) φόρτος ή ήπιος πόνος.
Γενικά η σιαλόρροια που οφείλεται σε αυξημένη παραγωγή σάλιου είναι σπάνια ενώ τις πιο πολλές φορές είναι φαινομενική, από μειωμένη κατάποση του σάλιου και αδυναμία συγκράτησης στο στόμα.
Προβλήματα από τη σιαλόρροια
Τα προβλήματα που προκαλούνται κατά τη σιαλόρροια είναι: α) ψυχολογικά προβλήματα όπως ανασφάλεια, εκνευρισμός, κοινωνική απομόνωση, β) διαβροχή ρούχων, γ) δυσκολία στην ομιλία, δ) χειλίτιδα από εφύγρανση και λειχή (γλείψιμο) του χείλους, ε) λοιμώξεις από τον μύκητα Candida albicans στις γωνίες των χειλέων και τα χείλη και στ) πολύ σπάνια αφυδάτωση και ηλεκτρολυτικές διαταραχές.
Θεραπεία
Το πρώτο μέλημα του ασθενούς είναι να συμβουλευτεί ειδικό στοματολόγο που θα προσδιορίσει επακριβώς την αιτία της σιαλόρροιας. Αρκετές περιπτώσεις σιαλόρροιας είναι ήπιες και εφήμερες και υποχωρούν σταδιακά χωρίς θεραπεία. Σε περιπτώσεις που είναι αποτέλεσμα τοπικής νόσου στο στόμα ή συστηματικής νόσου η αντιμετώπιση του βασικού προβλήματος βελτιώνει ή και αποκαθιστά πλήρως τη σιαλόρροια. Σε περιπτώσεις συνεχούς και μεγάλης σιαλόρροιας χρησιμοποιούνται φάρμακα που προκαλούν μείωση της παραγωγής του σάλιου π.χ. αντιχολινεργικά, αγχολυτικά, σκοπολαμίνη. Πρόσφατα έχει χρησιμοποιηθεί ένεση botulinum toxin μέσα στους μεγάλους σιαλογόνους αδένες με προσωρινή μόνο βελτίωση.
Σε αρκετές περιπτώσεις η λογοθεραπεία μπορεί να βελτιώσει τη νευρομυϊκή λειτουργία της γλώσσας, των χειλέων και της περιστοματικής περιοχής και να βελτιώσει τη σιαλόρροια. Φυσικά σε αυτές τις περιπτώσεις απαιτείται η συνεργασία του ασθενούς.
Τέλος, σε σοβαρές και επίμονες περιπτώσεις έχουν χρησιμοποιηθεί διάφορες χειρουργικές παρεμβάσεις που στοχεύουν είτε στη μείωση παραγωγής σάλιου είτε σε βελτίωση του νευρομυϊκού ελέγχου. Ομως οι παρεμβάσεις αυτές πρέπει να γίνονται μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις, έπειτα από μελέτη, γιατί συνοδεύονται από ανεπιθύμητες βλάβες π.χ. απώλεια γεύσης, ξηροστομία κ.ά. και το αποτέλεσμα είναι αμφιλεγόμενο.
Αιτιολογική ταξινόμηση της σιαλόρροιας
* Τοπικά νοσήματα ή βλάβες στο στόμα που προκαλούν πόνο ή ερεθισμό (π.χ. άφθες, ερπητική στοματίτις, πολύμορφο ερύθημα, πέμφιγα, νέες οδοντοστοιχίες που τραυματίζουν κ.ά.)
* Συστηματικά νοσήματα, νόσος Parkinson, Alzheimer, πλάγια μυοατροφική σκλήρυνση, σύνδρομο Down, επιληψία, γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση, καρκίνος του οισοφάγου και του στομάχου κ.ά.
* Φάρμακα: κλοζαπίνη, κλοναζεπάμη, πιλοκαρπίνη, λίθιο, ιωδούχα, βαρέα μέταλλα (βισμούθιο, υδράργυρος, αρσενικό).
* Ψυχογενής
* Ιδιοπαθής παροξυσμική
πηγή

Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος (ΣΕΛ) *

Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος (ΣΕΛ) *

Ορισμός


Ο συστηματικός ερυθηματώδης λύκος (ΣΕΛ) είναι μια συστηματική, φλεγμονώδης πάθηση του ανοσοποιητικού συστήματος που μπορεί να αποβεί ακόμη και θανατηφόρα.

Μολονότι ο «Λύκος» χρησιμοποιείται ως ευρύς όρος, στην πραγματικότητα υπάρχουν πολλοί τύποι Λύκου:

  • Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος (ΣΕΛ): είναι η μορφή της νόσου στην οποία αναφέρονται οι περισσότεροι άνθρωποι όταν χρησιμοποιούν τον όρο «Λύκος. Τα συμπτώματα του ΣΕΛ μπορεί να είναι ήπια ή βαριά. Αν και ο ΣΕΛ συνήθως πρωτοεμφανίζεται σε ασθενείς ηλικίας μεταξύ 15 και 45 ετών, μπορεί να εμφανιστεί επίσης στην παιδική ή και σε μεγαλύτερες ηλικίες. Το παρόν εγχειρίδιο εστιάζεται στον ΣΕΛ.

  • Δισκοειδής Ερυθηματώδης Λύκος: αναφέρεται σε δερματική βλάβη που συνήθως είναι ερυθρό, ψηλαφητό εξάνθημα και εμφανίζεται στο πρόσωπο, το τριχωτό της κεφαλής ή αλλού. Το εξάνθημα μπορεί να δημιουργήσει ουλές, και να παραμείνει για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Ένα πολύ μικρά ποσοστά ασθενών με Δισκοειδή Λύκο έχουν ΣΕΛ.

  • Φαρμακευτικός Λύκος: αναφέρεται σε μορφή Λύκου που προκαλείται από συγκεκριμένα φάρμακα. Τα συμπτώματα προσομοιάζουν με εκείνα του ΣΕΛ (αρθρίτιδα, εξάνθημα, πυρετός και θωρακικός πόνος) και τυπικά εξαφανίζονται με τη διακοπή του φαρμάκου.

  • Νεογνικός Λύκος: είναι σπάνια μορφή Λύκου που προσβάλλει νεογέννητα βρέφη γυναικών με ΣΕΛ ή ορισμένες άλλες αυτοάνοσες νόσους. Μητέρες που γεννούν νεογνά με νεογνικό Λύκο έχουν στο αίμα τους αντισώματα κατά των αντιγονών Ro (SSA) και La (SSA). Κατά τη γέννηση, τα νεογνά παρουσιάζουν δερματικό εξάνθημα, ηπατικές διαταραχές ή και χαμηλά αριθμό λευκοκυττάρων. Τα συμπτώματα αυτά εξαφανίζονται μετά από μερικούς μήνες. Μερικά όμως νεογέννητα με Νεογνικό Λύκο μπορεί να εμφανίσουν σοβαρή καρδιακή βλάβη. Η βλάβη αυτή είναι δυνατόν να διαγνωστεί και να αντιμετωπισθεί πριν το τοκετό.

Ο ΣΕΛ είναι μια σπάνια νόσος που προσβάλλει περίπου 5 στο εκατομμύριο παιδιά το χρόνο. Η εμφάνιση της νόσου συμβαίνει σπανιότατα πριν τα 5 χρόνια και δεν είναι συχνή πριν την εφηβεία.
Πιο συχνά προσβάλλονται γυναίκες που βρίσκονται στην αναπαραγωγική ηλικία (15 έως 45 χρόνων) και σε αυτή τη συγκεκριμένη ηλικιακή ομάδα η αναλογία προσβεβλημένων γυναικών και ανδρών είναι εννιά προς ένα. Σε πιο νεαρά παιδιά, πριν την εφηβεία, το ποσοστό προσβεβλημένων αγοριών είναι υψηλότερο.

Ο ΣΕΛ έχει παγκόσμια κατανομή. Φαίνεται να είναι πιο συχνός σε παιδιά που έχουν καταγωγή αφρικανοαμερικανική, ισπανική, ασιατική και ιθαγενών της Αμερικής.


Αίτια, επιπτώσεις και παράγοντες κινδύνου


Η πορεία της πάθησης είναι απρόβλεπτη. Ο λύκος μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ηλικία και είναι περισσότερο συχνός στις γυναίκες.

Η αιτιολογία της νόσου είναι μέχρι στιγμής άγνωστη. Παρόλα αυτά γνωρίζουμε πως ο λύκος είναι μια αυτοάνοσος πάθηση, δηλαδή, το ανοσοποιητικό μας σύστημα υπό φυσιολογικές συνθήκες λειτουργεί ως μια φυσική άμυνα του οργανισμού. Δηλαδή υπό φυσιολογικές συνθήκες, αναπτύσσονται προστατευτικές ουσίες (αντισώματα) που κυκλοφορούν στο αίμα σας για να καταπολεμήσουν π.χ. τα βακτηρίδια που εισέβαλαν στον οργανισμό. Αυτά τα αντισώματα ονομάζονται αυτοαντισώματα, επειδή στην ουσία επιτίθενται στους ιστούς του ίδιου του οργανισμού. Όταν αυτά τα αντισώματα αρχίζουν να επιτίθενται στο σώμα τότε προκαλούν φλεγμονή και/ή ιστολογικές βλάβες. Ωστόσο το τι προκαλεί στα αντισώματα να επιτίθενται στον οργανισμό, είναι μέχρι στιγμής άγνωστο.

Το οικογενειακό ιστορικό ( η κληρονομικότητα ) και τα γονίδια, παίζουν κυρίαρχο ρόλο καθώς συνήθως νοσούν από αυτό αρκετά μέλη μιας οικογένειας, ωστόσο άλλες μελέτες έχουν δείξει πως ο λύκος μπορεί να προκληθεί από κάποιον ιό που προσβάλει κάποιο άτομο που έχει την προδιάθεση εμφάνισης της πάθησης.


Συμπτώματα


αρθρίτιδα
χαμηλός πυρετός
ερυθρό εξάνθημα στο πρόσωπο, το λαιμό, τα χέρια.
ερυθρό εξάνθημα στη μύτη και τα μάγουλα, ονομάζεται εξάνθημα της πεταλούδας.
Κόπωση - αίσθημα εξάντλησης
αλωπεκία
Φωτοευαισθησία
Κατάθλιψη
Πονοκέφαλος
Αίσθημα ζάλης
σύνδρομο Raynaud

Άλλα συνήθη συμπτώματα της ασθένειας περιλαμβάνουν μικρούς πόνους, διόγκωση λεμφαδένων, ανορεξία, ναυτία και εμετό. Μπορεί να υπάρξει αυξημένη τάση για λοιμώξεις, αναιμία ή εύκολη αιμορραγία. Η αναιμία οφείλεται στην ελάττωση των ερυθρών αιμοσφαιρίων του αίματος, προκαλώντας αδυναμία, ωχρότητα ή ακόμα και δύσπνοια (δυσκολία στην αναπνοή). Ορισμένα άτομα με λύκο έχουν αυξημένη τάση για δημιουργία θρόμβων.

Άλλα συχνά συμπτώματα περιλαμβάνουν την ορογονίτιδα (φλεγμονή του βλεννογόνου ορισμένων οργάνων π.χ. της καρδιάς ή των πνευμόνων) προκαλώντας συμπτώματα πόνου με την αναπνοή ή δύσπνοια. Συχνά εμφανίζονται προβλήματα στα νεφρά. Στα πρώιμα στάδια, ίσως να μην υπάρχουν συμπτώματα συμμετοχής των νεφρών, αν και μπορεί να εμφανιστεί οίδημα (πρήξιμο) στα κάτω άκρα, αν υπάρχει απώλεια πρωτεΐνης στα ούρα.


Διάγνωση - Σημεία και εξετάσεις


Μερικές φορές είναι δύσκολο να διαγνωστεί ο λύκος, ειδικά σε άτομα με ήπια συμπτώματα. Ο γιατρός σας θα σας κάνει πολλές ερωτήσεις και μια πλήρη φυσική εξέταση. Μετά, θα πρέπει να γίνουν ορισμένες εξετάσεις, π.χ. γενική αίματος για να φανεί αν έχετε μειωμένο αριθμό ερυθρών, λευκών αιμοσφαιρίων ή αιμοπεταλίων (κύτταρα που αποτρέπουν την αιμορραγία και την θρόμβωση).

Αιματολογικές εξετάσεις και εξετάσεις ούρων είναι σημαντικές για την παρακολούθηση της ενεργότητας και της βαρύτητας της νόσου και για να καθορίσουν πόσο καλά ανεκτά είναι τα φάρμακα.

Αν ο γιατρός σας πιστεύει ότι έχετε λύκο, πρέπει να γίνει εξέταση αίματος για να εξακριβωθεί αν έχετε ένα τύπο αντισώματος που βρίσκεται στο αίμα σχεδόν όλων όσων πάσχουν από λύκο. Αυτό ονομάζεται αντιπυρηνικό αντίσωμα -ΑΝΑ-(antinuclear antibody). Μπορούν να γίνουν κι άλλες εξετάσεις αίματος που βοηθούν στη διάγνωση και τον έλεγχο της δραστηριότητας της νόσου. Οι βιοχημικές εξετάσεις αίματος θα βοηθήσουν να εξακριβωθεί αν λειτουργούν φυσιολογικά ζωτικά όργανα όπως τα νεφρά και το συκώτι. Επειδή συχνά εμφανίζονται προβλήματα στα νεφρά, μπορεί να χρειασθεί να κάνετε γενική ούρων, συλλογή ούρων εικοσιτετραώρου ή σπανιότερα βιοψία νεφρού, κατά την οποία αφαιρείται ένα μικρό κομμάτι ιστού από τα νεφρά, και υποβάλλεται σε ειδικές εξετάσεις.

Άλλες εξετάσεις περιλαμβάνουν ακτινογραφίες θώρακος (για την καρδιά και τους πνεύμονες), ηλεκτροκαρδιογράφημα και υπερηχογράφημα για την καρδιά, λειτουργικές εξετάσεις των πνευμόνων, ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (ΗΕΓ), μαγνητική τομογραφία (ΜRΙ), ή άλλες τομογραφίες για τον εγκέφαλο και πιθανόν βιοψίες άλλων ιστών.


Θεραπεία

Προς το παρόν δεν υπάρχει ίαση για τον ΣΕΛ, αλλά στην πλειονότητα των ασθενών, η αγωγή που χορηγείται είναι επιτυχής. Η αγωγή αποσκοπεί στο να προληφθούν οι επιπλοκές, καθώς και στην υποχώρηση των συμπτωμάτων και των ευρημάτων της νόσου.
Το πρόγραμμα θεραπείας για τον λύκο περιλαμβάνει την φαρμακευτική αγωγή, την ανάπαυση όταν η νόσος είναι ενεργός και την προσοχή στην έκθεση στον ήλιο. Ο λύκος είναι μια απρόβλεπτη πάθηση. Τα σημεία της πάθησης εμφανίζονται και εξαφανίζονται, μερικές φορές χωρίς κανένα φαινομενικό λόγο. Επειδή ο λύκος παίρνει τόσες πολλές διαφορετικές μορφές το να βρεθεί η σωστή ισορροπία της δικής σας θεραπείας παίρνει καιρό, αλλά είναι πολύ σημαντική. Απ' τη στιγμή που έχει ξεκινήσει ένα αποτελεσματικό θεραπευτικό πρόγραμμα, συνεχίστε το πιστά. Αν τα συμπτώματα αλλάξουν ενημερώστε τον γιατρό σας, ώστε να συνεργαστείτε μαζί του για την τροποποίηση του προγράμματός σας.
Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται είναι τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα (π.χ.ασπιρινη) για να ελέγξουν τον πόνο της αρθρίτιδας, ηυδροξυχλωρίνη, που είναι πολύ χρήσιμη στη θεραπεία των φωτοευαίσθητων δερματικών εξανθημάτων, και τα γλυκοκορτικοειδή, γνωστά ως «κορτιζόνη») όπως η πρεδνιζόνη ή πρεδνιζολόνη χρησιμοποιούνται για να μειώσουν τη φλεγμονή και να καταστείλουν τη δραστηριότητα του ανοσιακού συστήματος τα οποία και αποτελούν την κύρια θεραπεία για το ΣΕΛ.

Ανάπαυση και άσκηση
Αν κουράζεστε εύκολα, χρειάζεται να διατηρείτε μια ισορροπία μεταξύ ανάπαυσης και δραστηριότητας.

Συνήθως δεν απαιτείται να εγκαταλείψετε τις συνηθισμένες σας δραστηριότητες. Πάντως ίσως να χρειαστεί να περιορίσετε κοπιαστικές δραστηριότητες, ειδικά όταν νιώθετε ότι πλησιάζει κάποια έξαρση.

Είναι εξίσου σημαντικό να κάνετε κατάλληλες ασκήσεις σε καθημερινή βάση. Μπορείτε να τις κάνετε όταν η πάθηση δεν βρίσκετε σε ενεργό στάδιο και νιώθετε καλύτερα. Πάντως, ακόμα και κατά την διάρκεια της έξαρσης το να κάνετε μια ποικιλία ενεργητικών και παθητικών ασκήσεων βοηθά σημαντικά για την αποφυγή της δυσκαμψίας και ατροφίας των μυών. Ένας φυσιοθεραπευτής, που κατευθύνετε από τον γιατρό σας, μπορεί να σας βοηθήσει να φτιάξετε ένα πρόγραμμα ασκήσεων που ταιριάζει στο καθημερινό σας πρόγραμμα και την τωρινή σας κατάσταση.

Δίαιτα
Το ισορροπημένο διαιτολόγιο, αποτελεί σημαντικό μέρος του θεραπευτικού προγράμματος. Κατά καιρούς ίσως χρειαστεί να κάνετε κάποια ειδική δίαιτα, εξ' αιτίας των προβλημάτων που δημιουργούνται από κάποια σημεία ή συμπτώματα του λύκου σας, όπως π.χ. η βλάβη των νεφρών. Δίαιτα χαμηλή σε αλάτι θα βοηθήσει στην μείωση του οιδήματος. Όταν τα νεφρά δεν λειτουργούν φυσιολογικά, ίσως είναι αναγκαίο να περιοριστεί η ποσότητα πρωτεΐνης στη δίαιτα.

Φαρμακευτική αγωγή
Η φαρμακευτική αγωγή είναι απαραίτητη, σε πολλά άτομα, στην αντιμετώπιση του λύκου.

Η ασπιρίνη και τα άλλα αντιφλεγμονώδη φάρμακα
Μερικές φορές η ασπιρίνη είναι το μόνο φάρμακο που συστήνει ο γιατρός. Επειδή η ασπιρίνη χρησιμοποιείται συχνά για ελαφρά προβλήματα, ίσως πιστεύετε ότι δεν είναι πολύ σημαντική. Πάντως, η ασπιρίνη είναι κάτι παραπάνω από ένα απλό παυσίπονο.

Ορισμένα άτομα παρουσιάζουν στομαχικές διαταραχές όταν παίρνουν υψηλές δόσεις ασπιρίνης. Ένας τρόπος μείωσής τους είναι να παίρνετε τα δισκία κατά την διάρκεια του γεύματος ή μαζί με γάλα. Άλλος τρόπος είναι να χρησιμοποιείται εντεροδιαλυτές ασπιρίνες, δηλαδή που δεν διαλύονται στο στομάχι αλλά στο έντερο. Μια άλλη λύση είναι να παίρνετε αντιόξινα περίπου μισή ώρα μετά τα γεύματα καθώς και την ώρα του ύπνου, με σκοπό να προστατεύσετε το βλεννογόνο του στομάχου.

Τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα -ΜΣΑΦ- έχουν ιδιότητες παρόμοιες με της ασπιρίνης. Μερικά από αυτά είναι η ινδομεθακίνη, η ναπροξένη, η τενιξικάμη, η ιβομπρουφαίνη κ.α. Σε ορισμένα άτομα τα φάρμακα αυτά μπορεί να είναι πιο αποτελεσματικά και καλύτερα ανεκτά από την ασπιρίνη.

Ανθελονοσιακά φάρμακα
Μερικοί γιατροί συνταγολογούν φάρμακα παρόμοια με την κινίνη, φάρμακο που χρησιμοποιείται στην ελονοσία. Απ' αυτά το πιο κοινό για τον λύκο είναι η δοξυχλωροκίνη (plaquenil). Δεν υπάρχει γνωστή σχέση ανάμεσα στον λύκο και την ελονοσία και κανείς δεν ξέρει πως δρουν αυτά τα φάρμακα στον λύκο.

Κορτικοστεροειδή
Τα κορτικοστεροειδή φάρμακα (φάρμακα τύπου κορτιζόνης) χρησιμοποιούνται ευρέως για την αντιμετώπιση της σοβαρής μορφής του λύκου. Είναι συνθετικές ορμόνες, που παράγονται φυσιολογικά από τους ενδοκρινείς αδένες, τα επινεφρίδια, που βρίσκονται στην κορυφή των νεφρών. Τα κορτικοστεροειδή είναι τα ισχυρότερα αντιφλεγμονώδη φάρμακα που υπάρχουν σήμερα. Μπορούν να ελαττώσουν δραστικά τον πόνο και την φλεγμονή μέσα σε λίγες ώρες. Μπορούν επίσης να ελέγχουν πολλά από τα σημεία και συμπτώματα του λύκου.

Αν παίρνετε κορτικοστεροειδή, να πληροφορείτε οπωσδήποτε τον οποιοδήποτε γιατρό ή οδοντογιατρό πριν κάνετε εγχείρηση ή υποβληθείτε σε οποιαδήποτε στρεσογόνο διαδικασία. Ίσως ο οργανισμός σας χρειαστεί τότε περισσότερα στεροειδή. Μην αλλάζετε ποτέ τη δόση των κορτικοστεροειδών χωρίς προηγουμένως να συζητήσετε με τον γιατρό σας, καθώς η διακοπή ή η αλλαγή της δόσης τους μπορεί σύντομα να σας αρρωστήσει πάρα πολύ.

Ανοσοκατασταλτικα φάρμακα
Τα ανοσοκατασταλτικά φάρμακα χρησιμοποιούνται στην αντιμετώπιση των αυτοάνοσων παθήσεων.
Λαμβάνονται σχεδόν πάντα με κορτικοστεροειδή.

Αιμοκάθαρση και Μεταμόσχευση νεφρών
Μερικές φορές, παρ' όλη τη χρήση κορτικοστεροειδών και ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων, τα νεφρά παρουσιάζουν μειωμένη λειτουργικότητα. Ευτυχώς, με την αιμοκάθαρση αποβάλλονται οι άχρηστες ουσίες από το αίμα.

Λοιμώξεις
Οι άνθρωποι με λύκο είναι πολύ πιθανόν ν' αναπτύξουν λοιμώξεις. Αυτό συμβαίνει εν μέρη εξ' αιτίας των παρενεργειών της φαρμακευτικής αγωγής, ειδικά των κορτικοστεροειδών και των ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων. Σε μερικά άτομα με λύκο οι λοιμώξεις μπορεί να πυροδοτήσουν τις εξάρσεις της νόσου.

Έκθεση στον ήλιο
Η έκθεση στον ήλιο και ο φθορίζων φωτισμός, είναι γνωστό ότι σε μερικά άτομα χειροτερεύει τα δερματικά εξανθήματα που σχετίζονται μα τον λύκο. Η έκθεση μπορεί επίσης να προκαλέσει γενικευμένες εξάρσεις του λύκου, με πυρετό, αρθραλγίες ή ακόμα φλεγμονές που περιλαμβάνουν την καρδιά, τους πνεύμονες, τα νεφρά ή το νευρικό σύστημα.

Όσο προστατεύετε τον εαυτό σας όταν βγαίνετε στον ήλιο, η ασθένειά σας δεν θα επηρεάζεται από το που θα μένετε.

Εγκυμοσύνη και Αντισύλληψη
Η εγκυμοσύνη μπορεί να σημαίνει ειδικά προβλήματα για τις γυναίκες με λύκο. Η γονιμότητα ή η ικανότητα σύλληψης μπορεί να ελαττωθεί κατά την διάρκεια εξάρσεων της νόσου. Αυτό μπορεί να είναι το αποτέλεσμα ορμονικών αλλαγών που προκαλούνται από τον λύκο ή από παρενέργειες των φαρμάκων που λαμβάνονται για την αντιμετώπιση του λύκου. Κάποιες γυναίκες μπορεί να εμφανίσουν τον λύκο για πρώτη φορά ή να παρουσιάσουν επιδείνωση των συμπτωμάτων τους, κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης ή μερικές εβδομάδες ή και μήνες μετά την γέννηση του παιδιού.

Οι γυναίκες με λύκο έχουν αυξημένες πιθανότητες αποβολής. Έτσι λοιπόν, είναι σημαντικό να συζητήσετε με τον γιατρό σας το ενδεχόμενο εγκυμοσύνης με σκοπό να προγραμματιστεί και βεβαίως να τον επισκέπτεστε συχνά κατά την διάρκειά της. Επίσης θα πρέπει να γίνονται τακτικά εξετάσεις αίματος για τον εντοπισμό των παθολογικών αντισωμάτων και των άλλων ενδείξεων δραστηριότητας του λύκου. Με αυτές τις προφυλάξεις, πολλές γυναίκες με λύκο μπορούν να έχουν φυσιολογικές εγκυμοσύνες.

Σπάνια, τα νεογέννητα μητέρων με λύκο, μπορεί να ασθενούν ελαφρά, εξαιτίας της μεταφοράς αντισωμάτων της μητέρας στο παιδί μέσω του πλακούντα.


Πρόγνωση


Η έκβαση του ΣΕΛ βελτιώνεται εντυπωσιακά με την έγκαιρη και σωστή χρήση των γλυκοκορτικοστεροειδών και των ανοσοκατασταλτικών παραγόντων. Πολλοί ασθενείς με έναρξη του ΣΕΛ στην παιδική ηλικία έχουν πολύ καλή πορεία. Μπορεί όμως η νόσος να είναι σοβαρή και απειλητική για την ανθρώπινη ζωή ή μπορεί να παραμείνει ενεργός κατά τη διάρκεια της εφηβείας και μέχρι την ενήλικη ζωή.

Η πρόγνωση του ΣΕΛ στην παιδική ηλικία εξαρτάται από τη σοβαρότητα της προσβολής των εσωτερικών οργάνων. Παιδιά με σοβαρή νόσο των νεφρών και του κεντρικού νευρικού συστήματος χρειάζονται επιθετική αγωγή. Αντίθετα, το ήπιο εξάνθημα και η αρθρίτιδα μπορούν να ελεγχθούν εύκολα. Ωστόσο, η πρόγνωση για κάθε παιδί ατομικά είναι σχετικά απρόβλεπτη.

Μπορεί το παιδί να εμβολιαστεί;

Ο κίνδυνος λοίμωξης είναι αυξημένος σε ένα παιδί με ΣΕΛ και η πρόληψη της λοίμωξης με ανοσοποίηση (εμβολιασμό) είναι ιδιαίτερα σημαντική. Αν είναι δυνατόν, το παιδί πρέπει να τηρεί το τακτικό πρόγραμμα ανοσοποίησης. Υπάρχουν, παρόλα αυτά, κάποιες εξαιρέσεις:

-Παιδιά με σοβαρή ενεργό νόσο δεν πρέπει να λαμβάνουν καθόλου ανοσοποίηση.
-Παιδιά που βρίσκονται υπό ανοσοκατασταλτική θεραπεία και γλυκοκορτικοστεροειδή δεν πρέπει να εμβολιάζονται με ζωντανούς ιούς (π.χ. εμβόλιο κατά της ιλαράς, της παρωτίτιδας και της ερυθράς, εμβόλιο κατά του ιού της πολυομελίτιδας που χορηγείται από το στόμα και εμβόλιο κατά της ανεμευλογιάς).
Το εμβόλιο κατά του ιού της πολυομελίτιδας από το στόμα αντενδείκνυται επίσης στα μέλη της οικογένειας που ζουν στο ίδιο σπίτι με το παιδί που ακολουθεί ανοσοκατασταλτική αγωγή.

-Το εμβόλιο κατά του πνευμονιοκόκκου συνιστάται σε παιδιά με ΣΕΛ και με σπληνική υπολειτουργία.


Επιπλοκές


Ο ΣΕΛ μπορεί να επηρεάσει οποιοδήποτε μέρος του σώματος, αλλά περισσότερο συχνά προκαλεί βλάβες στη καρδιά (περικαρδίτιδα – μυοκαρδίτιδα), στις αρθρώσεις, στο δέρμα, στους πνεύμονες (πνευμονίτιδα), στις φλέβες (αγγειίτιδα), στο ήπαρ, στα νεφρά και στο νευρικό σύστημα (κατάθλιψη, εγκεφαλικό επεισόδιο)

Πατρίκος Δήμος, Ρευματολόγος
πηγή